Εχουν περάσει από την τελευταία διά ζώσης Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τρεις μήνες πυκνοί σε γεγονότα, όπως η χαώδης αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν και η συμφωνία AUKUS, που προκάλεσε ένταση στις σχέσεις μεταξύ της Γαλλίας και των ΗΠΑ. Πού και πώς θα βαδίσει από εδώ και πέρα η Ενωση;
Αυτόν ακριβώς τον «στρατηγικό ρόλο της ΕΕ στη διεθνή σκηνή» κλήθηκαν να συζητήσουν, μεταξύ άλλων, οι 27 ηγέτες στο δείπνο το βράδυ της Τρίτης: την ευρωατλαντική σχέση η οποία είχε περάσει κρίση επί Τραμπ και καταρρακώθηκε μετά την AUKUS, πριν δοθεί λίγος χρόνος για να βρει και πάλι τον βηματισμό της.
Οι εταίροι της Γαλλίας, ανέφερε ο Monde, άκουσαν τον Εμανουέλ Μακρόν δείχνοντας την αλληλεγγύη τους. Πάντως δεν ήταν έτοιμοι –τουλάχιστον όχι όλοι– να πάρουν τις αποστάσεις τους από την Ουάσινγκτον και τη συνεργασία τους με τις ΗΠΑ, που παραμένει θεμελιώδης για τις χώρες της Βαλτικής, τις σκανδιναβικές, την Πολωνία και βέβαια τη Γερμανία. Ωστόσο, συνεχίζει η γαλλική εφημερίδα, και ο ίδιος ο Μακρόν απέφυγε τις εντάσεις –εξάλλου, έχει μιλήσει και με τον Τζο Μπάιντεν και θα συναντηθούν μέσα στον Οκτώβριο– και επισήμανε ότι περιμένει κάποιες διευκρινίσεις από τον Λευκό Οίκο.
Λίγο ως πολύ, πάντως, και οι 27 συμφωνούν ότι πρέπει να ενισχυθεί η στρατηγική αυτονομία της ΕΕ ενώ, όπως επισημαίνεται στα συμπεράσματα, η συζήτηση για κρίσιμους τομείς όπως η κυβερνοασφάλεια, η ενέργεια, οι τεχνολογίες αιχμής και η βιομηχανική πολιτική θα συνεχιστεί στη Σύνοδο του Δεκεμβρίου.
Οι προσεγγίσεις, πάντως, για τη σχέση με το ΝΑΤΟ διαφέρουν: οι ανατολικές χώρες και της Βαλτικής είναι οι ένθερμες υποστηρίκτριες, η Δανία, η Ιρλανδία και η Ολλανδία μιλούν για στρατηγική σχέση. Το ζήτημα θα έρθει στο προσκήνιο εντονότερα το 2022, όταν αποτελέσει αντικείμενο Συνόδου Κορυφής.
Ετερο ζήτημα στρατηγικής σημασίας οι σχέσεις με την Κίνα, για το οποίο επίσης δεν υπάρχει ενιαία προσέγγιση. Χώρες όπως η Γερμανία και οι σκανδιναβικές θέλουν να προστατευτούν οι εξαγωγές.
Ο Σαρλ Μισέλ και οι λέξεις…
Από τους προσεκτικούς παρατηρητές δεν διέφυγε, πάντως, μια αλλαγή στη διατύπωση του Σαρλ Μισέλ σε σχέση με το παρελθόν. Η Κίνα μέχρι πρότινος ήταν «συνεργάτης, ανταγωνιστής και συστημικός αντίπαλος». Χθες έγινε «ανταγωνιστής, συνεργάτης και συστημικός αντίπαλος», αντιστράφηκε η σειρά στις δύο πρώτες ιδιότητες. Ηταν, όπως γράφει ο Monde, ένα νεύμα προς τις ΗΠΑ, που γενικά δεν βλέπουν με ενθουσιασμό τα ανοίγματα των Βρυξελλών προς το Πεκίνο.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News