Εκανε πάταγο η νίκη-πρόκριση της ΑΕΚ επί της Σαραγόσα. Ιδίως το σκορ (99-75) με το οποίο αυτή επιτεύχθηκε: «κατοστάρα», παρά έναν πόντο, και +24 διαφορά. Η χθεσινή (Παρασκευή) αντίπαλος της «Ενωσης» στον ημιτελικό του Basket Champions League δεν ήταν όποια κι όποια. Τη μέρα που η πανδημία διέκοψε τη δράση στην ABC, στις 8 του περασμένου Μαρτίου, βρισκόταν στην τρίτη θέση της βαθμολογικής κατάταξης, πίσω από τα δυο μεγάλα club της χώρας: την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Σε ένα πρωτάθλημα, το ισπανικό, που από άποψη ποιότητας και ανταγωνιστικότητας βλέπει το δικό μας και… γελάει.

Η ΑΕΚ έγινε η πρώτη ομάδα στα χρονικά του BCL που σε ημιτελικό πέτυχε τόσους πολλούς πόντους και νίκησε με ένα τόσο ευρύ σκορ. Κάνοντας, μάλιστα, οικονομία δυνάμεων στο τελευταίο δεκάλεπτο εν όψει του κυριακάτικου τελικού. Ουσιαστικά είχε «καθαρίσει» το ματς από το πρώτο ημίχρονο, όταν βρέθηκε να προηγείται με 53-32. Συγκεντρωμένη, «διαβασμένη» και αποφασισμένη, δεν επέτρεψε στη Σαραγόσα ούτε να σκεφτεί πως η έκβαση του αγώνα θα μπορούσε να είναι διαφορετική.

Η ΑΕΚ έφτασε στον τελικό του Final-8, όπου θα παλέψει για το δεύτερο τρόπαιο BCL στην ιστορία της, με εντυπωσιακές επιδόσεις στην επίθεση (σκόραρε 90 ή περισσότερους πόντους και στους τέσσερις νοκ-άουτ αγώνες που έδωσε στα πλέι οφ), όμως στην πραγματικότητα οφείλει την επιτυχία της στην εξαιρετική της άμυνα, η οποία χθες εξουδετέρωσε τη γεμάτη παίκτες ποιότητας (Μπένζινγκ, Τόμπσον, Χλίνασον και Ενις) φροντ-λάιν της ισπανικής ομάδας. Επέβαλε το ρυθμό της από τα πρώτα λεπτά του αγώνα, για να ακολουθήσει ένας… βομβαρδισμός του αντίπαλου καλαθιού, με πρωταγωνιστές τον Λοτζέσκι, τον Ράις (18 πόντοι και πέντε ασίστ), τον Λάνγκφορντ, τον Μορέιρα και τον Ρογκαβόπουλο. Σκόραραν, στο σύνολο, 11 παίκτες, έξι από τους οποίους ολοκλήρωσαν το παιχνίδι με διψήφιο αριθμό πόντων.

Δεν έτυχε. Τον ίδιο επιθετικό πλουραλισμό είχε δείξει η ομάδα του Ηλία Παπαθεοδώρου και στο προηγούμενο παιχνίδι της, εναντίον της Νίμπουρκ. Είναι μεγάλη υπόθεση για έναν προπονητή, να διαθέτει τόσες πολλές και «ποιοτικές» λύσεις. Να βγάζει τον Λάνγκφορντ για να βάλει τον Ράις. Να σηκώνει τον Λοτζέσκι από τον πάγκο, κι εκείνος να πετυχαίνει 11 πόντους σε επτά λεπτά συμμετοχής. Να έχει την «πολυτέλεια» να αφήσει εκτός 12αδας τον Δημήτρη Κατσίβελη.

Ναι, η εφετινή ΑΕΚ έχει μαζέψει πολλούς βετεράνους, κάπως προχωρημένης ηλικίας, όμως το σοφό rotation του κόουτς κρύβει την ηλικία τους. Στο ματς με τη Σαραγόσα, κανείς δεν έμεινε στο παρκέ περισσότερο από 23 λεπτά. Ετσι, η ομάδα κερδίζει σε πείρα και προσωπικότητα (που παίζει μεγάλο ρόλο σε αγώνες όπως αυτοί του BCL), χωρίς να χάνει σε ενέργεια και αθλητικότητα. Είναι και θέμα διάθεσης, που φαίνεται να μη λείπει από κανέναν. Ο Κιθ Λάνγκφορντ, για παράδειγμα, ακόμη διψά για τρόπαια. Οπως εξομολογήθηκε, έχει κάνει πρόβες για το πώς θα σηκώσει την Κούπα.

Λάνγκφορντ (37 ετών), Νίκος Ζήσης (37, πρώην αρχηγός της Εθνικής μας), Ταϊρίς Ράις (33, MVP του Final-4 της Ευρωλίγκας 2014), Ματ Λοτζέσκι (35), Γιόνας Ματσιούλις (35), Μάρκους Σλότερ (35). Ηγέτες, όλοι τους, παρά τα χρονάκια τους. Αλλά στην ΑΕΚ υπάρχουν και ο Βλάντο Γιάνκοβιτς, ο Νίκος Γκίκας, ο Λίνος Χρυσικόπουλος, ο Νίκος Ρογκαβόπουλος, ακόμη και ο Γιανίκ Μορέιρα από την Ανγκόλα, που έχουν σημαντικούς ρόλους – δεν συμπληρώνουν, απλώς, το φύλλο αγώνα.

Είναι παραλογισμός, μια ομάδα να διεκδικεί ευρωπαϊκό τίτλο στην αρχή της σεζόν, τότε που ακόμη «μοντάρεται». Ας όψεται ο κορονοϊός… Αλλά αυτό είναι το «θαύμα» του Παπαθεοδώρου, είτε κερδίσει το τρόπαιο, είτε όχι: οτι σε κάθε αγώνα της η ομάδα του εμφανίζεται όλο και καλύτερη, κι έχει φτάσει, ήδη, σε τέτοιο σημείο ετοιμότητας, ώστε να νικά με άνεση έναν ισχυρό αντίπαλο που έχει παίξει τρεις αγώνες πρωταθλήματος.

Τον Μάιο του 2018 η ΑΕΚ κατέκτησε το BCL στο Final-4 της Αθήνας, κατατροπώνοντας στον τελικό τη Μονακό. Τον Φεβρουάριο του 2019 πρόσθεσε στη συλλογή της το Intercontinental Cup, νικώντας τη Φλαμένγκο στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Την Κυριακή (04/10, 20:00) στο Κλειστό του ΟΑΚΑ θα αγωνιστεί για τον τρίτο της διεθνή τίτλο μέσα σε δυόμισι χρόνια. Το παιχνίδι δεν θα είναι εύκολο. Η Μπούργος είναι, ίσως, η καλύτερη απ’ όλες τις ομάδες που συμμετείχαν στο τουρνουά της Αθήνας, εξαιρετικά φορμαρισμένη και με πολλές λύσεις στον πάγκο της.

Αλλά, ακόμη κι αν η «Βασίλισσα» μείνει με άδεια χέρια, πλέον έχει πάψει να αποτελεί μια ασήμαντη κουκίδα στον χάρτη του σύγχρονου ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο Μάκης Αγγελόπουλος, που πριν από μερικά χρόνια τη συνάντησε στις πιο δύσκολες στιγμές της, να ζει με τις αναμνήσεις του ένδοξου παρελθόντος της, θα πρέπει να νιώθει πολύ περήφανος για το κατόρθωμά του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News