Η εξομολόγηση του Πολ Γκασκόιν σε podcast του TNT Sport έκανε τον γύρο του Κόσμου. Η θλιβερή ιστορία του είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια. Ο 56χρονος πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, με τις 57 συμμετοχές στην εθνική ομάδα της Αγγλίας, παλεύει με τους δαίμονές του από την εποχή που ακόμη μεσουρανούσε στα γήπεδα. Για τον ατελείωτο κατήφορο του άλλοτε σούπερ-σταρ της μπάλας έχουν γραφτεί χιλιάδες λέξεις και έχουν δει το φως φωτογραφίες – γροθιά στο στομάχι. Αλλά τίποτα δεν είναι πιο σοκαριστικό, από το να ακούς τον ίδιο τον άνθρωπο να αφηγείται το δράμα του.

«Κάποτε ήμουν ένας ευτυχισμένος αλκοολικός. Πλέον, είμαι ένας δυστυχισμένος αλκοολικός. Δεν βγαίνω έξω να πιώ, πίνω στο σπίτι. Αν θέλω να καταστρέψω τη μέρα μου, απλώς πάω στην παμπ. Αν θέλω να έχω μια καλή μέρα, πάω για ψάρεμα με το καλάμι μου. Το πρόβλημα δεν είναι το να πίνεις, αλλά το μετά. Οταν βλέπω στο κινητό μου 30 αναπάντητες κλήσεις και μηνύματα, ξέρω ότι έχω θέμα», είπε στο High Performance. «Ακόμη και εγώ, συχνά δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου».

Προβληματική συμπεριφορά είχε από μικρός. Δίπλα στο όνομά του διάβαζες ή άκουγες τις λέξεις «ιδιόρρυθμος» και «εκκεντρικός» – ο Γκασκόιν έγινε «μεθύστακας», «τρελός» και «αλήτης» μετά το (πρόωρο και άδοξο) τέλος της καριέρας του. Του άρεσε να προκαλεί τους πάντες, και σκαρφιζόταν ένα σωρό τρόπους για να το κάνει. Υπήρξαν διάφορες εικασίες, για το τι θα μπορούσε να κρύβεται πίσω από τον αλλόκοτο χαρακτήρα του. Ο ίδιος δεν είχε μιλήσει ποτέ για το παιδικό τραύμα που εκτροχίασε την ψυχή του. Το έκανε χθες.

«Οταν ήμουν 12 ετών είχαμε βγει για βόλτα με τον φίλο μου, Κιθ Σπράγκον. Πήραμε μαζί μας τον 10χρονο αδελφό του, Στίβεν. Φτάνοντας στο μαγαζί που θέλαμε να μπούμε, υπήρχε απέξω παρκαρισμένο ένα φορτηγάκι που πουλούσε παγωτά. ‘’Πάμε γρήγορα να περάσουμε’’, τους φώναξα. Ο Στίβεν έτρεξε πρώτος, όμως ξαφνικά το φορτηγάκι ξεκίνησε και τον παρέσυρε για 30 μέτρα. Ετρεξα δίπλα του, του κρατούσα το κεφάλι και του μιλούσα. Κούνησε τα χείλη του και πίστεψα ότι θα τα κατάφερνε… Αλλά αυτή ήταν η τελευταία του κίνηση. Στην κηδεία σήκωσα τη σορό του από το φέρετρο, την αγκάλιασα, τη φιλούσα και του ζητούσα συγνώμη. Ούτε ξέρω πόσες μέρες πέρασαν, για να μπορέσω να κοιμηθώ ξανά». Αφησε να εννοηθεί ότι αυτό το τραγικό περιστατικό τον «σημάδεψε» για πάντα.

Οπως αποκάλυψε, έχει επιστρέψει στις συναντήσεις των Ανώνυμων Αλκοολικών και ζει στην απόλυτη φτώχεια. Σε ένα δωμάτιο που του έχει παραχωρήσει πρώην ατζέντης του στο Ντόρσετ. «Αν απογοήτευσα κάποιον, αυτός είναι ο εαυτός μου», τόνισε. «Ούτε προπονητή, ούτε συμπαίκτες, ούτε τους φιλάθλους. Και είμαι περήφανος για όσα έχω προσφέρει σε πολλούς ανθρώπους. Εχω δώσει πάνω από ένα εκατομμύριο σε φιλανθρωπίες, χωρίς να το ξέρει κανείς».

Υπήρξε ηγέτης της εθνικής ομάδας της Αγγλίας, την οποία οδήγησε στην τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 και στα ημιτελικά του Euro 1996. Φίρμα της Νιούκαστλ, της Τότεναμ, της Λάτσιο, της Ρέιντζερς και της Εβερτον. Ενας από τους πιο χαρισματικούς παίκτες της γενιάς του, και από τα πιο λαμπρά αστέρια των γηπέδων στην εποχή του. Ο πολύ σοβαρός τραυματισμός του στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας το 1991 ήταν για εκείνον η αρχή του τέλους. Οταν ο Γκλεν Χοντλ τον απέκλεισε από την αποστολή της εθνικής Αγγλίας για το Μουντιάλ του 1998, του έδωσε τη χαριστική βολή.

Η σύζυγός του τον παράτησε καταγγέλλοντάς τον για ξυλοδαρμό. Λίγες μέρες αργότερα μπήκε για πρώτη φορά σε κλινική για αποτοξίνωση. «Το ποδόσφαιρο ήταν η ζωή μου, όμως τελείωσε. Είναι η στιγμή που αναρωτιέσαι, τι κάνεις από ‘δω και πέρα. Εγώ βρήκα διέξοδο στο ποτό και στα ναρκωτικά», είχε πει στη Sun. Τα επόμενα χρόνια της ζωής του τα έζησε στην κόλαση. Τριγύριζε στους δρόμους, συστηνόταν στους διαβάτες και ζητούσε μερικά ψιλά για να αγοράσει ποτό. Φωτογραφίες που τον έδειχναν να περιφέρεται μεθυσμένος, ρακένδυτος, με ματωμένο κεφάλι, είχαν προκαλέσει «σοκ». Συνελήφθη αρκετές φορές, για επιθέσεις σε περαστικούς και σεξουαλική παρενόχληση. Εκανε δυο απόπειρες αυτοκτονίας. Χρειάστηκε να υποβληθεί σε χειρουργικές επεμβάσεις, λόγω των καταχρήσεων. Νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρικές κλινικές.

«Δεν θέλω να καταλήξω σαν τον Τζορτζ Μπεστ», επαναλαμβάνει συχνά. «Ηταν φίλος μου, όμως αγωνίζομαι για να μην έχω την ίδια τύχη». Ο βορειοϊρλανδός άσος της θρυλικής Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του σερ Ματ Μπάσμπι, ο οποίος απεβίωσε τον Νοέμβριο του 2005, βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των αυτοκαταστροφικών «αστέρων» του ποδοσφαίρου, μαζί με τον Ντιέγκο Μαραντόνα και αρκετούς ακόμη. Κάποιοι… έβαλαν αυτογκόλ μόνο στην καριέρα τους. Κάποιοι άλλοι, και στη ζωή τους.

Ο «Γκάζα» έστειλε και ένα μήνυμα στον Μάρκους Ράσφορντ, της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με αφορμή τα πρόσφατα νυχτοπερπατήματά του, που λίγο έλειψε να του κοστίσουν τη θέση του στην ομάδα. «Είναι ο αγαπημένος μου παίκτης… Αν τον συναντούσα, θα του έλεγα απλά να μην κάνει τα ίδια λάθη με εμένα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News