Η γνωστή και στην Ελλάδα ιταλίδα πανεπιστημιακός, καθηγήτρια Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, Κατερίνα Καρπινάτο, έγραψε στη Repubblica ένα εγκωμιαστικό για τον πάπα Φραγκίσκο άρθρο. Αφορμή στάθηκε η απόφαση του Φραγκίσκου να επιστρέψει στην Ελλάδα τρία θραύσματα του Παρθενώνα μέσω δωρεάς προς τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Τα συγκεκριμένα τεμάχια βρίσκονται στο Βατικανό.

Το άρθρο της Καρπινάτο τιτλοφορείται «Ο πάπας, ο Παρθενώνας και η διπλωματία των μαρμάρων» και έχει καλές προθέσεις: πέρα από την τιμή που απονέμει στον πάπα και η οποία δεν αφορά τον Παρθενώνα και την κατάστασή του, φιλοδοξεί να συμβάλει στην προσπάθεια επιστροφής των αρχαιοτήτων της Ακροπόλεως στην Αθήνα.

Ωστόσο, σε ένα σημείο του δεν απέφυγε την υπερβολή: «Ο πάπας έδωσε ένα σήμα για την ανασυγκρότηση της μνήμης και της θρυμματισμένης ταυτότητας στους σύγχρονους Ελληνες».

Η Καρπινάτο αναφέρθηκε στο ιστορικό του Παρθενώνα και στο αίτημα των Ελλήνων για επιστροφή των Γλυπτών από το Βρετανικό Μουσείο. Τα κλεμμένα γλυπτά τα ονομάτισε «μάρμαρα» που «μεταφέρθηκαν» από τον Ελγιν στο Λονδίνο. Αναφέρθηκε και στη βολή του ενετικού Πυροβολικού στις 26 Σεπτεμβρίου 1687, στην καταστροφή του ναού, αλλά και στον συμβολισμό του για τον ευρωπαϊκό ιδεαλισμό του 19ου αιώνα («σύμβολο της Δυτικής δημοκρατίας»).

Για την επιστροφή των «μαρμάρων» η καθηγήτρια μνημόνευσε τον Καβάφη και τη σχετική αρθρογραφία του, του 1891, και φυσικά, τη Μελίνα Μερκούρη της υπουργικής περιόδου. Ετσι, έφθασε στη σύγχρονη εποχή: «Από το 2009, με τα εγκαίνια του νέου Μουσείου Ακροπόλεως, η απουσία μαρμάρων βιώνεται ως ολοφάνερη πληγή, ανοιχτή και ορατή από όλους. Το προνόμιο που απέκτησαν οι Αγγλοι να θεωρούν εαυτούς κληρονόμους της ζωφόρου και των μαρμάρων φαίνεται απαράδεκτο για την ελληνική κοινή γνώμη (και για πολλούς εκφραστές του Δυτικού πολιτισμού)».

Εύγε στην ελληνική κυβέρνηση

Κατόπιν, η Καρπινάτο θύμισε ότι η Περιφέρεια της Σικελίας αποφάσισε ότι «το κομμάτι του Παρθενώνα του Μουσείου Σαλίνας, ήδη δανεισμένο στην Ελλάδα εδώ και οκτώ χρόνια, θα μπορούσε να παραμείνει μόνιμα στην Αθήνα», ενώ σημείωσε ότι «τις τελευταίες εβδομάδες οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των Βρετανών φαίνεται να έχουν ανοίξει, για πρώτη φορά, μια πραγματική αναλαμπή της ιστορικής επιστροφής των ‘‘Ελγινείων Μαρμάρων’’».

Η κατακλείδα του άρθρου είναι αφιερωμένη στον πάπα, αλλά και στην επικαιρότητα: «Ο Φραγκίσκος έδωσε ένα εντυπωσιακό σήμα και η χειρονομία του ήταν μεγάλης συμβολικής αξίας, σε στιγμή ιδεολογικής και πολιτικής κρίσης. Εγινε την ίδια ώρα που ο ορθόδοξος κόσμος της Ανατολικής Ευρώπης καταστρέφεται από έναν αιματηρό πόλεμο (που δεν θα σταματήσει ούτε για τα Χριστούγεννα) και ενώ Ιταλία και Ελλάδα συγκλονίζονται από ένα σκάνδαλο αμέτρητων διεθνών πολιτικών διαστάσεων και από ηθικό σεισμό με πολύ σοβαρές συνέπειες.

»Ο Φραγκίσκος εμπιστεύεται σε τρεις κεφαλές του 5ου αιώνα π.Χ. το έργο της εκτέλεσης ενός μηνύματος ειρήνης. Τρία μαρμάρινα πρόσωπα, σημαδεμένα από τον χρόνο, θα είναι αγγελιοφόροι ενός διαλόγου μεταξύ των δύο χριστιανικών Εκκλησιών και μεταξύ των δύο πολιτισμών, μεταξύ της Ανατολής και της Δύσης της Ευρώπης. Ηταν μια πολιτική χειρονομία, στην καλύτερη παράδοση του Δυτικού πολιτισμού».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News