Ηταν τινέιτζερ ακόμη, όταν κατέκτησε τον παρθενικό του major τίτλο (στο Αμερικανικό Οπεν) και πάτησε για πρώτη φορά την κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης, τον Σεπτέμβριο του 2022. Ο νεότερος τενίστας ever που κατάφερε να αναρριχηθεί στο Νο 1 είχε εμφανιστεί στα κορτ για να γράψει ιστορία – κανείς δεν αμφέβαλλε. Λίγοι, όμως, μπορούσαν να φανταστούν ότι ο ήλιος του Κάρλος Αλκαράθ θα ανέβαινε τόσο ψηλά, τόσο γρήγορα.

Σχεδόν δυο χρόνια μετά, ο ισπανός πρωταθλητής έχει ήδη στη συλλογή του τέσσερα γκραν-σλαμ τρόπαια. Μόνο ο Ρότζερ Φέντερερ είχε θριαμβεύσει και στους τέσσερις πρώτους μεγάλους τελικούς της καριέρας του. Ο Αλκαράθ έγινε ο νεαρότερος (21 ετών και 70 ημερών) παίκτης στα χρονικά του επαγγελματικού τένις, που κατέκτησε το Ρολάν Γκαρός και το Γουίμπλεντον την ίδια χρονιά. Στην ηλικία του, κανείς από τους «Big-3» δεν είχε προλάβει να κατακτήσει τέσσερις major τίτλους – μάλιστα, σε τρεις διαφορετικές επιφάνειες. Ο Ναδάλ το κατόρθωσε στα 22, ο Φέντερερ στα 23 και ο Τζόκοβιτς στα 24.

«Είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να μιλάμε για αλλαγή φρουράς», έγραψε ο τρελο-Κύργιος στο Χ (Twitter) μετά τον κυριακάτικο τελικό του Γουίμπλεντον, στον οποίο ο Αλκαράθ νίκησε τον Τζόκοβιτς με 3-0 σετ (6-2, 6-2, 7-6) σε δύο ώρες και 27 λεπτά για να κατακτήσει το πιο διάσημο τουρνουά τένις για δεύτερη διαδοχική φορά. Τον είχε κερδίσει και πέρυσι στο ίδιο γήπεδο. Δεν είναι μικρό πράγμα, έστω κι αν ο «Νόλε» είχε χειρουργηθεί στο γόνατο πριν από μόλις 39 μέρες. Είναι εντυπωσιακός και ο τρόπος με τον οποίο τον νίκησε. Κυριάρχησε από το πρώτο, κιόλας, game και δεν έχασε ποτέ το προβάδισμα στο σκορ.

Αφού ολοκλήρωσε τη σειρά των συνεντεύξεων που ήταν υποχρεωμένος να παραχωρήσει, ο Αλκαράθ αναχώρησε με κατεύθυνση το σπίτι που είχε νοικιάσει κοντά στις εγκαταστάσεις του All England Club. Στη διαδρομή, γράφουν οι Times, δεν κρατούσε το τρόπαιο που είχε κερδίσει, αλλά το κινητό του τηλέφωνο. Παρακολουθούσε την εξέλιξη της αναμέτρησης Ισπανίας – Αγγλίας στον τελικό του Euro, η οποία βρισκόταν στην αρχή της. Οταν έφτασε, άνοιξε την τηλεόραση που υπήρχε στην κρεβατοκάμαρα, για να βλέπει το ματς καθώς ετοιμαζόταν για την καθιερωμένη δεξίωση που παραθέτουν οι διοργανωτές του Γουίμπλεντον προς τιμήν του πρωταθλητή. Υστερα μπήκε πάλι στο αυτοκίνητο που θα τον πήγαινε στην εκδήλωση, στο κέντρο του Λονδίνου, και δεν πήρε τα μάτια του από την οθόνη του κινητού.

Οταν έφτασε στον προορισμό του, ο Μίκελ Ογιαρθάμπαλ πετύχαινε το νικητήριο -όπως αποδείχθηκε- γκολ των Ισπανών. Ο Αλκαράθ παρέμεινε στο αυτοκίνητο για λίγα λεπτά, μέχρι να σιγουρευτεί ότι το τέρμα ήταν έγκυρο (του είχε φανεί για οφ-σάιντ). Στη διάρκεια της δεξίωσης, και όλη τη νύχτα που ακολούθησε, αντάλλασσε μηνύματα και τηλεφωνήματα με ποδοσφαιριστές της εθνικής Ισπανίας, που είναι φίλοι του. Είχε μιλήσει με τον αρχηγό της ομάδας, Αλβαρο Μοράτα, και το πρωί, για να ευχηθεί καλή επιτυχία.

Για τους παίκτες της «Φούρια Ρόχα» αρχίζουν οι διακοπές. Για τον Αλκαράθ, όμως, δεν υπάρχει χρόνος για ξεκούραση. Θα περάσει δυο τρεις μέρες με την οικογένεια και τους φίλους του στο σπίτι του στη Μούρθια, κι έπειτα θα αρχίσει την προετοιμασία του -στο χώμα- για τον επόμενο μεγάλο στόχο: τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που αρχίζουν τη μεθεπόμενη Παρασκευή στο Παρίσι. Είναι ένα από τα φαβορί για το χρυσό μετάλλιο στο ολυμπιακό τουρνουά τένις, το οποίο θα φιλοξενηθεί στις εγκαταστάσεις του Ρολάν Γκαρός. Εκεί που πριν από ενάμισι μήνα κατέκτησε το Γαλλικό Οπεν. Στο «διπλό» θα αγωνιστεί στο πλευρό του Ναδάλ, κάτι που ονειρευόταν από παιδί.

Θα είναι και ο Τζόκοβιτς εκεί. Και αν για το απόλυτο ρεκόρ των 25 γκραν-σλαμ τροπαίων που κυνηγά θα έχει κι άλλες ευκαιρίες, για το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο -τη μόνη διάκριση που λείπει από το μυθικό παλμαρέ του- δεν ισχύει το ίδιο. Στους Αγώνες του Λος Αντζελες, το 2028, ο Σέρβος θα είναι 41 ετών. Αν δεν το πάρει τώρα, δεν θα το πάρει ποτέ.

Μπορεί να του το στερήσει ο Αλκαράθ; Ο τρομερός πιτσιρικάς δείχνει, πλέον, ικανός για όλα. Εχει ωριμάσει. Επαψε να αναζητεί το χειροκρότημα του κοινού και την αποθέωση από τα media, είναι ουσιαστικός και συγκεντρωμένος στο παιχνίδι του, δεν πανικοβάλλεται στις αναποδιές του αγώνα, και δεν φοβάται κανέναν. Παίζει για να νικήσει. Και, όπως είπε ο Μπόρις Μπέκερ, «παιδί – θαύμα» κι αυτός σε μια άλλη εποχή, «τα όρια του Αλκαράθ δεν τα είδαμε ακόμη».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News