Η ανατροπή των προγνωστικών στην αναμέτρηση της γαλλικής Κεντροδεξιάς για το πρόσωπο του υποψήφιου για την προεδρία έχει και αυτή το χαρακτήρα του αναπάντεχου σε μια χρονιά γεμάτη αναπάντεχες ανατροπές στην πολιτική σε όλο τον κόσμο.

Ο Φρανσουά Φιγιόν από αουτσάιντερ (και ίσως ούτε καν αυτό) έφτασε λίγο πριν από την νίκη αποσπώντας από τον πρώτο κιόλας γύρο το 44%. Η επικράτηση την προσεχή Κυριακή μοιάζει σίγουρη για τον υποψήφιο -έχει εξάλλου και τη στήριξη του Νικολά Σαρκοζί- αλλά τα ερωτήματα παραμένουν.

Πώς έφτασε τόσο ψηλά και τι σημαίνει για τη Γαλλία η νίκη του πρώην πρωθυπουργού που ίσως τον φέρει ακόμα και στην προεδρία με μια κλασικά δεξιά ατζέντα και παρουσία. Απέναντι, πιθανότατα, σε μια υποψήφια με ακροδεξιά ατζέντα και, επίσης πιθανό, με εκλογικά εξαφανισμένους τους κεντρώους και αριστερούς υποψήφιους.

Η άνοδος του «τρίτου ανθρώπου»

Οι δημοσκοπήσεις, όπως εξηγούν οι Financial Times, έφερναν για καιρό τον Φιγιόν τρίτο, πράγμα που έστρεψε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης στην κόντρα ανάμεσα στον Νικολά Σαρκοζί και τον Αλέν Ζιπέ.

Αντίθετα από τον σχετικά συμπαθή στο χώρο του Κέντρου Ζιπέ, ο Φιγιόν προέβαλε μια κλασική δεξιά εικόνα και ιδεολογία: συνεπής καθολικός, κομψός και προσεγμένος, πατέρας πέντε παιδιών, αντίθετος με τον γάμο των ομοφυλοφίλων και υπέρ μιας προσέγγισης του Βλαντίμιρ Πούτιν. Μια φιγούρα, μάλλον ανέμπνευστη, και, όπως γράφει η Liberation, «αντίθετη με τα φρου-φρου».

Καθώς η αναμέτρηση της περασμένης Κυριακής είχε και χαρακτηριστικά στρατηγικής ψήφου (γιατί ψήφιζαν οι πάντες και όχι μόνο οι ψηφοφόροι του χώρου), όσοι ενδεχομένως δεν ήθελαν να δουν τον Νικολά Σαρκοζί υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές μπορούσαν με μάλλον βαριά καρδιά να ψηφίσουν τον Ζιπέ. Ξαφνικά, όμως, η επιλογή Φιγιόν άρχισε να φαίνεται καλύτερη και συνεπέστερη, γράφουν οι Financial Times, και για αυτόν τον λόγο εκτοξεύτηκε τις ημέρες πριν από την αναμέτρηση.

Το θατσερικής λογικής μήνυμά του υπέρ της ελεύθερης αγοράς, προσθέτουν οι FT, βρήκε απήχηση στην επιχειρηματική κοινότητα. Ενέπνευσε όμως και ένα ευρηματικό πρωτοσέλιδο από τη Liberation με τον Φιγιόν να αποκτά ξαφνικά την κόμμωση (και τα ρούχα) της Μάργκαρετ Θάτσερ.

Η παράπλευρη απώλεια της ψηφοφορίας είναι ο μάλλον πρόωρος τερματισμός της πολιτικής καριέρας του Νικολά Σαρκοζί. Ο άνθρωπος που φαίνεται να είχε επενδύσει σε μια παρένθεση Ολάντ, τώρα δηλώνει ότι θα ξαναγυρίσει στην ιδιωτική ζωή του και -εκών άκων- δηλώνει ότι στηρίζει αυτόν που τον μέχρι πρότινος αποκαλούσαν στον περίγυρό του «κακομοίρη Φιγιόν» («pauvre Fillon»). Ο Φιγιόν έχει και το πλεονέκτημα απέναντι στον Αλέν Ζιπέ και θα μπορούσε να τον στείλει και αυτόν σε πολιτική αποστρατεία.

Δουλειά από την πρώτη στιγμή

Η διαφαινόμενη επικράτηση του Φιγιόν στις παραταξιακές εκλογές σημαίνει ότι η Δεξιά έχει να παρατάξει απέναντι στην Μαρίν Λεπέν έναν υποψήφιο με ελπίδες νίκης, αλλά και έναν άνθρωπο πίσω από τον οποίο θα συστρατεύονταν ευρύτερες πολιτικές ομάδες για να μην δουν στον προεδρικό θώκο την Λεπέν.

