Πάνε μόλις έξι χρόνια από τότε που ο Δημήτρης Ιτούδης βγήκε από τη «σκιά» του πρώην προϊσταμένου του (στον Παναθηναϊκό), φίλου, κουμπάρου και μέντορά του. Η Μπάνβιτ ήταν ο πρώτος σταθμός της μ.Ο. (μετά Ομπράντοβιτς) αυτόνομης προπονητικής του πορείας. Κατά σύμπτωση, την ίδια εποχή πήγε να δουλέψει στην Τουρκία και ο «Ζοτς». Ο Σέρβος ανέλαβε την πλούσια και φιλόδοξη Φενέρμπαχτσε, με σχεδόν τετραπλάσιες αποδοχές από εκείνες που συμφώνησε ο «δικός μας». Αλλωστε, τι ήταν -τότε- ο Ιτούδης; Ο επί 13 χρόνια (1999-2012) assistant του περίφημου Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Εάν δεν είχε μιλήσει γι’ αυτόν με τα καλύτερα λόγια ο Ντούσαν Ιβκοβιτς, ίσως και να μην είχε πάρει τη δουλειά.

Το πρώτο σημάδι ότι ήταν κάτι παραπάνω από απλός βοηθός -και πολύ περισσότερο από διερμηνέας, όπως κάποιοι τον έβλεπαν στα μέρη μας- δεν άργησε να φανεί. Η Μπάνβιτ δεν κατέκτησε τον τίτλο (έφτασε μέχρι τους ημιτελικούς), όμως τερμάτισε πρώτη στην κανονική περίοδο, με 29 νίκες σε 30 αγωνιστικές. Η επιτυχία του αυτή ήταν το διαβατήριό του για τον πάγκο της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Είχε κι άλλες προτάσεις. Για παράδειγμα, από την ισπανική Ταού – τη μετέπειτα Μπασκόνια. Εκείνος, όμως, προτίμησε την πιο μεγάλη πρόκληση: την πιο πλούσια, αλλά και πιο απαιτητική ομάδα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Στα πέντε χρόνια του στη Μόσχα, ο Ιτούδης ξεπέρασε τον δάσκαλό του. Μετράει δύο τρόπαια Ευρωλίγκας (έναντι ενός του Ομπράντοβιτς), πέντε διαδοχικές παρουσίες σε Φάιναλ-4, τέσσερις τίτλους στη λίγκα της VTB, και 132 νίκες σε 166 αγώνες στην Ευρώπη. Τέτοιο ποσοστό επιτυχίας (79,5%) δεν έχει να επιδείξει ούτε ο Ομπράντοβιτς στη Φενέρ (71,4%). Στον πάγκο της «ρωσικής αρκούδας» κατέρριψε τον μύθο του Ετόρε Μεσίνα, που υπήρξε ο πολυνίκης της προπονητής πριν από αυτόν.

Το νέο, μυθικό του συμβόλαιο με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας προβλέπει αποδοχές που δεν απέχουν πολύ από εκείνες που απολαμβάνει ο κουμπάρος του στην Κωνσταντινούπολη: τέσσερα εκατομμύρια δολάρια για την επόμενη διετία. Δύο εκατομμύρια το χρόνο. Ο «Ζοτς» παίρνει δυόμισι εκατομμύρια δολάρια, όμως πληρώνει το επιτελείο του ο ίδιος, από την τσέπη του. Για το ευρωπαϊκό μπάσκετ, το ποσό είναι ιλιγγιώδες. Αρκετό, ώστε να πείσει τη σύζυγό του, Μαρία, να υπομείνει για άλλα δύο χρόνια την παγωμένη Μόσχα.

Οι Ρώσοι ήθελαν να τον «δέσουν» έως το 2022, όμως ο Ιτούδης αρνήθηκε. Τα σχέδιά του για το μέλλον είναι να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στις ΗΠΑ. Η φήμη του έχει, ήδη, φτάσει ως εκεί, και αρκετές ομάδες του κορυφαίου πρωταθλήματος θα τον ήθελαν στο τεχνικό τους επιτελείο, όπως αποκάλυψε ο διοικητικός ηγέτης της ΤΣΣΚΑ, Αντρέι Βατούτιν. Δεν θα αργήσει η μέρα, που θα γίνει ο δεύτερος έλληνας κόουτς -μετά τον Φώτη Κατσικάρη (Τζαζ)- ο οποίος θα εργαστεί στο ΝΒΑ.

Ηταν κοινό μυστικό, ότι τα αφεντικά της ΤΣΣΚΑ σκέφτονταν να τον απολύσουν, εάν δεν επέστρεφε από τη Βιτόρια με την Κούπα της Ευρωλίγκας. Οι Ρώσοι τερμάτισαν τρίτοι στην κανονική περίοδο, και στο Φάιναλ-4 δεν πήγαν ως φαβορί. Στο σημείο αυτό φάνηκε πόσο καλός καπετάνιος είναι ο Ιτούδης. Την τρομερή πίεση που δεχόταν η ομάδα, κατάφερε να τη μετατρέψει σε κίνητρο και πάθος για επιτυχία, κάτι που ποτέ δεν χαρακτήριζε την ΤΣΣΚΑ. Στα δύσκολα, ανέκαθεν λιποψυχούσε. Το «κάζο» που είχε πάθει στον αλησμόνητο τελικό της Κωνσταντινούπολης από τον Ολυμπιακό (νικούσε με +21 αλλά στο τέλος έχασε την Κούπα με το καλάθι του Πρίντεζη) είναι, ίσως, το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ποιος ξέρει τι είπε στους ακριβοπληρωμένους παίκτες του ο έλληνας κόουτς, και από τα πλέι-οφ κι έπειτα «έτρωγαν σίδερα». Με αποκορύφωμα τον ημιτελικό με τη Ρεάλ, τον οποίο κέρδισαν, ανατρέποντας μια διαφορά 14 πόντων.

Είναι ο καλύτερος προπονητής που έχουμε. Προσώρας, ο τελευταίος εκπρόσωπος του ελληνικού μπάσκετ που κερδίζει. Μάλιστα, παίζοντας γρήγορα, μοντέρνα και θεαματικά. Με συνέπεια και αξιοθαύμαστη διάρκεια στο υψηλότερο επίπεδο. Εκτός από καλός κόουτς, μια ισχυρή προσωπικότητα που μπορεί να διαχειριστεί «αστέρες» εκατομμυρίων, χωρίς να λυγίζει από το βάρος των απαιτήσεων, αν και ο ίδιος έχει παίξει… στον Αλκέτα Αλεξανδρείας και τον Ερμή Τρικάλων.

Η επιταγή με το ασύλληπτο ποσό που κρατά στα χέρια του, είναι η δικαίωση ενός ανθρώπου που ξενιτεύτηκε δύο φορές για να κυνηγήσει το όνειρό του. Η πρώτη ήταν στα 18 του. Ο πατέρας του, Στέργιος, αγρότης που καλλιεργούσε σπαράγγια στα Τρίκαλα Ημαθίας, τον προόριζε για γεωπόνο, όμως εκείνος έφυγε στο Ζάγκρεμπ για να σπουδάσει Φυσική Αγωγή με ειδίκευση στο μπάσκετ. Και η δεύτερη, όταν αποχώρησε ο Ομπράντοβιτς από τον Παναθηναϊκό, το 2012. Μπορούσε να «αράξει», συλλέγοντας ελληνικούς τίτλους. Αλλά, πήρε το δρόμο της διεθνούς καριέρας, που κανείς και τίποτα δεν μπορούσε να του εγγυηθεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News