Ηταν λίγο μετά τις 5:30 το απόγευμα της 8ης Οκτωβρίου 2015 όταν ο Γιούργκεν Κλοπ και η σύζυγός του, Ούλα, αφίχθησαν στο Λίβερπουλ με το ιδιωτικό τζετ που η ιδιοκτήτρια εταιρεία των «Reds», Fenway Sports Group, είχε στείλει στη Γερμανία για να τους παραλάβει. Επιβιβάστηκαν στη λιμουζίνα που τους περίμενε στο αεροδρόμιο και οδηγήθηκαν στο ξενοδοχείο Hope Street. Θα διέμεναν εκεί για μερικές μέρες, μέχρι να ετοιμαστεί το νέο τους σπίτι – αυτό στο οποίο έμενε και ο προκάτοχος του γερμανού προπονητή, Μπρένταν Ρότζερς.

Λίγο πριν συναντήσει τη διοίκηση του συλλόγου για να υπογράψει το πρώτο του -τριετές- συμβόλαιο στη Λίβερπουλ, ο Κλοπ βγήκε στο μπαλκόνι για να καπνίσει. Κοίταξε κάτω και έμεινε έκπληκτος από το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί για να τον προϋπαντήσει. Ούτε που το φανταζόταν, τότε, ότι αυτός, ο ξένος, που μιλούσε τα Αγγλικά με μεγάλη δυσκολία, θα γινόταν ένας «Σκάουζερ», όπως αποκαλούνται οι αυθεντικοί κάτοικοι του Λίβερπουλ. Οτι για τους οπαδούς της ομάδας θα ήταν ό,τι πλησιέστερο προς τον Μπιλ Σάνκλι, τον άνθρωπο που από το 1959 μέχρι το 1974 θεμελίωσε ένα από τα κορυφαία club της Ευρώπης.

Την Κυριακή, σχεδόν 9 χρόνια μετά, ο Κλοπ θα αποχωριστεί τον σύλλογο που λάτρεψε – και τον λάτρεψε. Οι τιμές των εισιτηρίων για τον αποχαιρετιστήριο αγώνα του (Λίβερπουλ – Γουλβς) στο «Ανφιλντ» έφτασαν σε εξωφρενικά ύψη. Τις τρεις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες, ελάχιστοι προπονητές υπήρξαν τόσο επιδραστικοί. Ο Λουίς φαν Χάαλ στον Αγιαξ, ο Γιόχαν Κρόιφ και ο Πεπ Γκουαρντιόλα στην Μπαρτσελόνα, ο Αρίγκο Σάκι στη Μίλαν… Ακόμη λιγότεροι κατάφεραν να αναπτύξουν τόσο ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς με τους συλλόγους τους οποίους καθοδήγησαν.

😄📸 Jürgen Klopp posed for a final photo with all the Liverpool staff, with whom he shared the last nine years.

They were all seated together in one of the stands at Anfield, with the trophies arranged on the steps. pic.twitter.com/1srAxCMZGA

— CentreGoals. (@centregoals) May 16, 2024

Ο Κλοπ χάρισε στην οικογένεια της Λίβερπουλ στιγμές ευτυχίας που είχε πολύ καιρό να ζήσει. Την έστεψε πρωταθλήτρια Ευρώπης για πρώτη φορά έπειτα από 14 χρόνια – την πήγε και σε δυο ακόμη τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ. Την έστεψε πρωταθλήτρια Αγγλίας για πρώτη φορά έπειτα από 30 χρόνια – ο ανταγωνισμός της με τη Μάντσεστερ Σίτι του Γκουαρντιόλα άφησε εποχή. Κατέκτησε τα δυο σπουδαιότερα τρόπαια μέσα σε μια πενταετία από τη μέρα που πάτησε το πόδι του στην πόλη (ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον χρειάστηκε 13 χρόνια για να κάνει το ίδιο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ). Τη γέμισε «ασημικά», υπερηφάνεια, χαρές. Βοήθησε ώστε οι «doubters» να γίνουν, ξανά, «believers». Πέτυχε κάτι πολύ πιο σημαντικό από την αναγέννηση μιας ομάδας: δημιούργησε ένα κίνημα, όπως γράφουν οι Times.

Δεν είναι μόνο οι θρίαμβοι, οι ιδέες του για το παιχνίδι, που τον έκαναν τόσο αγαπητό. Είναι, κυρίως, η προσωπικότητά του. Η φιλοσοφία του για τη ζωή. Ο δυναμισμός του, που κάνει μια υπέροχη αντίθεση με τις ευαισθησίες του. Η ευφυία, η αυθεντικότητα και το χιούμορ του. Ο λόγος του. Πάνω απ’ όλα, το αληθινό ενδιαφέρον του για τους ανθρώπους. Αλλά και το αστραφτερό του χαμόγελο. Το παρουσιαστικό του, γενικότερα. Η άνεση με την οποία εκδηλώνει τα συναισθήματά του. Αγριεύοντας στους διαιτητές, πανηγυρίζοντας, ή χτυπώντας την καρδιά του με τη γροθιά του για να πει «ευχαριστώ».

Ο Κλοπ είναι ένας γνήσιος σούπερ-σταρ. Ηταν και στη Γερμανία. Τα λεωφορεία που περνούσαν μπροστά από το σπίτι του, έκοβαν ταχύτητα για να τον δουν οι επιβάτες και να τον χαιρετήσουν καθώς πότιζε τον κήπο του. Ταυτοχρόνως, είναι «ένας από εμάς», ξένος προς κάθε έννοια επίδειξης. Κοστούμι φόρεσε μόνο μια φορά σε αγώνα της Λίβερπουλ, στον τελικό του Λιγκ Καπ το 2016, θυμάται το Athletic. Η μόνη του σχέση με το lifestyle ήταν οι διαφημιστικές καμπάνιες στις οποίες πρωταγωνίστησε για λογαριασμό των πολυάριθμων χορηγών του.

