Πολλές οι μεταβλητές, πολλά τα πρόσωπα, διαφορετικό το τοπίο σε σχέση με πριν από τις ευρωεκλογές.

Πέντε είναι τα μεγάλα ευρωπαϊκά αξιώματα για τα οποία θα χρειαστεί να βρεθούν (και βεβαίως να εγκριθούν) αντικαταστάτες και αντικαταστάτριες: η προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και το αξίωμα του επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας. Ειδικά, η επιλογή του επόμενου επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του διαδόχου του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, αναδεικνύεται για τους ευρωπαίους ηγέτες σε μια περίπλοκη εξίσωση.

Χθες Τρίτη οι ηγέτες της Ενωσης είχαν την ευκαιρία για μια πρώτη ανταλλαγή απόψεων. Τι προέκυψε; Ατυπα στρατόπεδα, με κάποιους υπέρ του Μάνφρεντ Βέμπερ του ΕΛΚ, άλλους γενικά κατά του Βέμπερ που δεν ανοίγουν τα χαρτιά τους και κάποιες προτάσεις υπέρ του Φρανς Τίμερμανς, υποψηφίων των Σοσιαλιστών.

Οι Financial Times χαρτογράφησαν τις διαθέσεις των ηγετών και τα υπέρ και τα κατά των ονομάτων που ακούγονται πιο έντονα – χωρίς να βγάζουμε από το μυαλό μας ότι η ονοματολογία χρησιμεύει και για να «καούν» από νωρίς κάποιες υποψηφιότητες.

Ποιοι -και γιατί- θέλουν τον Βέμπερ

Η προοπτική ενός συντηρητικού γερμανού επικεφαλής στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπως ο Μάνφρεντ Βέμπερ, δεν είναι καθόλου ευχάριστη για πολλές από χώρες της Ενωσης, ενώ προσμετράται και η κριτική για την έλλειψη διοικητικής πείρας, κριτική που ακούστηκε και από τον γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν.

Πάντως, η καγκελάριος Μέρκελ έσπευσε να υπερασπιστεί τον προτιμώμενο από αυτή υποψήφιο λέγοντας τι άκουγε η ίδια πριν από 14 χρόνια όταν έγινε καγκελάριος. Της έλεγαν, μεταξύ άλλων, ότι «θα αντέξει μερικούς μήνες» ενώ έφερε και το αντιπαράδειγμα του επίσης άπειρου από διοίκηση Μάρτιν Σουλτς τον οποίο επέλεξαν οι Σοσιαλιστές για Spitzenkandidat το 2014.

Σε σχέση με προηγούμενες και πιο προσεκτικές δηλώσεις υποστήριξης του Βέμπερ από την καγκελάριο, αυτή τη φορά ήταν σαφώς θερμότερη· διπλωμάτες που ήταν μάρτυρες της παρέμβασης της Μέρκελ τονίζουν ότι ήταν «πολύ σκληρή» στην υπεράσπιση του υποψηφίου του ΕΛΚ. Υπήρχαν όμως και οι σαφώς αρνητικές τοποθετήσεις από ηγέτες όπως ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας Αντόνιο Κόστα ή και ο Αλέξης Τσίπρας.

Ο Πρωθυπουργός ήταν μάλιστα ένας από αυτούς που τάχθηκαν υπέρ του Φρανς Τίμερμανς –οπότε τώρα εξηγείται γιατί η Κουμουνδούρου είχε αποφύγει να πάρει ανοικτά θέση υπέρ του Νίκο Κούε, υποψήφιου της Ευρωπαϊκής Αριστεράς όπου εντάσσεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Τίμερμανς έχει πάντως υπέρ του την θετική παρουσία του στα debate με τον Βέμπερ αλλά και την πολύ καλή επίδοση του κόμματός του, των ολλανδών Εργατικών, στις ευρωεκλογές.