H Liberation εστιάζει από τώρα στην επόμενη ημέρα και στο πρόγραμμα του υποψηφίου που, όπως λέει, από τη μία σύμπτωση και τη μία ευνοϊκή περίσταση στην άλλη στην πολιτική του καριέρα, βρίσκεται τώρα να ατενίζει το προεδρικό μέγαρο χωρίς να είναι ιδιαίτερα χαρισματικός.

Αν και αρχικά ποτέ δεν έβλεπε τον εαυτό του ένοικο του μεγάρου, όταν ως πρωθυπουργός του Σαρκοζί είδε την δημοτικότητα να ξεπερνά αυτήν του προϊσταμένου του άρχισε να βλέπει την προοπτική της προεδρίας θετικότερα. Από το 2012 με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εργάζεται υπέρ αυτού του σκοπού.

Τώρα επιστρατεύει την κλασικά δεξιά λογική του «σηκώνουμε τα μανίκια και πιάνουμε αμέσως δουλειά»: το πρόγραμμα του Φιγιόν προβλέπει άμεσα μέτρα-σοκ για να βγει η χώρα από το «τεχνητό κώμα» στο οποίο, όπως λέει, έχει πέσει. Δεν ζητά απλώς τη θεραπεία: είναι έτοιμος να επιβάλει ένα πρόγραμμα 100 ημερών που θα επιχειρήσει να αναστρέψει την πτωτική πορεία.

Για το φθινόπωρο του 2017, σε περίπτωση βέβαια που θα έχει εκλεγεί, θα παραπέμψει σε δημοψήφισμα αλλαγές για τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας του Κοινοβουλίου και για την ενσωμάτωση στο Σύνταγμα πρόβλεψης για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.

Ο Φιγιόν ελπίζει ότι θα τα εκπληρώσει αυτά με μια «κυβέρνηση-κομάντο» με 15 υπουργούς «και ούτε έναν παραπάνω». Δηλώνει μάλιστα έτοιμος να ανακοινώσει τους υπουργούς του από τον Ιανουάριο για να μπορέσει η κυβέρνηση, αμέσως μετά την εκλογή της, να αναλάβει έργο χωρίς καθυστερήσεις.

Απελευθέρωση της οικονομίας και της εργασίας με κατάργηση του 35ώρου, με ευελιξία ακόμα και διαπραγμάτευση του ωραρίου μεταξύ των εργαζομένων και των επιχειρήσεων, η οποία, υπό κάποιες συνθήκες να φτάσει αρκετά πάνω από τις 35 ώρες, είναι η προσέγγισή του, γράφει η Liberation. Παράλληλα, ζητά την αύξηση του ΦΠΑ, απαλλαγές σε επιχειρήσεις, κατάργηση του φόρου στη μεγάλη περιουσία .

Πέλεκυς θα πέσει και στο Δημόσιο με κατάργηση 500.000 θέσεων εργασίας, αριθμό περίπου ίσο με το 10% του αριθμού των εργαζομένων σήμερα. Ο Φιγιόν υπερθεματίζει έναντι των ανθυποψηφίων του, καθώς ο Ζιπέ προτείνει «μόνο» 250.000 μειώσεις, με τον δικό του αριθμό να προκύπτει από την μη αντικατάσταση όσων αποχωρούν ή μη ανανέωση συμβάσεων, ενώ θα υπάρξει και επαναξιολόγηση των αποδοχών.

Στο μέτωπο της τρομοκρατίας, ο Φιγιόν θέλει να εστιάσει στο πρόβλημα της ισλαμικής τρομοκρατίας (θεωρεί η χώρα δεν έχει πρόβλημα με το Ισλάμ αλλά με την τρομοκρατία). Κάποια άτομα που θα θεωρούνται ύποπτα και επικίνδυνα για εισαγωγή στη Γαλλία τρομοκρατίας θα στερηθούν την υπηκοότητά τους.

Αυτή η μάχη κατά της τρομοκρατίας θα γίνει και πυλώνας της εξωτερικής πολιτικής. Ο «ισλαμικός ολοκληρωτισμός» είναι ο υπ’αριθμόν ένα εχθρός προς καταπολέμηση, θεωρεί ο υποψήφιος. Με τα ίδια του τα λόγια στο ντιμπέιτ των υποψηφίων: «Στη Συρία υπάρχουν δύο -και όχι τρεις, όπως λένε- παρατάξεις. Το στρατόπεδο αυτών που θέλουν να εγκαταστήσουν ένα ολοκληρωτικό ισλαμικό καθεστώς. Και οι άλλοι. Εγώ επιλέγω τους άλλους».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News