Αν ο άνδρας ξεχωρίζει για δυο πράγματα, που έλεγε η παλιά διαφήμιση κολώνιας, ο καλός προπονητής ξεχωρίζει για ένα: οτι στο τέλος τού project έπιασε τους στόχους του.

Σε ένα ποδοσφαιρικό σχέδιο, αυτοί μπορεί να είναι πολλοί και διάφοροι:
– Να σαρώσουμε ό,τι κυκλοφορεί σε Κύπελλο
– Να πάρουμε τουλάχιστον έναν τίτλο
– Να βγούμε στην Ευρώπη ή να μην πέσουμε κατηγορία
– Να παίξουμε ελκυστικό ποδόσφαιρο, νικάμε – χάνουμε
– Να παίρνουμε αποτελέσματα κι ας μην βλεπόμαστε… ούτε με επιδότηση
– Να την βγάλουμε φθηνά χωρίς να μας κράξουν
– Να αναδείξουμε νέους παίκτες για να ‘κονομήσουμε
– Να χτίσουμε μια ομάδα που σε 2-3 χρόνια θα κάνει πρωταθλητισμό.

Ο στόχος μπορεί να είναι και κάποιος συνδυασμός των παραπάνω, όμως όχι όλα μαζί ή τίποτα συγκεκριμένο από αυτά. Η δημιουργική ασάφεια οδηγεί τις ομάδες πίσω στο μηδέν. Όπως και τις χώρες, άλλωστε…

Το αν ο Δέλλας πέτυχε στην ΑΕΚ (οπότε, κακώς τού έδειξαν την πόρτα) ή όχι, έχει να κάνει με την αποστολή που του ανατέθηκε. Ή, με το τι υποσχέθηκε να πετύχει. Βεβαίως, το ίδιο ισχύει για κάθε προπονητή στον κόσμο.

Του Τραϊανού τού πρότειναν να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ΑΕΚ δυο αγωνιστικές πριν από το φινάλε της καταστροφικής σεζόν 2012-2013. Στα 36 του, με ανύπαρκτη προπονητική εμπειρία (επιχείρηση εξοπλισμού ξενοδοχείων είχε ο άνθρωπος, μαζί με τον Βασίλη Μπορμπόκη), περιέργως, δέχτηκε. Το πρώτο πηδάλιο που έπιασε στα χέρια του ως καπετάνιος ήταν του… Τιτανικού που βυθιζόταν.

Το 4-0 από τον Ολυμπιακό ήταν καταλυτικό, αν προσμετρήσει κανείς και τον εγωισμό του Μελισσανίδη, που αρνείται να τού κάνει «καζούρα» ο Μαρινάκης. Όμως, ο Δέλλας δεν έφυγε γι αυτό.

Όταν, πια, η ΑΕΚ είχε φτάσει στον πάτο και ο Μελισσανίδης άρχισε να σχεδιάζει την επανεκκίνηση τής ομάδας, τον Ιούνιο του 2013, κάλεσε στο κότερό του τον Δέλλα (μαζί με τον Λυμπερόπουλο και τον Ζήκο) και του ζήτησε να καθίσει στον πάγκο της ομάδας, στο ξεκίνημα για την άμεση επιστροφή της στη Σούπερ Λιγκ. Όχι μόνον επειδή έδειξε αυτοθυσία την στιγμή τού ναυαγίου (και δεν απέφυγε συνδέσει το ένδοξο όνομά του με την τραγωδία), αλλά – κυρίως – γιατί το σχέδιό του περιλάμβανε την ανάδειξη ενός νέου προπονητή μέσα από τα σπλάχνα της ΑΕΚ, ο οποίος θα παρέμενε στην τεχνική ηγεσία για πολλά χρόνια. Το είχε ξανακάνει, άλλωστε, αυτό, με τον Μπάγεβιτς, με παροιμιώδη επιτυχία.