«Εχει πείρα, προσόντα και την υποστήριξη, θέλουμε συναίνεση που θα πηγαίνει πέρα από την πολιτική του ομάδα», υπερθεμάτισε ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Πέδρο Σάντσεθ με νωπή την δική του εκλογική νίκη και την άνετη επικράτηση στις ευρωεκλογές. «Αξιόπιστος και έμπειρος» ήταν το σχόλιο και του Εμανουέλ Μακρόν.

Η καταγωγή του Τίμερμανς μπορεί να του δώσει ψήφους από τη Βόρεια Ευρώπη, ωστόσο δεν έχει να ελπίζει σε πολλά για την Ανατολική Ευρώπη λόγω των θέσεών του κατά της παραβίασης της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης στη Πολωνία και κατά του Βίκτορ Ορμπαν.

Για να καταλάβει την προεδρία της Κομισιόν, ένας υποψήφιος ή μια υποψήφια θα πρέπει να λάβει την πλειονότητα των ψήφων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ταυτόχρονα να εξασφαλίσει την υποστήριξη τουλάχιστον 21 από τα 28 κράτη μέλη, με προϋπόθεση ότι αυτά τα κράτη-μέλη αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 65% του συνολικού πληθυσμού της ΕΕ.

Μία άλλη επιλογή που αρχίζει να συγκεντρώνει κάποιες πιθανότητες, αλλά για την προεδρία της Ευρωβουλής, είναι της επικεφαλής της ομάδας των Πρασίνων, της Σκα Κέλερ. Η ηλικία της (είναι 37 ετών) είναι ένας τους σοβαρότερους παράγοντες υπέρ της, καθώς είναι ελάχιστες οι νέες γυναίκες στα ανώτερα κλιμάκια της ΕΕ.

Αουτσάιντερ ή εκτός αγώνα;

Στην άλλη πλευρά, αμετάβλητες φαίνεται να μένουν οι «μετοχές» του Μισέλ Μπαρνιέ, που πιστώνεται με την επιτυχή διαπραγμάτευση για το Brexit ασχέτως αν στο Λονδίνο αδυνατούν να υπερψηφίσουν την –τελική και οριστική όπως τονίζουν στις Βρυξέλλες- πρόταση της ΕΕ. Για τον γάλλο πολιτικό η καταγωγή μπορεί πάντως να μετατραπεί από πλεονέκτημα σε μειονέκτημα: αν απορριφθεί η πρόταση για Γερμανό, ο ίδιος δεν θα έχει πιθανότητες, έστω και αν στην Ανατολική Ευρώπη τον βλέπουν θετικά.

Το ίδιο ισχύει και για την επίτροπο Ανταγωνισμού Μαργκρέτε Βεστάγκερ, η οποία θα πρέπει να μεταστρέψει υπέρ της τους Ανατολικοευρωπαίους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι εκτός μάχης.

Αν, τέλος, πρέπει να αναζητήσουμε και έναν ηγέτη που δεν κέρδισε (καθώς δεν μπορούμε να πούμε ότι έχασε), είναι, κατά τους FT, o Εμανουέλ Μακρόν. Ο γάλλος πρόεδρος δεν κατάφερε να μπλοκάρει την υποψηφιότητα του Βέμπερ, αλλά δεν είχε και κάποιο όνομα να στηρίξει ανοιχτά. Εστειλε πάντως το μήνυμα ότι θα ήταν ικανοποιημένος με συμβιβασμό και δεν θα είχε πρόβλημα με τον Μπαρνιέ, τον Τίμερμανς ή την Βεστάγκερ.

Ασχέτως τοποθετήσεων και συσχετισμών, η πραγματικότητα που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν στην ΕΕ είναι οι μακρές και δύσκολες διαπραγματεύσεις μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, καθώς στις 2 Ιουλίου πρέπει να εκλεγεί ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, η πρώτη  από τις πέντε βασικές θέσεις.

Αναζητούνται λοιπόν συναινέσεις σε μια ευρωβουλή όπου οι σκεπτικιστές έχουν ισχυρότερη παρουσία και οι παραδοσιακές ομάδες είναι αποδυναμωμένες. Εργο δύσκολο αλλά όχι απίθανο, (θέλουν να) ελπίζουν όλοι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News