Στη θεωρία η δημιουργία ενός παγκόσμιου εθνικιστικού κινήματος αποτελεί μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, από τη φύση της σχεδόν αδύνατη, δεδομένου ότι κύριο μέλημα των εθνικιστών όλου του κόσμου είναι η προάσπιση των συμφερόντων της δικής τους φυλής και όχι κάτι πιο οικουμενικό. Στην πραγματικότητα, όμως, υπάρχει μια άτυπη «Εθνικιστική Διεθνής» καθώς «τα εθνικιστικά κόμματα σημειώνουν άνοδο στη Δύση, εμπνέονται το ένα από το άλλο και εργάζονται από κοινού», υποστηρίζει σε κείμενό του στους Financial Times ο Γκίντεον Ράχμαν.

Σύμφωνα με τον αρχισυντάκτη του τμήματος διεθνών ειδήσεων των FT, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι «άτυπος ηγέτης» αυτού του διεθνούς κινήματος ενώ έχει και «ιδεολογικές αδελφές ψυχές» εντός της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν ο ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν και ο ιταλός υπουργός Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι. Εθνικιστικές θέσεις ασπάζονται όμως και «πιο παραδοσιακά κόμματα της κεντροδεξιάς» στην Ευρώπη όπως το κόμμα των Συντηρητικών στη Βρετανία με τον Μπόρις Τζόνσον να δηλώνει πως θαυμάζει «ολοένα και περισσότερο» τον αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, η Χριστιανοκοινωνική Ένωση της Βαυαρίας και το Λαϊκό Κόμμα της Αυστρίας. Κύριο μέλημα των εθνικιστών είναι η προστασία των εθνών τους από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ενώ όσον αφορά την οικονομία, δείχνουν να έλκονται από τον προστατευτισμό του Ντόναλντ Τραμπ.

Εμφανίζονται εχθρικοί προς τους διεθνείς θεσμούς ενώ ειδικά οι Ευρωπαίοι μισούν τις Βρυξέλλες και σχεδόν λατρεύουν τον Πούτιν, τόσο όσο αντιπαθούν την Άνγκελα Μέρκελ. Ωστόσο, ο Ράχμαν επισημαίνει τη δυσκολία με την οποία αρκετοί φιλελεύθεροι διεθνιστές αναγνωρίζουν πως οι εθνικιστές εισάκουσαν πρώτοι κάποιες από τις ανησυχίες των πολιτών τους. Και υπενθυμίζει πως τα κύρια αιτήματά τους, περί ελέγχου των προσφύγων και των μεταναστών και προστασίας της εθνικής οικονομίας «αποτελούν θεμιτές θέσεις στο πλαίσιο της δημοκρατίας».

Αλλά οι πολιτικές που εφάρμοσαν ή πρόκειται να εφαρμόσουν αφότου ανέλαβαν την εξουσία είναι τουλάχιστον απάνθρωπες είτε πρόκειται για την κράτηση των παιδιών μεταναστών στις ΗΠΑ είτε για την πρόθεση του Σαλβίνι να απελάσει το σύνολο των Ρομά που ζουν στην Ιταλία. Ένα άλλο πρόβλημα όσον αφορά τους νεο-εθνικιστές της Δύσης αποτελεί το γεγονός ότι «αγνοούν την πολυπλοκότητα του σύγχρονου κόσμου». Θεωρούν πως οι διεθνείς κανόνες αποτελούν το προϊόν της ιδεολογίας που ασπάζονται τα μέλη μιας παγκόσμιας ελίτ ενώ στην πραγματικότητα είναι – υπενθυμίζει ο Ράχμαν – «τα απαραίτητα μέσα για τη ρύθμιση και τον έλεγχο των σχέσεων μεταξύ των εθνών όσον αφορά τα πάντα, από το εμπόριο έως τα ταξίδια». Η κατάργησή τους θα επιφέρει αναρχία, στο πλαίσιο της οποίας ένας εμπορικός πόλεμος θα μπορούσε να καταλήξει σε πραγματική σύρραξη.

Αυτό σημαίνει ότι η «Εθνικιστική Διεθνής είναι εγγενώς ασταθής». Παρότι τα άτυπα μέλη της βάλλουν από κοινού κατά των φιλελεύθερων διεθνιστών. Γιατί «ένας κόσμος στον οποίο τα κράτη – έθνη εκλαμβάνουν τα υπόλοιπα πρωτίστως ως αντιπάλους προετοιμάζεται για συγκρούσεις».

