Οι σχέσεις της Σαουδικής Αραβίας με τις ΗΠΑ δεν ήταν ποτέ συμμαχικές, ούτε υπό την έννοια των αμέσων υποχρεώσεων τύπου ΝΑΤΟ, ούτε υπό την έννοια των αιωνίων δεσμών τύπου αμερικανοϊσραηλινής φιλίας. Εταίρος των ΗΠΑ υπήρξε η Σαουδαραβία σε διάφορες περιπτώσεις, ωστόσο το σύμφωνο εξομάλυνσης με το Ισραήλ («Συμφωνίες Αβραάμ») δεν το υπέγραψε. Και αυτό ήταν το κομβικό σημείο. Οι Αμερικανοί πολύ θα ήθελαν να το είχε υπογράψει και συνέχισαν τις πιέσεις τους, ωστόσο τέτοια προοπτική δεν υφίσταται πια.

Το βασίλειο των Σαούντ διάλεξε μεν την περιφερειακή συνεργασία για τον 21ο αιώνα, όμως ακριβώς με τους όρους που απεύχονταν οι Αμερικανοί: ήδη ενεκρίθη στο Ριάντ σχέδιο περί ένταξης της χώρας στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (ΟΣΣ) με τη μορφή του «εταίρου» (ξανά εταίρος…) και με φόντο τη μελλοντική ενσωμάτωση σε αυτό το κινεζικής έμπνευσης γεωπολιτικό «όχημα», το οποίο ιδρύθηκε το 2001 από τους βασικούς εχθρούς των Αμερικανών, την Κίνα και τη Ρωσία, αλλά και πρώην σοβιετικά κράτη της Κεντρικής Ασίας.

Η διεύρυνση του ΟΣΣ και με άλλα κράτη, την Ινδία, το Πακιστάν, ακόμη και το Ιράν (το οποίο πέρυσι αιτήθηκε την πλήρη ένταξή του), αμφισβητεί εμπράκτως την αμερικανική επιρροή σε ολόκληρη την ηπειρωτική Ασία και, βέβαια, στη Μέση Ανατολή. Οπωσδήποτε, στο πλαίσιο του ΟΣΣ σοβούν αντιθέσεις, διακρατικές κυρίως και μάλιστα χρόνιες, ωστόσο επιχειρείται η δια της οικονομίας οικοδόμηση «αμοιβαίας ασφάλειας» με εστίαση στην «καταπολέμηση της τρομοκρατίας, του αυτονομισμού και του εξτρεμισμού».

Η απόφαση της Σαουδικής Αραβίας να εισέλθει στο ευρασιατικό κλαμπ επισφραγίζει κατά κάποιον τρόπο τη συμφωνία της με το Ιράν περί «συμφιλίωσης», η οποία υπεγράφη προ τριών εβδομάδων με μεσολαβητή –ποιον άλλον;– την Κίνα. Ετσι, οι οξείες αντιθέσεις των δύο βασικών αντιπάλων ρευμάτων εντός του Ισλάμ, του σιιτισμού και του σουνιτισμού, θα αμβλυνθούν στο πλαίσιο του ΟΣΣ. Η επιτυχία πιστώνεται στην Κίνα και τα αποτελέσματά της θα φανούν άμεσα, βασικά στη Μέση Ανατολή.

Το βρετανικό μέσο Telegraph έγραψε ότι οι Σαουδάραβες εμπιστεύθηκαν τον κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ, ενώ απαξίωσαν άλλα σχέδια συμφιλίωσής τους με το Ιράν, τα οποία είχαν αποπειραθεί να εκπονήσουν άλλα κράτη, μουσουλμανικά κιόλας, όπως το Ομάν και το Ιράκ. Και σχολίασε ότι το πόδι που πατάει τώρα η Κίνα στον Κόλπο βρίσκει τους Αμερικανούς απόντες από την περιοχή – «η κυβέρνηση Μπάιντεν επιδιώκει την απεμπλοκή της από την περιοχή με σκοπό να αντιμετωπίσει την κινεζική επιρροή αλλού».

Οι Κινέζοι είναι, βέβαια, πανευτυχείς: σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο Σι την περασμένη Τρίτη με τον ντε φάκτο ηγέτη της Σαουδικής Αραβίας, τον πρίγκιπα και διάδοχο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, υποσχέθηκε να συνεισφέρει ακόμη περισσότερο στην προώθηση της ειρήνης και της σταθερότητας στη Μέση Ανατολή. «Η Κίνα θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση της περιφερειακής ενότητας και συνεργασίας» είπε ο κινέζος πρόεδρος, και οι δηλώσεις του αυτές μεταδίδονται συνεχώς από τα πανηγυρίζοντα κινεζικά media.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News