Τον ερχόμενο μήνα ο Μπένιαμιν Νετανιάχου θα μεταβεί στην Ουάσινγκτον. Πριν ξεκινήσει, θα ξέρει ήδη ότι θα πρέπει να αποφύγει να πετάξει σε βρετανικό (και όχι μόνο) εναέριο χώρο. Η Μεγάλη Βρετανία είναι ιδρυτικό μέλος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και ως τέτοιο είναι νομικά και ηθικά υποχρεωμένη να τον συλλάβει.

Ο Γενικός Εισαγγελέας του ΔΠΔ, υπενθυμίζει ο Σάιμον Τίσντολ στον Guardian, ζητά επιτακτικά την έκδοση εντάλματος σύλληψης για τον Νετανιάχου. Τον θεωρεί υπεύθυνο για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στη Γάζα, όπου περισσότεροι από 37.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί μετά την 7η Οκτωβρίου.

Οταν ο Νετανιάχου θα πάει στις ΗΠΑ, η Βρετανία θα έχει ήδη νέο πρωθυπουργό, τον Κιρ Στάρμερ, ο οποίος προεκλογικά έχει υποστηρίξει σθεναρά το ΔΠΔ, ένα δικαστήριο που εξαρτάται από τα κράτη- μέλη του για να εφαρμόζουν τις αποφάσεις του.

Στην περίπτωση της Γάζας, όμως, υπάρχουν ρεαλιστικοί περιορισμοί στην απόδοση δικαιοσύνης που μπορούν να επιδιώξουν οι Εργατικοί για τους Παλαιστίνιους. Παρά τα συντριπτικά στοιχεία εναντίον του Νετανιάχου, τις αποδείξεις ότι οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες προσπάθησαν συστηματικά να υπονομεύσουν το ΔΠΔ και το γεγονός ότι ο ο ίδιος αδιαφόρησε για την εντολή να σταματήσει τις χερσαίες επιχειρήσεις στη Ράφα, οι πιθανότητες να συλληφθεί ο πρωθυπουργός του Ισραήλ είναι ελάχιστες. 

Η βρετανική, όμως, υποκρισία, γράφει ο Guardian, είναι μηδαμινή μπροστά σε εκείνη του αμερικανικού Κογκρέσου. Ο λόγος που ο Νετανιάχου θα πάει στις ΗΠΑ είναι για να μιλήσει σε κοινή συνεδρίαση της αμερικανικής Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων, στις 24 Ιουλίου.  

Η πρόσκληση ήρθε από τους σκληροπυρηνικούς Ρεπουμπλικάνους που θεωρούν τον Νετανιάχου «δικό τους άνθρωπο». 

Ο Τζο Μπάιντεν, από την πλευρά του, είχε πάει στην Ιερουσαλήμ μετά τις 7 Οκτωβρίου, είχε αγκαλιάσει τον Νετανιάχου και του είχε υποσχεθεί αμέριστη συμπαράσταση και βοήθεια. Το πληρώνει: Σε μια χρονιά εκλογών, οι νερότεροι ψηφοφόροι είναι έξαλλοι με τη σφαγή στη Γάζα, μεγάλο μέρος της οποίας πραγματοποιείται με αμερικανικές βόμβες. Η ηγεσία του Ισραήλ όχι μόνο δεν έδειξε ευγνωμοσύνη, αλλά μπλοκάρει συστηματικά τις προσπάθειες των ΗΠΑ για κατάπαυση του πυρός και επέλεξε να κοντράρεται με τον ευεργέτη της. 

Ο Νετανιάχου επιτέθηκε στον Μπάιντεν την περασμένη εβδομάδα, κατηγορώντας τον ότι δεν δίνει αρκετό οπλισμό στο Ισραήλ, ενώ εμφάνισε τον εαυτό του ως έναν σύγχρονο Γουίνστον Τσόρτσιλ, απαιτώντας «τα εργαλεία για να τελειώσει τη δουλειά». Ο Λευκός Οίκος εξοργίστηκε. Το μόνο που δεν έστειλε στον Νετανιάχου, στην πραγματικότητα, είναι βόμβες «ευρείας αποτελεσματικότητας», οι οποίες σκοτώνουν τα πάντα χωρίς διάκριση.

Ομως η Ουάσινγκτον, επισημαίνει ο Guardian, ανησυχεί όλο και περισσότερο: φοβάται πως ο πολιτικά απομονωμένος Νετανιάχου —εξαρτάται πλέον απόλυτα από τους φανατικούς ακροδεξιούς και τους φονταμενταλιστές Σιωνιστές μετά την κατάρρευση του ενωτικού πολεμικού του συμβουλίου— ετοιμάζεται για έναν ολομέτωπο πόλεμο με τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου, μετά από μήνες αψιμαχιών. 

Και στο Ισραήλ είναι αρκετοί εκείνοι που συμμερίζονται τις αμερικανικές ανησυχίες, κατηγορώντας τον πρωθυπουργό της χώρας ότι συνεχίζει τον πόλεμο στη Γάζα για να μείνει στην εξουσία και έξω από τη φυλακή, καθώς αντιμετωπίζει και εσωτερικές ποινικές κατηγορίες πέρα από εκείνες του ΔΠΔ. Μια εισβολή στο Λίβανο θα ήταν το λογικό επόμενο βήμα στην παρανοϊκή του πορεία. 