Ο Ντόναλντ Τραμπ δίνει τον τόνο σε αυτό το διεθνές… κίνημα εθνικισμού. Φωτογραφία: REUTERS/Kevin Lamarque

Δασμοί στη μουσική δεν υπάρχουν, οπότε αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του και στην Αμερική, παρότι η πατρίδα του έχει εμπλακεί σε έναν εμπορικό πόλεμο με τη χώρα του Ντόναλντ Τραμπ. Για τον Κρις Γου ο λόγος, τον απόλυτο σταρ της κινεζικής hip hop μουσικής σκηνής ο οποίος αφότου κατέκτησε εκατοντάδες εκατομμύρια συμπατριώτες του, υπέγραψε πρόσφατα ένα συμβόλαιο με την κραταιή Universal και στόχο να παρουσιάσει τη μουσική του σε εξήντα χώρες στην Ευρώπη και ολόκληρη την Αμερική. Στόχος του 27χρονου καλλιτέχνη, αναφέρει η Corriere della Sera, είναι να χτίσει μια γέφυρα με τη μουσική του ανάμεσα στη Ανατολή και τη Δύση.

Ο Κρις Γου, κατά κόσμον Γου Γιφάν, γεννήθηκε το 1990 στην Κουάνγκτσόου της Νότιας Κίνας, πήγε σχολείο στον Καναδά ενώ μετά την επιστροφή του στην πατρίδα ξεκίνησε την καριέρα του με τους EXO, ένα boyband της αποκαλούμενης k-pop (κορεατικής pop). Στο τέλος, όμως, τον κέρδισε η hip hop χάρη σε ένα άλλο μεγάλο του πάθος, το μπάσκετ. «Όλα ξεκίνησαν βλέποντας τον Αλεν Αιβερσον (έναν από τους πιο εύστοχους σκόρερ στην ιστορία του NBA), τον τρόπο με τον οποίο ντυνόταν και όλα τα υπόλοιπα. Με έφερε σε επαφή με τον την κουλτούρα του hip hop και άρχισα να ακούω αυτή τη μουσική», ανέφερε ο ίδιος μιλώντας στο Billboard.

Διακρίθηκε πολύ γρήγορα, πέρα από τη μουσική, στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο ενώ στη μεγάλη οθόνη οφείλει και την είσοδό του στον κόσμο της αμερικανικής σοουμπίζ. Πέρυσι συμμετείχε στην ταινία «xXx: Η επιστροφή του Ζάντερ Κέιτζ» με πρωταγωνιστή τον Βιν Ντίζελ. Την ίδια περίοδο η συνεργασία του με τον αμερικανό ράπερ Τράβις Σκοτ για το τραγούδι «Deserve» του άνοιξε τις πόρτες και της αμερικανικής μουσικής σκηνής. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κινέζος ράπερ έχει υπάρξει και brand ambassador για πολυτελείς οίκους μόδας (Bulgari, Burberry), γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες (Mercedes) αλλά και κατεξοχήν αμερικανικές εταιρείες όπως η McDonald’s. Και όλα αυτά στο όνομα της προσέγγισης μεταξύ Ανατολής και Δύσης με τον ίδιο να δηλώνει ότι θέλει να γίνει «ο Τσάκι Τσαν της μουσικής».

Ο Κιμ Γου με τον Βιν Ντίζελ κατά την παρουσίαση της ταινίας «xXx: Η επιστροφή του Ζάντερ Κέιτζ» στο Πεκίνο. Φωτογραφία: Getty Images

«Ποιος είναι αυτός ο ηλίθιος Θεός; Αυτός ο σκύ…ας γιος είναι, οπότε, πραγματικά ηλίθιος», δήλωσε πριν από μερικές ημέρες ο διαβόητος πρόεδρος των Φιλιππίνων Ροντρίγκο Ντουτέρτε κατά τη διάρκεια ομιλίας του, εκφράζοντας με τον πλέον απαράδεκτο τρόπο τις (λογικές κατά τα άλλα) αμφιβολίες του σχετικά με την βιβλική εκδοχή της δημιουργίας του κόσμου και διερωτώμενος γιατί ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα μόνο και μόνο για να τους αφήσει να υποκύψουν στον πειρασμό και να εκδιωχθούν από τον Παράδεισο.

Η αθυροστομία του αμφιλεγόμενου ηγέτη των Φιλιππίνων είναι γνωστή εδώ και καιρό αλλά αυτήν ήταν η πρώτη φορά που καταφέρθηκε με τόσο βέβηλα λόγια κατά του Θεού σε μια χώρα όπου περισσότεροι από οκτώ στους δέκα πολίτες είναι Καθολικοί. Ο Ροντρίγκο Ντουτέρτε αποκάλυψε επίσης ότι σταμάτησε να πηγαίνει στην εκκλησία από τότε που πέθανε η μητέρα του και υποστήριξε πως η έννοια του προπατορικού αμαρτήματος αποτελεί μια «ιδιαίτερα χαζή πρόταση».