Ολα αυτά εξηγούν το γιατί η μορφή του υπάρχει παντού στην πόλη, ακόμη και σε εξωτερικούς τοίχους σπιτιών. Οπως σε αυτό της Σούζαν Γουίτιγχαμ, που βρίσκεται στη σκιά του «Ανφιλντ». «Τι θα κάνεις με αυτή την τεράστια τοιχογραφία, τώρα που ο Κλοπ θα φύγει;», τη ρωτούν οπαδοί της Λίβερπουλ που περνούν από εκεί. «Θα την αφήσω ως έχει», τους απαντά. «Θα την κοιτάζω και θα κλαίω. Οπως έκλαιγε ο πατέρας μου όταν αποχώρησε ο Σάνκλι».

Τον Κλοπ τον λάτρεψαν και οι παίκτες του. Η πόρτα του γραφείου του ήταν πάντα ανοικτή για εκείνους. Και είχε έναν μοναδικό τρόπο να τους εμπνέει αυτοπεποίθηση, ακόμη και ύστερα από μια μεγάλη αποτυχία. Ο Ανταμ Λαλάνα, που αγωνίστηκε στη Λίβερπουλ από το 2014 έως το 2020, δεν θα ξεχάσει ποτέ την αντίδραση του Γερμανού μετά την ήττα από τη Σεβίλλη στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ τον Μάιο του 2016. Τους συγκέντρωσε όλους σε μια μεγάλη αίθουσα στο ξενοδοχείο της Βασιλείας στο οποίο έμεναν, και τους έβαλε να τραγουδήσουν το «We Are Liverpool».

Αραγε, γιατί αποφάσισε να εγκαταλείψει τον θρόνο του στο Λίβερπουλ; Επειδή στα 56 του θέλει να ζήσει ελεύθερος -ποιος ξέρει για πόσο;- και να μοιραστεί χρόνο με την αγαπημένη του, Ούλα, στο σπίτι τους στη Γερμανία και στο εξοχικό τους στην Ισπανία. Εργάζεται στα γήπεδα, είτε ως ποδοσφαιριστής είτε ως προπονητής, επί 34 συναπτά έτη. Με ένα διάλειμμα τεσσάρων μηνών, όταν έφυγε από την Ντόρτμουντ και πριν πάει στη Λίβερπουλ. Πριν από το κυριακάτικο ματς με τη Γουλβς θα μιλήσει στους παίκτες του, προσπαθώντας να τους δώσει κίνητρο, για 1.080η φορά στην καριέρα του.

Τον κούρασαν οι ευθύνες, τα ταξίδια, τα προβλήματα. Μα, περισσότερο απ’ όλα, οι υποχρεώσεις του απέναντι στα media, σύμφωνα με το Athletic. Την προηγουμένη κάθε αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ έπρεπε να δώσει δυο συνεντεύξεις Τύπου. Και ανήμερα, δυο πριν από το παιχνίδι και τουλάχιστον οκτώ μετά. Στα ευρωπαϊκά ματς της Λίβερπουλ οι απαιτήσεις ήταν ακόμη μεγαλύτερες. Του «Normal One», όπως αυτοπροσδιορίζεται, του αρέσει η ηρεμία. Η απλή ζωή που προσπάθησε να ζήσει και στο Λίβερπουλ. Απομακρυνόταν από τη γειτονιά του, μισή ώρα μακριά από το προπονητικό κέντρο με το αυτοκίνητο, μόνο για να πάει στη δουλειά του. Θα μπορούσε να τον συναντήσει κανείς μόνο σε αυτή τη διαδρομή, στην αγαπημένη του παμπ «Freshfield» κοντά στο σπίτι του, ή όταν έβγαζε βόλτα τον σκύλο του.

Τη Λίβερπουλ την αγάπησε πολύ. Το απόγευμα της Τρίτης κυκλοφόρησε στο Ιντερνετ ένα συγκινητικό βιντεάκι -έγινε viral- που τον έδειχνε να στέκει μόνος στο χορτάρι του έρημου από κόσμο «Ανφιλντ» και να αγναντεύει τις εξέδρες. Επειτα ανέβηκε στο Kop, την κερκίδα των φανατικών οπαδών, και κοιτούσε τον αγωνιστικό χώρο από ψηλά. Σαν να ήθελε να «φωτογραφίσει» και να κρατήσει για πάντα στη μνήμη του τα εννέα υπέροχα χρόνια που έζησε σε αυτό το γήπεδο.

Το φινάλε του δεν ήταν τόσο ένδοξο, όσο θα ήθελαν οι απανταχού θαυμαστές του. Κέρδισε μόνο το Λιγκ Καπ. Αλλά αυτή είναι μια λεπτομέρεια που δεν μπορεί να χαλάσει μια τόσο ωραία ιστορία. Στις 24 Απριλίου η Λίβερπουλ έχασε τις ελπίδες της για τον τίτλο. Την επομένη, την ώρα που η Σίτι αγωνιζόταν στο Μπράιτον, ο Κλοπ βρισκόταν στην αγαπημένη του παμπ συντροφιά με μέλη της οικογένειάς του. Καμιά εικοσαριά οπαδοί της Λίβερπουλ που πέρασαν από δίπλα του, κοντοστάθηκαν, τον κοίταξαν στα μάτια και του είπαν: «Σε ευχαριστούμε».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News