Ακόμη και όταν ο ειδικός απεσταλμένος του Μπάιντεν βρισκόταν στη Βηρυτό και στην Ιερουσαλήμ, προσπαθώντας να αποτρέψει την κλιμάκωση, ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ, Ισραέλ Κατς, προειδοποιούσε ότι τα σχέδια των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF) για πόλεμο πλήρους κλίμακας κατά της Χεζμπολάχ έχουν ολοκληρωθεί και ότι η χώρα βρίσκεται «πολύ κοντά» στην απόφαση να ξεκινήσουν οι επιχειρήσεις. Ο Κατς υποσχέθηκε ότι οι δυνάμεις της Χεζμπολάχ, αν και πιο πολυάριθμες και καλύτερα οπλισμένες από τη Χαμάς, θα «καταστραφούν και ο Λίβανος θα χτυπηθεί άγρια». Είναι ακριβώς οι ίδιες μη ρεαλιστικές υποσχέσεις που δόθηκαν πριν από την εκστρατεία στη Γάζα.

Δεδομένου αυτού που ορισμένοι Ισραηλινοί σχολιαστές βλέπουν ως τη χειρότερη επίδοση του Ισραηλινού Στρατού εν καιρώ πολέμου, τέτοιες απειλές είναι τρομακτικές. Εάν πράγματι το Ισραήλ επαναλάβει την εισβολή του στον Λίβανο του 2006 και του 1982, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν εκατόμβες αμάχων θυμάτων. 

Η Χεζμπολάχ, παρά τα συνεχιζόμενα μπαράζ επιθέσεων με ρουκέτες στο βόρειο Ισραήλ, δεν φαίνεται να επιδιώκει ολοκληρωτική σύγκρουση. Ούτε και ο χορηγός της, το Ιράν. Εάν υπάρξει κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, οι εντάσεις είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα εκτονωθούν. 

Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ, Σαγιέντ Χασάν Νασράλα, ανταπέδωσε τις απειλές την περασμένη εβδομάδα. Οπως και ο Νετανιάχου, ο Νασράλα στερείται τόσο ενός σχεδίου για τον τερματισμό της βίας όσο και ενός στρατηγικού οράματος για το μεταπολεμικό μέλλον. Εν τω μεταξύ, τα αφεντικά του στην Τεχεράνη είναι απασχολημένα με την επιλογή νέου προέδρου.

Ο θάνατος, τον περασμένο μήνα, του σκληροπυρηνικού Εμπραχίμ Ραΐσι, δημιούργησε μια μοναδική ευκαιρία για το Ιράν να επανεξετάσει την επιθετική του περιφερειακή πολιτική, στην οποία χρησιμοποιεί ως πληρεξούσιους το Ιράκ, τη Συρία, το Λίβανο και την Υεμένη για να επεκτείνει την επιρροή του, να προστατεύσει τα σύνορά του και να πιέσει το Ισραήλ και τους συμμάχους του. Αυτή η ευκαιρία φαίνεται να χάνεται καθώς έξι επίσημα εγκεκριμένοι υποψήφιοι θα αγωνιστούν για να αντικαταστήσουν τον Ραΐσι, στις 28 Ιουνίου. Μόνο ένας από αυτούς, ο Μασούντ Πεζεσκιάν, θεωρείται μεταρρυθμιστής. Η υποψηφιότητά του δίνει την εσφαλμένη εντύπωση μιας ανοιχτής και δημοκρατικής εκλογής. Το φαβορί, όμως, είναι ένας βετεράνος συντηρητικός, ο Μοχάμεντ Μπακέρ Καλιμπάφ, ευνοούμενος του σκληροπυρηνικού ανώτατου ηγέτη του Ιράν, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ. Εάν νικήσει, το Ιράν θα συνεχίσει την πορεία του στον τυφλό δρόμο της αντιπαράθεσης με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ στα πάντα· από την Παλαιστίνη μέχρι τα πυρηνικά όπλα.

Ενα άλλο πιθανό σημείο ανάφλεξης για τις ΗΠΑ είναι η Συρία. «Το συριακό μέτωπο κινδυνεύει να πυροδοτήσει μια ακόμη πιο θανατηφόρα άμεση σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν», σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, το οποίο επισήμανε ότι υπήρξαν 170 επιθέσεις εναντίον αμερικανικών βάσεων στη Συρία και το Ιράκ από τις 7 Οκτωβρίου, πέρα από τον βομβαρδισμό του προξενείου του Ιράν στη Δαμασκό από το Ισραήλ και τα αντίποινα της Τεχεράνης.

Το απόλυτο χάος στην περιοχή μπορεί να προέλθει από μια τυχαία αεροπορική επιδρομή ή μια δολοφονία. Μετά από εννέα μήνες ανελέητης σφαγής στη Γάζα, ο κίνδυνος γενικευμένου πολέμου σε ολόκληρη την περιοχή είναι πιο κοντά από ποτέ. Ωστόσο, αν αυτό τελικά συμβεί, πιθανότατα θα είναι από τύχη παρά από σχεδιασμό.

Ποιος μπορεί, αναρωτιέται ο Guardian, να σταματήσει αυτήν τη διοολίσθηση προς την καταστροφή; Τα αραβικά κράτη είναι αναποτελεσματικά ή αποφεύγουν την εμπλοκή τους. Η Ρωσία έχει άλλον πόλεμο στα χέρια της, η Κίνα δεν επιδεικνύει σοβαρότητα, οι προθέσεις του Ιράν είναι κακόβουλες. Η Χαμάς κρύβεται πίσω από τους αμάχους, η ΕΕ και τα Ηνωμένα Εθνη παραγκωνίζονται, ο Μπάιντεν παραπαίει.

Και στο Ισραήλ, ο Νετανιάχου είναι η καθημερινή απόδειξη μιας μεγαλύτερης αλήθειας: Ο κόσμος μας έχει έλλειψη από ικανούς ηγέτες με ακεραιότητα και όραμα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News