Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα σοβαρό ηθικό δίλημμα: Να εμβολιάσει τα παιδιά ηλικίας 12-16 ή να δωρίσει αυτές τις δόσεις σε φτωχότερες χώρες που έχουν μείνει πολύ πίσω στους εμβολιασμούς;

Επιστήμονες και πολιτικοί παρουσιάζονται διχασμένοι, σημειώνει το Politico. Η πανδημία μαίνεται στη Νότια Ασία και τη Νότια Αμερική, ενώ στην Αφρική, τα νούμερα των εμβολιασμένων είναι εξαιρετικά χαμηλά.

Την ίδια στιγμή, οι Ευρωπαίοι ετοιμάζονται να ξεκινήσουν τους εμβολιασμούς στα παιδιά, μετά την έγκριση της ΕΜΑ. Κι αυτό παρά τη σύσταση του ευρωπαϊκού CDC, του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, που πρότεινε να ληφθεί σοβαρά υπόψη το ζήτημα της ισομερούς διαθεσιμότητας των εμβολίων σε άλλες χώρες, πριν ανοίξει ο εμβολιασμός σε ηλικιακές ομάδες, με χαμηλότερο ρίσκο σοβαρής νόσησης από τον κορονοϊό.

Η Γερμανία ξεκίνησε σήμερα τα ραντεβού για παιδιά, ενώ Γαλλία, Λιθουανία και Ιταλία ετοιμάζονται μέσα στον Ιούνιο.

Στη Βρετανία, δόθηκε το πράσινο φως, αλλά οι ειδικοί ακόμα δεν έχουν αποφασίσει.

Την ίδια στιγμή, δεκάδες χώρες μέσου και χαμηλού εισοδήματος έχουν εμβολιάσει μόλις το 1% του πληθυσμού τους, ή δεν έχουν καν ξεκινήσει. Η Ταϊλάνδη, όπου υπάρχει μεγάλη έξαρση της πανδημίας, ξεκίνησε τη Δευτέρα, η Κένυα, με 50 εκατ. πληθυσμό, έχει χορηγήσει 1 εκατ. δόσεις, η Νιγηρία, με 200 εκατ. κατοίκους, έχει χορηγήσει 2 εκατ. δόσεις.

Στις ΗΠΑ, τα παιδιά μπορούν να πάνε στο φαρμακείο της γειτονιάς τους και να εμβολιαστούν. Συνολικά, σε αυτή την ομάδα, υπάρχουν 25 εκατ. άτομα, δηλαδή 50 εκατ. δόσεις (μόνο το εμβόλιο της Pfizer έχει εγκριθεί για χρήση σε αυτές τις ηλικίες). Συγκριτικά, σε όλη την αφρικανική ήπειρο, έχουν χορηγηθεί μόλις 33 εκατ. δόσεις μέχρι σήμερα.

Δεν είναι δίκαιο, για τον υπόλοιπο πλανήτη, λένε κάποιοι ειδικοί, ενώ άλλοι σημειώνουν ότι δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Το να πάρεις ένα εμβόλιο που προορίζεται για ένα παιδί στις ΗΠΑ ή στην ΕΕ και να το χορηγήσεις σε έναν υγειονομικό στην Γκάνα, απαιτεί μία πολύπλοκη διαδικασία και τεχνικές προδιαγραφές, που ίσως δεν πληρούνται στις φτωχότερες χώρες. Τα εμβόλια θέλουν ειδικές συνθήκες βαθιάς ψύξης για τη διατήρησή τους, θέλουν εκπαιδευμένο προσωπικό να τα μεταφέρει, να τα αποθηκεύσει και να τα χορηγήσει. Το Politico επισημαίνει ότι, πρόσφατα, πολλά εμβόλια καταστράφηκαν σε χώρες που δεν μπόρεσαν ή δεν πρόλαβαν να τα χορηγήσουν, ή τα επέστρεψαν στη Δύση.