Ο πρόεδρος των Φιλιππίνων, αναφέρουν οι New York Times, βρίσκεται εδώ και καιρό στα μαχαίρια με την ισχυρή (και πολιτικά) ηγεσία της Καθολικής Εκκλησίας. Πολλοί μητροπολίτες πρωτοστάτησαν σε εκστρατείες κατά των δολοφονικών μεθόδων που εφαρμόζει για την πάταξη του εμπορίου ναρκωτικών και είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων από τότε που ανέλαβε την εξουσία πριν από μία διετία. Κάποιοι από αυτούς σκοτώθηκαν από αστυνομικούς, κάποιοι άλλοι από αυτόκλητους τιμωρούς.

Η Εκκλησία προσφέρθηκε ακόμα και να προστατέψει αστυνομικούς που θα δεχόνταν να καταθέσουν για τις εν λόγω δολοφονίες ενώ πέρυσι διοργάνωσε μια πολυπληθή συγκέντρωση διαμαρτυρίας για το θάνατο τριών εφήβων από πυρά των δυνάμεων επιβολής του νόμου. Η γενική κατακραυγή ανάγκασε τον Ντουτέρτε να αναστείλει προσωρινά τη συμμετοχή της Αστυνομίας στις επιχειρήσεις κατά της διακίνησης ναρκωτικών. Εκείνος από την πλευρά του έχει κατηγορήσει κατ’ επανάληψη την Εκκλησία για υποκρισία, υπονοώντας ότι πολλοί κληρικοί διατηρούσαν ερωτικές σχέσεις με γυναίκες.

Ο Ροντρίγκο Ντουτέρτε έχει αστειευτεί περισσότερες από μία φορά για την πρόθεσή του να ιδρύσει μια νέα θρησκεία με τον ίδιο, φυσικά, στη θέση του ανώτατου ηγέτη και αποκλειστικό σκοπό την ευτυχία. Φωτογραφία: Reuters

Η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας είναι σίγουρα δύσκολη υπόθεση αλλά «πόσες λέξεις πρέπει να μάθει κανείς ώστε να εξοικειωθεί με μια γλώσσα;». Ήταν αυτό το ερώτημα που έθεσε σε ραδιοφωνική εκπομπή του BBC 4 ένας εξαιρετικά απογοητευμένος ακροατής. Έπειτα από τρία χρόνια διδασκαλίας και σχεδόν καθημερινής μελέτης και εξάσκησης στα γερμανικά, εξακολουθούσε να μην κατέχει περισσότερες από 500 λέξεις.

Θέλοντας να διαπιστώσουν κατά πόσο είναι δικαιολογημένη η απογοήτευσή του, οι συντελεστές της εκπομπής κατέφυγαν στους ειδικούς. Και έμαθαν από τον Στιούαρτ Γουέμπ, καθηγητή εφαρμοσμένης γλωσσολογίας στο πανεπιστήμιο του Δυτικού Οντάριο με ειδίκευση στην εκμάθηση γλωσσών, ότι την ώρα που ένας φυσικός ομιλητής μιας γλώσσας τυπικά γνωρίζει από 15 έως 20,000 λήμματα, όσοι μαθαίνουν μια ξένη γλώσσα συχνά δυσκολεύονται να μάθουν περισσότερες από δύο, το πολύ 3,000 λέξεις, ακόμα και έπειτα από αρκετά χρόνια μελέτης.

Ποιος είναι, οπότε, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος ώστε να μάθουμε να συνεννοούμαστε σε μια ξένη γλώσσα; Σύμφωνα με τον καθηγητή Γουέμπ θα πρέπει να μάθουμε τα 800 – 1,000 λήμματα που χρησιμοποιούνται πιο συχνά σε αυτήν. Αν κάποιος, για παράδειγμα, μάθει μόνον τα 800 λήμματα που χρησιμοποιούνται πιο συχνά στα αγγλικά θα είναι σε θέση να κατανοεί το 75% της γλώσσας όπως αυτή ομιλείται στην καθημερινότητα. Αλλά για να μπορέσει να κατανοήσει έναν διάλογο στην τηλεόραση ή τον κινηματογράφο θα πρέπει να γνωρίζει τα 3,000 πιο κοινά λήμματα ενώ εάν επιθυμεί να περάσει και στον γραπτό λόγο ώστε να είναι σε θέση να διαβάζει μυθιστορήματα και «εξαιρετικά άρθρα του BBC» θα πρέπει να γνωρίζει έως και 9.000 λήμματα.

Περισσότερες από 170,000 είναι οι λέξεις που χρησιμοποιούνται σήμερα στην αγγλική γλώσσα σύμφωνα με το Oxford English Dictionary. Φωτογραφία: Shutterstock