Το Quartz για τη χείρα βοηθείας του Στιβ Τζομπς σε έναν αθλητικό κολοσσό / Οι Financial Times για το βασικό συμπέρασμα του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ / Ο Guardian για τη χώρα που τα θέλει όλα δικά της / Και η Repubblica…
-
Quartz
Η συμβουλή του Τζομπς που έσωσε τη Nike
Οταν ο Μάρκ Πάρκερ ανέλαβε τα ηνία της Nike το 2006 ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ήταν να τηλεφωνήσει στον Στιβ Τζομπς, που τότε ήταν επικεφαλής της Apple, και να του ζητήσει τη συμβουλή του. Γιατί μπορεί σήμερα να σφύζει από υγεία, αλλά τότε ο αμερικανικός κολοσσός των αθλητικών ειδών δεν αισθανόταν και πολύ καλά. Ναι, το brand ήταν επιτυχημένο. Αλλά δεν είχε καταφέρει να διαφημίσει με τον σωστό τρόπο τα εκατοντάδες προϊόντα που παρήγαγε.
Ο Τζομπς, γράφει το Quartz, ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση δίνοντας μια συμβουλή που άφησε άφωνο τον Πάρκερ για την απλότητά της: «Η Nike κάνει μερικά από τα καλύτερα προϊόντα στον κόσμο, προϊόντα που “σε φτιάχνουν”» του είπε. «Αλλά κάνετε και ένα κάρο αηδίες. Λοιπόν, πέτα τις αηδίες και εστίασε στο καλό πράγμα». Ο Πάρκερ ακολούθησε τη συμβουλή. Και σταμάτησε την παραγωγή μιας νέας σειράς που δεν του γέμιζε το μάτι για να επικεντρωθεί στα καμάρια της εταιρίας. Το αποτέλεσμα ήταν η Nike+ που θεωρείται μια από τις πλέον επιτυχημένες καμπάνιες στην ιστορία της.
Την ίδια στρατηγική, πάντως, είχε ακολουθήσει και ο Στιβ Τζομπς. Οταν επέστρεψε το 1977 στην Apple, η πρώτη εντολή που έδωσε ήταν να σταματήσει η παραγωγή του 70% των προϊόντων της εταιρίας. Ενα χρόνο αργότερα, η Apple είχε περάσει από ζημιές ύψους 1,04 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε κέρδη 309 εκατομμυρίων. Ο,τι ακολούθησε είναι πια (λαμπρή) ιστορία.
Φωτό: Oταν η Apple και η Nike συνεργάζονταν για το καλό όλων τους. Πηγή: gigaom.com
-
Financial Times (έκδοση με συνδρομή)
Ανάλυση Ι / Αυτό που έμεινε από το Νταβός
Τρεις ημέρες συζητήσεων στα πάνελ και ψιθύρων στους διαδρόμους. Τι έμαθε κανείς στο Νταβός; Οτι «ως πολιτική έννοια η Δύση βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης». Η ανακεφαλαίωση είναι του Γκίντεον Ράχμαν, ενός από τους πιο έγκυρους και οξυδερκείς αρθρογράφους. Στο παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ, γράφει στους Financial Times, ο απεσταλμένος του Ντόναλντ Τραμπ, ένας κάποιος Αντονι Σκαραμούτσι, προσπαθούσε να καθησυχάσει τους Ευρωπαίους για τις δηλώσεις του αρχηγού του περί απαρχαιωμένου ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ενωσης που θα διαλυθεί. Μάταιος κόπος. Η Ευρώπη εξακολουθεί να ανησυχεί και αυτή η ανησυχία είναι απολύτως κατανοητή.
Είναι κατανοητή γιατί πολύ σύντομα η Γηραιά Ηπειρος θα βρεθεί απέναντι στα διασταυρούμενα πυρά του Λονδίνου (διαπραγματεύσεις για το Brexit), της Ουάσινγκτον (προεδρία Τραμπ) και της Μόσχας (άρση των κυρώσεων). Κι αυτό σε μια χρονιά κρίσιμων εκλογών στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ολλανδία. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι θα δέχεται αφόρητες πιέσεις απ’ έξω, ενώ μέσα οι λαϊκιστές θα κάνουν πάρτι. Σε αυτόν τον κόσμο όπου έχουν έρθει τα πάνω κάτω, ο σύμμαχος για την Ευρώπη θα μπορούσε να είναι ένα Πεκίνο που δείχνει να αφήνει στο παρελθόν τα καλά του κομουνισμού για να αφεθεί σε εκείνα της παγκοσμιοποίησης και του ελεύθερου εμπορίου.
Αλλά και πάλι, είναι τέτοιες εποχές να εμπιστεύεσαι κανέναν; Ισως γι’ αυτό το μουντ των ευρωπαϊκών ελίτ στο Νταβός να περιγράφεται με την πρόσφατη ατάκα της Ανγκελα Μέρκελ (που στο Νταβός δεν ήταν): «Η Ευρώπη πρέπει να φροντίσει τον εαυτό της».
