Δεκαέξι ακροδεξιά ή υπερσυντηρητικά ευρωπαϊκά κόμματα, με επικεφαλής εκείνο του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπαν, δημοσίευσαν «κοινή δήλωση», η οποία παρουσιάστηκε ως ο θεμέλιος λίθος μιας «μεγάλης συμμαχίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο» με στόχο τη «μεταρρύθμιση της Ευρώπης».

Τη δήλωση υπογράφουν, μεταξύ άλλων, η Μαρίν Λεπέν από τη Γαλλία, ο Ματέο Σαλβίνι και η Τζόρτζια Μελόνι από την Ιταλία, ο Γιάροσλαβ Κατσίνσκι από την Πολωνία και ο Σαντιάγο Αμπασκάλ του ισπανικού Vox. Από την Ελλάδα υπέγραψε η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου.

Οι απουσίες είναι ηχηρές. Δεν υπογράφει η Εναλλακτική για τη Γερμανία, οι Σουηδοί Δημοκράτες, αλλά ούτε και η Ακροδεξιά της Ρουμανίας, παρά τις αρχικές δηλώσεις της.

Στη δήλωση τονίζουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση «ακολουθεί ασταμάτητα το φεντεραλιστικό μονοπάτι, το οποίο αναπόφευκτα την απομακρύνει από τους λαούς που αποτελούν τη ζώσα καρδιά του πολιτισμού μας». Σε αυτή τη βάση, όπως συνεχίζουν, τα κόμματα που υπογράφουν έχουν καταλάβει τη σημασία μιας ένωσης δυνάμεων για να έχουν μεγαλύτερη επιρροή στις συζητήσεις και τη μεταρρύθμιση της ΕΕ.

«Η διακήρυξη αφορά το μέλλον της ΕΕ, την προστασία των εθνών, των οικογενειών και των παραδοσιακών χριστιανικών αξιών» εξήγησε σε βίντεο ο Ορμπαν, ο οποίος μεταξύ άλλων ζητεί τη δημιουργία ενός «μηχανισμού προστασίας των κρατών μελών με τη συμμετοχή εθνικών συνταγματικών δικαστηρίων». Στην ουσία, αναφέρει ο Monde, είναι ένας τρόπος παράκαμψης του Ευρωδικαστηρίου, το οποίο έχει κατακρίνει πολλούς ουγγρικούς και πολωνικούς νόμους οι οποίοι είναι σε αντίθεση με το κράτος δικαίου.

Τα κόμματα -για την ώρα- παραμένουν στο επίπεδο της διακήρυξης στόχων και της πρόθεσης να χαράξουν ένα κοινό πλαίσιο δράσης.

Από τότε που το Fidesz του Ορμπαν αποχώρησε από το ΕΛΚ πριν διαγραφεί, αναζητούσε νέες συμμαχίες. Υπήρχαν δε φήμες (που έμειναν φήμες) για τη δημιουργία μιας νέας εθνικιστικής ομάδας, ωστόσο οι αντιφατικές δηλώσεις δεν ξεκαθάρισαν πολύ τα πράγματα.

Την πιθανότητα συνένωσης των κομμάτων σε μία ομάδα περιπλέκουν οι διαφορές ανάμεσα σε όσους υπέγραψαν.

Είναι, για παράδειγμα, δύσκολο να βρουν κοινό έδαφος η Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι και τα Αδέλφια της Ιταλίας της Τζόρτζια Μελόνι, την ώρα που ο πρώτος μετέχει στην κυβέρνηση Ντράγκι, έχοντας μάλιστα επιδείξει εξαρχής ιδιαίτερη θέρμη. Από την άλλη πλευρά, οι στενές σχέσεις του Εθνικού Συναγερμού της Μαρίν Λεπέν με τον Βλαντίμιρ Πούτιν δεν θα μπορούσαν παρά να αποδοκιμάζονται από τους πολωνούς ακροδεξιούς του Κατσίνσκι, οι οποίοι ούτε που θέλουν να ακούν για τον ρώσο ηγέτη.

Αυτού του είδους οι διαφωνίες ανάμεσα σε κόμματα που κατά τα άλλα έχουν μία παραπλήσια πολιτική θέση δυσχεραίνουν την κοινή πορεία, επισημαίνουν άλλες ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου, που χαρακτηρίζουν το σχήμα το οποίο θα μπορούσε να προκύψει θνησιγενές.

Το αποκορύφωμα της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη ήταν την περασμένη δεκαετία, προσθέτουν και αποδίδουν σε βιαστικές κινήσεις (η δήλωση επρόκειτο να κυκλοφορήσει αργότερα μέσα στο έτος) την προσπάθεια να ξαναβρούν την παλιά δυναμική. Ωστόσο, δεν διαφωνούν ότι αν πραγματικά φτάσουν οι ακροδεξιοί ως τη δημιουργία μιας κοινής ομάδας, θα πρόκειται για πολιτικό γεγονός με προεκτάσεις.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News