Χρειάζονται τα παιδιά εμβόλια;

Δεν είναι ξεκάθαρο και δεν συμφωνούν όλοι. Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν είπε ότι δεν είναι θέμα πολιτικής προτεραιότητας, αλλά απόφαση που επαφίεται στην επιστήμη.

Ο Ανταμ Φιν, καθηγητής Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και μέλος της βρετανικής επιτροπής που κάνει τις συστάσεις για το εμβολιαστικό πρόγραμμα, είπε ότι μόνο αν χρειάζονται ανοσία τα παιδιά, για συγκεκριμένους λόγους υγείας (π.χ. με υποκείμενα νοσήματα), πρέπει να εμβολιαστούν. «Η επιτροπή χρειάζεται περισσότερες αποδείξεις για να δώσει ξεκάθαρη συμβουλή».

Το σίγουρο είναι ότι τα παιδιά κινδυνεύουν πολύ λιγότερο να αρρωστήσουν σοβαρά και σπάνια πεθαίνουν από Covid-19. Υπάρχουν βέβαια αρκετά περιστατικά παιδιών που παρουσιάζουν ένα σύνδρομο σοβαρής ασθένειας όταν κολλούν κορονοϊό και χωρίς να έχουν υποκείμενα νοσήματα. Οπότε ο κίνδυνος πάντα ελλοχεύει.

Παράλληλα, ο εμβολιασμός των παιδιών ίσως είναι απαραίτητος για την ανοσία αγέλης σε κάθε χώρα. Το ποσοστό που πρέπει να εμβολιαστεί για την ανοσία αγέλης κυμαίνεται από 60% ως 90%. Οσο μεγαλύτερο, τόσο πιο πολύ χρειάζεται να εμβολιαστούν και οι έφηβοι.

Οι νέες παραλλαγές είναι ένας ακόμα σημαντικός παράγοντας για τον οποίο πρέπει να εμβολιαστούν τα παιδιά, λένε οι ειδικοί. Οσο λιγότεροι εμβολιάζονται, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος εμφάνισης νέων πιο μεταδοτικών και επικίνδυνων παραλλάξεων του ιού, τις οποίες ενδεχομένως και να μην πιάνουν τα εμβόλια. Αρα, ο εμβολιασμός πρέπει να καλύψει μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού για να προλάβουμε τις παραλλαγές.

Βέβαια, αυτό ακριβώς το επιχείρημα ισχύει και για όσους τονίζουν ότι πρέπει να εμβολιαστούν οι φτωχότερες χώρες όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους, τονίζει ότι οι παραλλαγές μπορεί να μειώσουν την αποδοτικότητα των εμβολίων και να μας γυρίσουν πίσω στην αφετηρία. «Οι χώρες που εμβολιάζουν παιδιά το κάνουν σε βάρος των υγειονομικών και ομάδων υψηλού κινδύνου σε άλλες χώρες», είπε.

Η ΕΕ έχει υποσχεθεί να δωρίσει 100 εκατ. δόσεις, ενώ οι ΗΠΑ 50 εκατ., αλλά δεν είναι αρκετές.

Οι επικριτές των δυτικών κυβερνήσεων επισημαίνουν ότι έπρεπε από την αρχή, τα διαθέσιμα εμβόλια να μπουν σε ένα κοινό ταμείο και να διανέμονται ανάλογα με τις ανάγκες, όπου έχει περισσότερα κρούσματα και θανάτους, αφού πρώτα εξασφαλίζονταν οι δόσεις για το 20% του πληθυσμού κάθε χώρας, που θα περιελάμβανε τους υγειονομικούς και τις πιο ευπαθείς κατηγορίες. Ομως, αντί να γίνει αυτό, η κάθε χώρα ή μπλοκ διαπραγματεύτηκε τα δικά της εμβόλια, προσπαθώντας να αγοράσουν πρώτα για τον εαυτό τους, ανεβάζοντας έτσι και τις τιμές τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News