Φωτό: Τελικά τίποτε δεν είναι ειδυλλιακό – ούτε καν ένα χειμερινό θέρετρο. Πηγή: Reuters/Ruben Sprich
-
The Guardian
Ανάλυση ΙΙ / Το Brexit, ο σκύλος και η «γαλατού»
Στα ελληνικά θα λέγαμε ότι θέλει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Ο Ζαν Κατρμέρ το λέει στα γαλλικά ως εξής: «Θέλει και το βούτυρο και τα λεφτά από το βούτυρο και το χαμόγελο του κοριτσιού του γαλακτοπωλείου». Ο γάλλος αρθρογράφος επισημαίνει ότι υπάρχει και μια πιο χυδαία εκδοχή – βάλτε στη θέση του χαμόγελου κάτι άλλο. Σε όλες τις περιπτώσεις και όλες τις γλώσσες το νόημα είναι πάντως το ίδιο. Και είναι αυτό, γράφει ο ίδιος στον Guardian, που ταιριάζει στην περίπτωση της Τερέζα Μέι: Το Λονδίνο τα θέλει όλα δικά του.
Γιατί κρίνοντας από την ομιλία της, η βρετανίδα πρωθυπουργός θέλει ένα «σκληρό» Brexit για τους «27» και ένα «μαλακό» για τη χώρα της. Θέλει να διατηρήσει όλα τα προνόμια και τα οφέλη που είχε η Βρετανία από την ΕΕ, αλλά να μη δώσει τίποτε σε αντάλλαγμα. Το επιχείρημά της δε, είναι απίθανο: οποιαδήποτε άλλη συμφωνία θα ήταν απαράδεκτη επειδή θα είχε στόχο την «τιμωρία του βρετανικού λαού». Αλήθεια;
Στο τέλος, εκτιμά ο Ζαν Κατρμέρ, ο χαμένος από το Brexit θα είναι ένας. Και αυτός δεν θα είναι η Γηραιά Ηπειρος – ούτε ασφαλώς η «γαλατού».
Φωτό: Η ομπρέλα είναι για τη βροχή ή για την ΕΕ; Πηγή: Reuters/ Peter Nicholls
-
La Repubblica (έντυπη έκδοση)
Επιστήμη / Το κουτσομπολιό κάνει καλό
Οχι ότι δεν το ξέραμε. Αλλά τώρα έχουμε και την επιστημονική απόδειξη από ένα πείραμα που πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο της Παβία συνδυάζοντας την ψυχολογία και τη βιοχημεία: το κουτσομπολιό είναι ευεργετικό για τον οργανισμό, μια πηγή καλών συναισθημάτων και θετικής ενέργειας που μας φέρνει πιο κοντά με τους άλλους. Γιατί τι αποδείχθηκε από τη βιοχημική επεξεργασία των φοιτητών που συμμετείχαν (εν αγνοία τους) στο πείραμα; Οτι όταν κουτσομπολεύουμε, απελευθερώνονται τεράστιες ποσότητες οξυτοκίνης, της γνωστής και ως ορμόνης της αγάπης.
Το πείραμα έγινε με ένα κλασικό θέμα του κουτσομπολιού: την απροσδόκητη εγκυμοσύνη. «Φτιάξαμε δυο ομάδες από έντεκα φοιτήτριες. Στην πρώτη ομάδα έγινε συζήτηση για μια υποτιθέμενη φοιτήτρια που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις σπουδές της επειδή έμεινε έγκυος. Στη δεύτερη κάτι πολύ πιο ανώδυνο, ήταν η ιστορία μιας φοιτήτριας που τραυματίστηκε παίζοντας βόλεϊ. Τη δεύτερη ημέρα συνεχίσαμε με κάτι πολύ πιο γενικό. Από τα τεστ σιέλου που κάναμε, διαπιστώσαμε μια αύξηση της τάξης του 50% στα επίπεδα της οξυτοκίνης όταν οι φοιτήτριες κουτσομπόλευαν για την απροσδόκητη εγκυμοσύνη» λέει στη Repubblica ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Σε όλες τις περιπτώσεις πάντως μειώθηκαν τα επίπεδα της κορτιζόλης, δηλαδή της ορμόνης του στρες. Αρκεί να μιλάμε δηλαδή για να χαλαρώνουμε. Και αν κουτσομπολεύουμε και τους άλλους, ακόμη καλύτερα.
Φωτό: Αυτά κι αν είναι νέα ε; Πηγή: thecripplegate.com
-
Χαμός στη Γερμανία με τις παρεμβάσεις του Μασκ. Φανταστείτε να έκανε και μία εδώ, ας πούμε υπέρ Βελόπουλου
29 Δεκεμβρίου 2024, 19:26
