Η Ζάνι Μίντον Μπένταζ (Zanny Minton Beddoes), η διευθύντρια του εμβληματικού βρετανικού περιοδικού The Economist, ταξίδεψε στο Κίεβο με σκοπό να κάνει το δημοσιογραφικό μπαμ μέσω μίας παγκόσμιας αποκλειστικότητας, και μάλλον τα κατάφερε: πήρε συνέντευξη διά ζώσης από τον ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, το γραφείο-οχυρό του οποίου παραμένει άγνωστο πού ακριβώς βρίσκεται. Τι ειπώθηκε μεταξύ τους το δημοσιεύει το περιοδικό, δείχνει και το σχετικό βίντεο, όμως τη γαρνιτούρα του ρεπορτάζ, δηλαδή το «τι και πώς συνέβη» μέχρι την επαφή με τον «στόχο Ζελένσκι» και γενικώς το «κλίμα», την έβαλε η ίδια η Μπένταζ μιλώντας στο BBC.

Η δημοσιογράφος είπε ότι οι Ουκρανοί τη μετέφεραν σε ένα κυβερνητικό κτίριο του Κιέβου «οχυρωμένο με σακιά άμμου και περικυκλωμένο από παγίδες για τεθωρακισμένα». Προτού καταλήξει σε αυτό το «οχυρό»,  οι συνοδοί της την ανεβοκατέβασαν πολλές φορές σε διάφορα οχήματα, για λόγους ασφαλείας. Η προσέγγιση στο γραφείο του Ζελένσκι ήταν αναλόγως περιπετειώδης μέσα σε αυτό το κτίριο, αφού η Μπένταζ μίλησε για «μισοσκότεινους διαδρόμους» και «πλήθος ελέγχων». Είδε, βέβαια, πολλούς ενστόλους, «βαριά οπλισμένους», ώσπου να περάσει την πόρτα της αίθουσας όπου συνάντησε τον ουκρανό πρόεδρο.

Για τον ίδιο τον παλιό κωμικό, η Μπένταζ έγραψε και είπε τα καλύτερα, ότι πρόκειται για έναν χαλαρό και ψύχραιμο τύπο, αυθεντικό και χιουμορίστα, πολύ καλό χειριστή του προφορικού αγγλικού λόγου. Αναφέρθηκε σε ό,τι της είπε ο Ζελένσκι: στην «ανάγκη της Ουκρανίας για όπλα», στον «Μπάιντεν και άλλους Δυτικούς ηγέτες που τον υποστηρίζουν», στους «απάνθρωπους Ρώσους». Υπογράμμισε, δε, μία φράση του για τον Πούτιν, αφού της έκανε εντύπωση: «Ο Πούτιν ρίχνει τους φαντάρους του στο καμίνι» της είπε ο Ζελένσκι, και η Μπένταζ διέκρινε την αποφασιστικότητά του για αντίσταση.

Το ρεπορτάζ που δημοσιεύει το βρετανικό περιοδικό ανέπεμψε ύμνους στον Ζελένσκι γράφοντας ότι «δεν ήθελε ποτέ τον πόλεμο» και ότι «έγινε πραγματικός υπηρέτης του λαού του, η ενσάρκωση του πνεύματός του».

Τι θέλει ο Ζελένσκι

Από τις κυριότερες θέσεις που ανέπτυξε ο Ζελένσκι στο Economist ας σταχυολογήσουμε τις παρακάτω: θεωρεί, λοιπόν, ότι α) η Ουκρανία έχει ήδη κερδίσει τον πόλεμο και μόνο επειδή επέζησε μέχρι τώρα, β) η Ουκρανία πρέπει να νικήσει και οριστικά στον πόλεμο, γ) η Ουκρανία πρέπει να νικήσει με τη βοήθεια της Δύσης, δ) τα μέτρα της Δύσης δεν αρκούν, απαιτούνται σκληρότερες κυρώσεις οι οποίες θα καταστήσουν τη Ρωσία ανίκανη να διεξαγάγει μακροχρόνιο πόλεμο, ε) αλλά ούτε αυτές οι επιπρόσθετες κυρώσεις αρκούν, η Δύση πρέπει να εξοπλίσει την Ουκρανία με αεροπλάνα και με τεθωρακισμένα ώστε να επανακαταλάβει τα εδάφη της που έχουν κυριεύσει οι Ρώσοι, δηλαδή και το Ντονμπάς, στ) αν γίνουν όλα αυτά, η νίκη της Ουκρανίας θα είναι προς όφελος της Δύσης επειδή ως «ισχυρό και δημοκρατικό κράτος» θα έχει ακυρώσει «τον ιμπεριαλισμό και την επεκτατικότητα της Ρωσίας».

Οι σαφείς απαιτήσεις-εκκλήσεις του Ζελένσκι προς τους Δυτικούς δεν τον εμπόδισαν να μεμφθεί τη Γερμανία για την υποτονικότητά της (στη βοήθεια προς την Ουκρανία), όπως και τη Γαλλία. Ο Ζελένσκι καταφέρθηκε κιόλας προσωπικά κατά του προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν. Το κλου στη συνέντευξή του ήταν η έκφραση της θέσης ότι η Ουκρανία πρέπει να ενταχθεί «εδώ και τώρα» στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Το Economist προσυπέγραψε όσα είπε ο ουκρανός πρόεδρος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News