Μετά τις μαζικές διαμαρτυρίες πολιτών για τα πολύ αυστηρά lockdowns στα χρόνια της πανδημίας, η κινεζική κυβέρνηση αποφάσισε να αλλάξει προσέγγισή της στην αντιμετώπιση της Covid.

Ετσι πέρασε από την διαβόητη πολιτική «μηδενικής ανοχής» στη συμβίωση με τη νόσο, όπως έχει κάνει εδώ και πολύ καιρό ο υπόλοιπος πλανήτης.

Ο ιός πλέον έχει γίνει εξαιρετικά μεταδοτικός και είναι αδύνατον να τον σταματήσεις. Ενα άτομο μπορεί να μολύνει άλλα 16, όπως σημείωσε η Ντέβι Σριντάρ, ειδική στην παγκόσμια δημόσια υγεία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, σε άρθρο της στον Guardian.

Στο πλαίσιο αυτής της κινεζικής μεταστροφής προς τη συμβίωση με την Covid, έχουν αρθεί τα lockdowns σε ολόκληρες πόλεις, όπως και οι περιορισμοί στα εγχώρια ταξίδια, ενώ οι άνθρωποι που βγαίνουν θετικοί, μπορούν πλέον να απομονώνονται στο σπίτι τους αντί για τις κυβερνητικές εγκαταστάσεις.

Τα τεστ έγιναν εθελοντικά και οι ασυμπτωματικοί δεν καταγράφονται πλέον. Παράλληλα, η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει εκστρατεία για τον εμβολιασμό ηλικιωμένων και ευπαθών ομάδων.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι ειδικοί σε θέματα υγείας παγκοσμίως είναι γιατί το Πεκίνο καθυστέρησε τόσο πολύ για να προωθήσει τον εμβολιασμό του πληθυσμού και γιατί δεν δέχθηκε να χρησιμοποιήσει τα δυτικά εμβόλια mRNA, τα οποία αποδείχτηκαν τα πιο αποτελεσματικά στην πρόληψη σοβαρής ασθένειας.

Η επικεφαλής των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών, Εϊβριλ Χέινς, είπε ότι ο Σι Τζινπίνγκ φαινόταν «απρόθυμος να αγοράσει ένα καλύτερο εμβόλιο από τη Δύση, και προτίμησε να βασιστεί στα κινεζικά εμβόλια που δεν είναι τόσο αποτελεσματικά απέναντι στην Ομικρον».

Αυτή η εμμονή του Σι κόστισε στην Κίνα, σε χρόνο και χρήματα και προκάλεσε κοινωνική αναταραχή, επισήμανε ο Guardian. Σε αντίθεση με άλλα κράτη, μόνο το 50% του κινεζικού πληθυσμού έχει εμβολιαστεί με τρεις δόσεις.

Η πραγματική έκταση της Covid-19 στην Κίνα είναι άγνωστη, καθώς δεν γίνονται πια υποχρεωτικά τεστ.

Λόγω της χαλάρωσης των μέτρων και της μικρής εμβολιαστικής κάλυψης του πληθυσμού, οι προβλέψεις είναι τρομακτικές: Οι ειδικοί που παρακολουθούν την κατάσταση εκτιμούν ότι το 60% του κινεζικού πληθυσμού (που αντιπροσωπεύει το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού) θα μολυνθεί τις επόμενες 90 ημέρες.

Δεδομένων των συγκεκριμένων επιπέδων μόλυνσης και της χαμηλής ανοσίας του πληθυσμού, οι θάνατοι ενδέχεται να αυξηθούν σε περίπου 9.000 την ημέρα μέχρι τα τέλη Μαρτίου.

Το σύστημα Υγείας δίνει μάχη, καθώς τα νοσοκομεία γεμίζουν και οι διοικήσεις προσπαθούν να προσλάβουν ιατρικό προσωπικό. Ζητούν από τους συνταξιούχους γιατρούς να επιστρέψουν και επιστρατεύουν τους φοιτητές Ιατρικής για να καλύψουν τα κενά.

Αν καταρρεύσει το σύστημα Υγείας, θα συμβεί ό,τι και έγινε και στα υπόλοιπα κράτη: οι ασθενείς θα πεθαίνουν από άλλες αιτίες που απαιτούν ιατρική περίθαλψη – είτε πρόκειται για καρδιακή προσβολή ή τροχαίο ατύχημα. Αυτό ήταν πάντα το μεγάλο πρόβλημα που προκαλούσε η νόσος Covid-19, δεδομένου του υψηλού ποσοστού νοσηλείας των ασθενών.

