Για το περιβόητο σποτ του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον τίτλο «Πόσο κοστίζει ο Μωυσής;» –με το οποίο η αξιωματική αντιπολίτευση εμφάνισε τους δημοσιογράφους ως αργυρώνητους, σε μια προσπάθεια να καταγγείλει την αδιαφάνεια στα κονδύλια της ενημερωτικής εκστρατείας «Μένουμε Σπίτι»–, έχουν ήδη ειπωθεί πολλά. Επρεπε λοιπόν και η Ρένα Δούρου να πει κάτι. Και τι είπε; Η πρώην περιφερειάρχης Αττικής αποφάσισε να επικρίνει τον Μίνο Μωυσή, πρώην πρόεδρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών, επειδή εκείνος διαμαρτυρήθηκε το περασμένο Σάββατο ότι το επίμαχο πολιτικό μήνυμα αναπαράγει αντισημιτικά στερεότυπα (εδώ).

Την ίδια άποψη εξέφρασε τη Δευτέρα και το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (εδώ), το οποίο μάλιστα κάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ να αποσύρει το σποτ –«Οταν είδαμε το πολιτικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ “Πόσο κοστίζει ο Μωυσής;”, αναρωτηθήκαμε πώς είναι δυνατόν ένα κόμμα που συνέβαλε καθοριστικά στον αγώνα κατά του αντισημιτισμού, να αναπαράγει αντισημιτικά στερεότυπα για την εξυπηρέτηση της αντιπολιτευτικής πολιτικής του, συνδέοντας το όνομα του Μωυσή με τα χαρτονομίσματα που πέφτουν ως “μάννα εξ ουρανού”», ανέφερε μεταξύ άλλων στην ανακοίνωσή του το ΚΙΣ.

Παρ’ όλα αυτά, η κυρία Δούρου στράφηκε κατά του κ. Μωυσή, εγκαλώντας τον σε προσωπικό τόνο σε ανάρτησή της στο Facebook, ότι δοκιμάζει τη λογική (της), ότι με «αβάσιμο, επιφανειακό και πρόχειρο τρόπο, θέτεις το κορυφαίας σημασίας θέμα του αντισημιτισμού στην πολιτική κονίστρα, με όρους μικροκομματικής αντιπαράθεσης» και ότι «σπέρνεις αμφιβολία και διχόνοια».

H ανάρτηση της κυρίας Δούρου έχει ως εξής:

Αγαπητέ Μίνο

Σου απευθύνω αυτές τις λίγες γραμμές στη βάση της αψεγάδιαστης συνεργασίας που είχαμε στη διάρκεια των πέντε ετών της θητείας της Δύναμης Ζωής στη Διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής. Όταν, κατά γενική ομολογία, κάναμε την επέτειο της Ημέρας Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος ένα πραγματικά κεντρικό γεγονός Τιμής και Μνήμης, όταν μέχρι το 2014 που ανέλαβα περιφερειάρχης ήταν μια απλή διεκπεραίωση. Λειτουργώντας πάντα με απόλυτο σεβασμό για τους Μάρτυρες και τους απογόνους τους.
Αφορμή η τοποθέτησή σου σχετικά με τη χρήση του ονόματος του Μωυσή στο γνωστό πλέον σποτ του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.
Το αρχικό μου ξάφνιασμα μετατράπηκε σε θλίψη και απορία και για αυτό σου γράφω δύο 24ωρα μετά.
Αν και θα μπορούσα, λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας, να εξηγήσω το γιατί η κριτική σου είναι (και) τεχνικά εσφαλμένη, δεν το κάνω γιατί δεν έχει τόση σημασία.
Περισσότερη σημασία έχουν, κατά τη γνώμη μου, τα “γιατί”.
Γιατί επέλεξες τη συγκεκριμένη συγκυρία για να ανακαλύψεις “στερεοτυπικό αντισημιτικό περιεχόμενο” σε ένα σποτ που κάνει χρήση ενός ονόματος που εδώ και καιρό έχει αποδοθεί στον Πρωθυπουργό από φιλικά προσκείμενο έντυπο;
Και μόνο το γεγονός ότι 48 ώρες μετά, ένιωσες την ανάγκη να εξηγήσεις γιατί στην αρχική περίπτωση δεν υπάρχει το “στερεοτυπικό αντισημιτικό περιεχόμενο” που αυθαιρέτως ανιχνεύεις στη δεύτερη, λέει πολλά. Και με όλο το σεβασμό στο πρόσωπό σου, πρέπει να σου πω ότι η επιχειρηματολογία σου απλά δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Κάνει μάλλον χειρότερα τα πράγματα, δοκιμάζοντας τη λογική (μας).
Όμως το θέμα δεν είναι ούτε η βιβλική ιστορία ούτε η επικοινωνιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι ότι με έναν αβάσιμο, επιφανειακό και πρόχειρο τρόπο, θέτεις το κορυφαίας σημασίας θέμα του αντισημιτισμού στην πολιτική κονίστρα, με όρους μικροκομματικής αντιπαράθεσης. Εκεί δηλαδή που δεν πρέπει να βρίσκεται. Εκεί όπου έχουμε καταφέρει ομοψυχία, σπέρνεις αμφιβολία και διχόνοια.
Ειδικά μάλιστα εσύ που διατέλεσες πρόεδρος της ισραηλιτικής κοινότητας Αθηνών, θα έπρεπε να αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή η υπόθεση είναι πολύ σοβαρή για να γίνει εργαλείο σε μια πολιτική αντιπαράθεση. Έχουμε πάρα πολλά πεδία πολιτικής σύγκρουσης, και η καταπολέμηση του αντισημιτισμού δεν είναι (ευτυχώς) ένα από αυτά.
Με ειλικρινή εκτίμηση

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News