Ηταν η πρώτη σούπερ-σταρ του αμερικανικού soccer. Ταλαντούχα, όμορφη, έξυπνη, μαχητική, με ισχυρή προσωπικότητα. Οταν τη γνωρίσαμε, ως τινέιτζερ στα τέλη της δεκαετίας του 2000, το ποδόσφαιρο ήταν, ακόμη, ένα αυστηρά ανδρικό σπορ. Οι κοπέλες που κλωτσούσαν την μπάλα, αποτελούσαν παραφωνία. Για πολλούς, μια ενοχλητική παραδοξότητα. Οχι, πια. Πριν δώσει τον τελευταίο αγώνα της μυθικής της καριέρας, την Κυριακή, η Αλεξ Μόργκαν φρόντισε να αφήσει το γυναικείο ποδόσφαιρο πολύ διαφορετικό από ό,τι το βρήκε.

Αποχαιρέτησε τα γήπεδα με δάκρυα στα μάτια, μέσα σε αποθέωση, στην αναμέτρηση της Σαν Ντιέγκο Γουέιβ με τη Νορθ Καρολάινα Κάριτζ για το πρωτάθλημα των ΗΠΑ. Τρεις μέρες νωρίτερα, σε βίντεο που ανήρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η 35χρονη αμερικανίδα επιθετικός ανακοίνωσε ότι είναι έγκυος στο δεύτερο παιδί της. «Το ποδόσφαιρο ήταν ένα κομμάτι του εαυτού μου για 30 χρόνια, και ένα από τα πρώτα πράγματα που αγάπησα ποτέ. Εδωσα τα πάντα σε αυτό το άθλημα, και σε αντάλλαγμα πήρα πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσα να ονειρευτώ», είπε, μεταξύ άλλων, στο X (Twitter).

Thank you🫶 pic.twitter.com/8BkofVOh3s

— Alex Morgan (@alexmorgan13) September 5, 2024

Αγάπησε το ποδόσφαιρο χωρίς να έχει παρακολουθήσει ούτε ένα ματς γυναικών. Γιατί, τότε, οι γυναίκες δεν έπαιζαν μπάλα. «Μαμά, αυτό που θέλω να γίνω, είναι παίκτρια του soccer. Με αγάπη, η Αλι σου», είχε γράψει στη μητέρα της όταν ήταν επτά ετών. Ευτυχώς για τη μικρούλα -και για το γυναικείο ποδόσφαιρο, όπως αποδείχθηκε-, η κυρία Πάμελα Μόργκαν ήταν ανοιχτόμυαλη.

Το 2006, στα 17, η Αλεξ ήταν, ήδη, διεθνής με την U-20 των ΗΠΑ. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2011, σε ηλικία 22 ετών, ήταν το νεαρότερο μέλος της ομάδας της. Χαρισματική σκόρερ, κατέκτησε δυο φορές το Παγκόσμιο Κύπελλο (2015, 2019) και χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012. Εκείνη τη χρονιά ψηφίστηκε ως η κορυφαία αθλήτρια στις ΗΠΑ. Την επόμενη (2013) βραβεύτηκε με τη «Χρυσή Μπάλα». Σε συλλογικό επίπεδο στέφθηκε πρωταθλήτρια στις ΗΠΑ και τη Γαλλία, και κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ Γυναικών με τη φανέλα της Λυόν (2017).

Αλλά δεν ήταν μόνο οι αθλητικές της επιδόσεις, ο λόγος για τον οποίο στη Fox Square της Νέας Υόρκης υπάρχει το άγαλμά της, το Time τη συμπεριέλαβε στις 100 πιο επιδραστικές προσωπικότητες (τον Απρίλιο του 2019) και η μορφή της φιγουράριζε συχνά σε εξώφυλλα περιοδικών ή διαφημιστικές αφίσες. Εκτός από το πιο αναγνωρίσιμο πρόσωπο του αμερικανικού soccer, για πάνω από μια δεκαετία, η Μόργκαν υπήρξε πρωταγωνίστρια στον αγώνα του γυναικείου ποδοσφαίρου να απελευθερωθεί από τα δεσμά της προκατάληψης και της ανδροκρατίας.

Πρωτοστάτησε στη μάχη για την εξίσωση των αποδοχών ανδρών και γυναικών που αγωνίζονται στις εθνικές ομάδες soccer των ΗΠΑ, η οποία άρχισε το 2016 και κερδήθηκε το 2022 με μια συμφωνία – ορόσημο. Ηταν βασική μάρτυρας υπέρ των αθλητριών που κατήγγειλαν ότι είχαν υποστεί κακοποίηση, ενώ στη συνέχεια υποχρέωσε τους αξιωματούχους του πρωταθλήματος να λάβουν μέτρα προστασίας από την παρενόχληση και άλλες καταχρήσεις εξουσίας, που συχνά είχαν να αντιμετωπίσουν οι παίκτριες. Πέρυσι «τα έβαλε» με πανίσχυρους παράγοντες, οι οποίοι επέτρεψαν στον Οργανισμό Τουρισμού της Σαουδικής Αραβίας να γίνει χορηγός του Παγκοσμίου Κυπέλλου Γυναικών.

Ο Τζεφ Κασούφ, ένας από τους συγγραφείς του βιβλίου «The Making of the Women’s World Cup», τόνισε στο BBC Sport ότι η Μόργκαν είναι η πιο διάσημη αθλήτρια, παγκοσμίως, στα ομαδικά σπορ. Ελαμψε σε πολλά, διαφορετικά «γήπεδα». Εχει γράψει επτά παιδικά βιβλία και έχει εμφανιστεί σε τηλεοπτικές σειρές. Το 2018 πρωταγωνίστησε στην ταινία «Alex & Me», με θέμα το ποδόσφαιρο και την προσπάθεια ενός μικρού κοριτσιού να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Μέσα σε όλα αυτά, πρόλαβε να πάρει πτυχίο Πολιτικής Οικονομίας από το Berkeley.

Ανάμεσα στους θεατές του αποχαιρετιστήριου αγώνα της βρίσκονταν, ο σύζυγός της, Σερβάντο Καράσκο (ποδοσφαιριστής κι εκείνος), και η κορούλα της, Τσάρλι. Οπως δήλωσε η Μόργκαν, «η μικρή μου είπε πρόσφατα ότι, όταν μεγαλώσει, θέλει να γίνει ποδοσφαιρίστρια. Αυτό με έκανε απίστευτα περήφανη. Οχι επειδή εύχομαι να ακολουθήσει τα βήματά μου, αλλά γιατί, πλέον, υπάρχει μια διαδρομή που ακόμη και ένα τετράχρονο παιδί μπορεί να δει».

Αυτή είναι η πιο μεγάλη της κληρονομιά. Οτι βοήθησε να ανοίξει ένας δρόμος που δεν υπήρχε. Οτι έγινε το ίνδαλμα χιλιάδων κοριτσιών που αγαπούν το ποδόσφαιρο, παίρνοντας τη θέση του Λιονέλ Μέσι (ή του Κριστιάνο Ρονάλντο) στην καρδιά τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News