Η εμπειρία της Κίνας ενισχύει αυτό που γνωρίζουν εδώ και καιρό οι ειδικοί σε θέματα υγείας και οικονομίας σε άλλα κράτη. Την περίοδο μίας πανδημίας, είναι παγίδα η επιλογή «μεταξύ οικονομίας και υγείας».

Η εξάπλωση της Covid προκαλεί ελλείψεις σε προσωπικό σε όλους τους τομείς, επειδή η ασθένεια οδηγεί σε διακοπή λειτουργίας των εργοστασίων και των μεταφορών.

Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι σε ένα εργοστάσιο στην ανατολική επαρχία Σαντόνγκ, μόνο το 20% του προσωπικού προσήλθε στην εργασία του την περασμένη Παρασκευή -το υπόλοιπο ήταν άρρωστο με Covid.

Μπορεί η διακοπή λειτουργίας ενός τομέα να πλήττει την οικονομία, όμως αν ο ιός αφεθεί να εξαπλωθεί ανεξέλεγκτα, η οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει κανονικά.

Αν οι άνθρωποι είναι άρρωστοι και δεν μπορούν να εργαστούν ή φοβούνται να ταξιδέψουν ή να φάνε στα εστιατόρια, τότε η οικονομία απλά δεν λειτουργεί όπως πριν, σημείωσε χαρακτηριστικά η Σριντάρ στη βρετανική εφημερίδα.

Αυτό είναι άλλωστε το μάθημα από τη Σουηδία, η οποία απέφυγε το lockdown στην πρώτη περίοδο της πανδημίας, αλλά αναγκάστηκε τον χειμώνα του 2020-21 να το εφαρμόσει.

Αντίθετα, η γειτονική Νορβηγία εφάρμοσε άμεσα lockdown πολλούς μήνες νωρίτερα, τον Μάρτιο του ίδιου έτους. Αποτέλεσμα; Ο αριθμός των θανάτων στη Σουηδία είναι 12 φορές υψηλότερος από εκείνον στη Νορβηγία, όταν προσαρμόζεται ανάλογα με το μέγεθος του πληθυσμού, ενώ και οι δύο χώρες είχαν παρόμοιες οικονομικές απώλειες το 2020.

Πολλά κράτη πέτυχαν να καθυστερήσουν την επέλαση του κορονοϊού το 2020, είτε με υποχρεωτικά τεστ και κλείσιμο των συνόρων όπως η Νότια Κορέα και η Νέα Ζηλανδία είτε με αυστηρές απαγορεύσεις στις μετακινήσεις των πολιτών στο εσωτερικό της χώρας, όπως πολλά ευρωπαϊκά κράτη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.

Ετσι, οι χώρες κέρδισαν χρόνο μέχρι να βγουν τα εμβόλια που αποδείχθηκαν σωτήρια, αλλά και φάρμακα που βελτίωσαν την επιβίωση των ασθενών.

Οσες χώρες το έκαναν γρήγορα, όπως η Νότια Κορέα, η Νορβηγία, η Δανία, η Ιαπωνία και η Νέα Ζηλανδία, κατάφεραν να έχουν πολύ λιγότερα θύματα από ό,τι η Βρετανία, η Σουηδία και οι ΗΠΑ.

Τώρα ήρθε η σειρά της Κίνας να μάθει όσα ξέρει ο υπόλοιπος κόσμος για τη μάχη με την Covid, μία νόσο που αποδείχτηκε από τις δυσκολότερες στην αντιμετώπισή της λόγω του τρόπου εξάπλωσης, των διακυμάνσεών της (μερικοί άνθρωποι δεν έχουν συμπτώματα, ενώ άλλοι πεθαίνουν από αυτήν) και του χρόνου που χρειάστηκε για να αναπτυχθούν τα επιστημονικά όπλα τα οποία μείωσαν τελικά τις εισαγωγές σε νοσοκομεία και τους θανάτους. Κι όλα αυτά, προσπαθώντας να αποφύγουν την κατάρρευση των συστημάτων Υγείας.

Χρειάστηκε επίσης πλήθος στοιχείων και η ανάλυσή τους μήνα με τον μήνα για να αξιολογήσουν οι ειδικοί την κατάσταση.

Τρία χρόνια έχουν περάσει και οι κυβερνήσεις που έχουν πρόσβαση σε εμβόλια και φάρμακα πρέπει να διαχειρίζονται πλέον τη νόσο διαφορετικά από ό,τι το 2020. Το θέμα είναι η Κίνα να το καταλάβει γρήγορα, κατέληξε το άρθρο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News