Ο Δέλλας τού εξήγησε τι είχε κατά νου: να χτίσει μια ομάδα με συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα, φουλ επιθετική, θεαματική, που θα έπαιζε πάντα το παιχνίδι της, ασχέτως έδρας και αντιπάλου. Ο Μελισσανίδης ενθουσιάστηκε, ο Μπάγεβιτς (ως εκτελεστικός διευθυντής, πλέον) ενέκρινε το πλάνο μετά πολλών επαίνων, και ο «Κολοσσός» έπιασε δουλειά. Επί δύο χρόνια χόρτασε με καλή μπάλα όλα τα κακοτράχαλα γήπεδα της Γ’ και της Β’ Εθνικής, βαρέθηκε να νικάει και, στο τέλος αυτής της περιπέτειας, νάτην η ΑΕΚ, περήφανη ξανά, στα σαλόνια της Σούπερ Λιγκ.

Στη Μεγάλη Κατηγορία, ο Δέλλας δεν άλλαξε καμμία από τις συνήθειές του. Μόνο που, είχε αλλάξει ο κόσμος γύρω του. Πλέον, υπήρχαν πολλές ομάδες με εξίσου καλούς ή και καλύτερους παίκτες από τη δική του. Η ΑΕΚ άρχισε να χάνει αγώνες και βαθμούς, και το υπομονετικό σχέδιο των «αφεντικών» της για το χτίσιμο μιας νέας ομάδας (αλλά και την προπονητική ωρίμανση τού Δέλλα) νικήθηκε από τη βιασύνη τής επιστροφής στην κορυφή.

Το 4-0 από τον Ολυμπιακό ήταν καταλυτικό, αν προσμετρήσει κανείς και τον εγωισμό του Μελισσανίδη, που αρνείται να τού κάνει «καζούρα» ο Μαρινάκης. Όμως, ο Δέλλας δεν έφυγε γι αυτό. Αλοίμονο… Αν ήταν έτσι, ο πολύπειρος Βενγκέρ (της Άρσεναλ), που διασύρθηκε από τον Ολυμπιακό στο δικό του γήπεδο, δεν θα έπρεπε απλώς να απολυθεί, αλλά να… θανατωθεί δι’ απαγχονισμού στην πλατεία Τραφάλγκαρ. Ο πραγματικός λόγος είναι, οτι η ΑΕΚ το ξανασκέφτηκε και άλλαξε γνώμη: ξαφνικά άρχισε να βιάζεται για επιτυχίες.

Είναι συνήθης πρακτική, διεθνώς, σπουδαίοι ποδοσφαιριστές να εξαργυρώνουν τα παράσημα που απέκτησαν στα γήπεδα, ξεκινώντας την προπονητική τους καριέρα από πολύ ψηλά. Συνήθης, αλλά όχι πάντα επιτυχημένη. Ιδίως στους ελληνικούς συλλόγους, όπου η ομαδική δουλειά είναι κούφιες λέξεις – και ο προπονητής μπορεί να μάθει κάτι μόνο από τα λάθη του.

Στην ΑΕΚ, λοιπόν, ο Δέλλας άρχισε να μαθαίνει πραγματικά μόλις τον περασμένο Αύγουστο. Τα δύο προηγούμενα χρόνια ήταν εύκολα – και τα εύκολα δεν προσφέρονται για εκπαίδευση. Όμως, πάνω που άρχισε να μαθαίνει, η ομάδα του κατάλαβε οτι δεν αντέχει να τον περιμένει…

Τώρα, η ΑΕΚ ψάχνει για έμπειρο προπονητή. Μόνο που, όπως φαίνεται, ακόμη δεν έχει βρει την απάντηση στο θεμελιώδες ερώτημα: «ποιο είναι το σχέδιο;». Από εκεί πρέπει να αρχίσει. Και, αυτή τη φορά, οι στόχοι να είναι σαφείς και ειλικρινείς. Διαφορετικά, φτου κι από την αρχή…

* Ο Θάνος Πρωτοψάλτης είναι δημοσιογράφος

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News