Η Γκρέτα Τούνμπεργκ κατηγορεί τους παγκόσμιους ηγέτες ότι αρνούνται την κλιματική κρίση – αυτό, βέβαια, δεν είναι είδηση. Είδηση είναι ότι οι αιτιάσεις της ακτιβίστριας εξαπολύθηκαν με τη μορφή άρθρου σε μεγάλο βρετανικό Μέσο. Η αφορμή ήταν το επικείμενο δεκαπενθήμερο οικολογικό μίτινγκ της Γλασκώβης, φυσικά. Η Γκρέτα έγραψε ότι υπάρχει «άρνηση της κλιματικής και οικολογικής κρίσης» και μάλιστα «είναι βαθιά», παρά το γεγονός ότι τα διεθνή media καθημερινώς επιδεικνύουν, αλλά προσχηματικά σύμφωνα με την ίδια, πράσινες ευαισθησίες.

Η αρθρογράφος ισορρόπησε μεταξύ απαισιοδοξίας και αισιοδοξίας όσον αφορά την έκβαση του ζητήματος, αφού αφ’ ενός καυτηρίασε την αδράνεια της παγκόσμιας πολιτικής ελίτ, αφ’ ετέρου δήλωσε ότι «υπάρχει ελπίδα ακόμη». Το συμπέρασμά της για το πολιτικό προσωπικό έδωσε και τον τίτλο στο δημοσίευμα του Guardian: «Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν ηγέτες για το κλίμα». Το νεαρότατο της ηλικίας της, όμως, της επέτρεψε να συμπληρώσει τη φράση της: «Οχι ακόμη…». Ισως ονειρεύεται τη δική της καριέρα στην πολιτική, αφού μίλησε για «πραγματική ηγεσία» που υπάρχει μεν, ωστόσο σαμποτάρεται.

Η Γκρέτα επιχειρηματολόγησε βάζοντας μπροστά την «επιστήμη που δεν λέει ποτέ ψέματα» και με σκοπό να δηλώσει ότι η άρνηση του προβλήματος του κλίματος ισοδυναμεί με «άρνηση των νόμων της Φυσικής» οι οποίοι δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Ο λόγος της, βέβαια, αφορά «τον περιορισμό της υπερθέρμανσης στον 1,5 βαθμό Κελσίου, κάτι που είναι εφικτό με τους νόμους της Χημείας και της Φυσικής, αλλά απαιτεί άνευ προηγουμένου αλλαγές».

Η άποψη της Γκρέτα είναι ότι η επιτυχία του σκωτσέζικου Cop26 προϋποθέτει «ειλικρίνεια και αλληλεγγύη» και όχι άλλα «μπλα μπλα μπλα». Το «εδώ και τώρα» α λα Γκρέτα συνοψίζεται σε «άμεσες, δραστικές, ετήσιες μειώσεις εκπομπών» και «σε αντίθεση με οτιδήποτε έχει δει ποτέ ο κόσμος».

Τι πρόκειται να συμβεί αν εφαρμόσουμε τις προτάσεις της; «Θεμελιώδεις αλλαγές στην κοινωνία μας». Προς το παρόν όμως θα σπάσουμε τα ρεκόρ των ρύπων, αφού ακόμη χρησιμοποιούμε ορυκτά καύσιμα στην ενέργεια. Ειδικά για την εμμονή τους με τον άνθρακα, με το πετρέλαιο και με το φυσικό αέριο, η Γκρέτα στοχοποίησε την Κίνα, τις ΗΠΑ, αλλά και τη Βρετανία, αν και την τελευταία σε μικρότερο βαθμό.

Ο κολοφών του άρθρου είναι το σημείο στο οποίο η Γκρέτα ενέπλεξε στο περιβαλλοντικό ζήτημα την κοινωνική ανισότητα και την αποικιοκρατία: «Η κλιματική και οικολογική κρίση είναι σύμπτωμα μιας πολύ μεγαλύτερης κρίσης βιωσιμότητας, της κοινωνικής κρίσης. Αυτή η κρίση χρονολογείται από την αποικιοκρατία και όχι μόνο. Πρόκειται για κρίση που βασίζεται στην ιδέα ότι μερικοί άνθρωποι αξίζουν περισσότερο από άλλους και, ως εκ τούτου, έχουν το δικαίωμα να εκμεταλλεύονται και να κλέβουν τη γη και τους πόρους άλλων ανθρώπων. Είναι όλα αλληλένδετα». Οπωσδήποτε, πρόκειται για στροφή επ’ αριστερά.

Και, ως γνωστόν, η Αριστερά πάντα αισιοδοξεί: «Η ελπίδα είναι παντού γύρω μας. Γιατί το μόνο που χρειάζεται πραγματικά είναι ένας παγκόσμιος ηγέτης. Ή ένα έθνος υψηλού εισοδήματος ή ένας μεγάλος τηλεοπτικός σταθμός ή μία κορυφαία εφημερίδα που θα αποφασίσει να αντιμετωπίσει πραγματικά την κλιματική κρίση. Το ρολόι χτυπά. Οι σύνοδοι κορυφής συνεχίζονται. Οι εκπομπές ρύπων συνεχίζουν να αυξάνονται. Ποιος θα είναι αυτός ο ηγέτης;».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News