Κάτι «έκοψε την ανάσα» του συντάκτη της Corriere della Sera Φεντερίκο Φουμπίνι, όπως ο ίδιος έγραψε σε σημείωμά του. Αφορούσε «τη ζωή των παιδιών του Πούτιν». Αφότου διάβασε «την έκθεση του ρωσικού ερευνητικού site Dossier Center» –το οποίο ανήκει στον Μιχαήλ Χοντορκόφσκι, τον αυτοεξόριστο στο Λονδίνο ρώσο Κροίσο και φυλακισθέντα για καταγγελθείσες απάτες στην πατρίδα του (απελευθερώθηκε το 2013, όταν του έδωσε χάρη ο Πούτιν)– για την οικογένεια του ρώσου προέδρου, ο Φουμπίνι έβγαλε συμπεράσματα για «τον κομπλεξισμό του Πούτιν απέναντι στη Δύση», αλλά και για τους φαινομενικώς άσχετους με το θέμα Βολοντίμιρ Ζελένσκι και Βίκτορ Ορμπαν.

Το εκτενές άρθρο, όπως μας πληροφόρησε ο ιταλός δημοσιογράφος, επικεντρώνεται στη ζωή του Πούτιν, της συντρόφου του Αλίνα Καμπάεβα και των παιδιών τους, του Ιβάν και του Βλαντίμιρ τζούνιορ, ηλικίας εννιά και πέντε ετών αντιστοίχως. «Τα παιδιά δεν εγκαταλείπουν ποτέ τις τεράστιες και περίκλειστες κατοικίες του πατέρα τους, στην Αγία Πετρούπολη ή στο Βαλντάι. Δεν έχουν πάει ποτέ σχολείο, δεν έχουν συνομηλίκους τους φίλους. Ολα αυτά είναι προβλέψιμα. Ομως δεν φανταζόμουν ποτέ ότι η οικογένεια Πούτιν θα έψαχνε μέσω πρακτορείου αγγελιών καθηγητή των Αγγλικών για τα παιδιά του δικτάτορα». Από αυτές τις αγγελίες βγήκαν τα συμπεράσματα του Φουμπίνι.

«Από αυτές τις διαφημίσεις καταλαβαίνουμε τη σχέση του Πούτιν με τη Δύση, επομένως και με τον Ζελένσκι, όμως μπορούμε να αξιολογήσουμε και τον Ορμπαν, τον άνθρωπο που ουσιαστικά έχει γίνει η πέμπτη φάλαγγα του Πούτιν στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι ψυχολογικές δομές των τριών είναι πολύ διαφορετικές και θα παίξουν βαρυσήμαντο ρόλο στις εξελίξεις του πολέμου και στις οικονομικές πτυχές του».

Η αγγελία του Πούτιν για τον δάσκαλο έγραφε ότι η δουλειά είναι πενθήμερη, 60 ωρών, με αντικείμενο τα Αγγλικά και άλλα μαθήματα και με απολαβές ίσες με 7.700 ευρώ μηνιαίως. Πληροφορούσε κάθε ενδιαφερόμενο ότι η οικογένεια ζει απομονωμένη και ότι ο δάσκαλος πρέπει να μείνει μαζί της. Υπήρχε και ο όρος των ιατρικών εξετάσεων του δασκάλου, διαρκείας δύο εβδομάδων, προτού πάρει τη δουλειά. Τέλος, η αγγελία εξέφραζε μια συγκεκριμένη προτίμηση της οικογένειας, αρκετά περίεργη αλλά μάλλον εξηγήσιμη: καλό είναι ο δάσκαλος να διαθέτει διαβατήριο Νότιας Αφρικής.

Και άρχισε τον σχολιασμό του ο Φουμπίνι:

Η καραντίνα (έτσι χαρακτήρισε τις ιατρικές εξετάσεις) δεν τον εξέπληξε, «καθώς γνωρίζουμε την παράνοια του δικτάτορα για τους ιούς». Ούτε το νοτιοαφρικανικό διαβατήριο τον εντυπωσίασε, «καθώς η Νότια Αφρική είναι η μόνη αγγλόφωνη χώρα που διατηρεί σχέσεις με τη Ρωσία». Τότε, για ποιον λόγο «κόπηκε η ανάσα» του συντάκτη;

Ας τα πει μόνος του: «Αυτό που κόβει την ανάσα και μας κάνει να καταλαβαίνουμε πολλά για τον Πούτιν είναι ο τύπος του δασκάλου. Ο δικτάτορας, που έχει εξαπολύσει έναν άγριο επιθετικό πόλεμο επειδή αισθάνεται περικυκλωμένος από τη Δύση και απορρίπτει με όλη του τη δύναμη τη Δυτική επιρροή στα εδάφη όπου κάποτε κυριαρχούσε η Μόσχα, θέλει τα παιδιά του να μάθουν πρώτα δύο Δυτικές γλώσσες,  αγγλικά και γερμανικά».

Αν και αυτό δεν είναι περίεργο για έναν πατέρα που ομιλεί καλά τη γερμανική γλώσσα, λόγω προϋπηρεσίας στη Δρέσδη ως αξιωματικός της σοβιετικής KGB, ο Φουμπίνι σχολίασε ότι ο Πούτιν «δεν μαθαίνει στα μικρά του κινεζικά, ούτε τα κορεατικά της Πιονγκγιάνγκ, τα φαρσί του Ιράν ή οποιαδήποτε άλλη γλώσσα ομιλούν στις χώρες που τον βοηθούν στην επιθετικότητά της κατά της Ουκρανίας και της διεθνούς τάξης, όπως την περιγράφουν οι ΗΠΑ».

Ακολούθως ο o Φουμπίνι έγραψε ότι ο Πούτιν μισεί τις Δυτικές δημοκρατίες και τον πολιτισμό τους και διψά για εκδίκηση επειδή νιώθει ότι τον περιφρονούν. «Στην απλή αγγελία για έναν καθηγητή Αγγλικών βλέπουμε την ασυνείδητη επιθυμία του Πούτιν να γίνει αποδεκτός ως ίσος από τον κόσμο τον οποίο μισεί. Το απωθημένο όνειρό του είναι ότι κάποτε τα παιδιά του θα βγουν από την απομόνωση που τους επέβαλε ο ίδιος, θα επικοινωνήσουν και θα ενσωματωθούν στις δημοκρατίες που αυτός απεχθάνεται.

»Σε αυτήν την επιλογή για την εκπαίδευση των μικρών υπάρχει ένα μείγμα πληγωμένης υπερηφάνειας, συμπλέγματος κατωτερότητας, επιθυμίας για εκδίκηση και για αποδοχή. Υπάρχει η σιωπηλή αναγνώριση της απώλειας της πιο σημαντικής μάχης, αυτή της πολιτισμικής επιρροής και της ήπιας δύναμης. Ρισκάρισε, μέσω της αγγελίας, να μπει ο οιοσδήποτε στο σπίτι του. Αλλά προτίμησε το ρίσκο και όχι την προοπτική να μείνουν τα δυο παιδιά του αγράμματα από απόψεως αμερικανικής γλώσσας».

Μόλις τελείωσε την αποκρυπτογράφηση της αγγελίας Πούτιν για τον δάσκαλο της Αγγλικής, ο Φουμπίνι αναρωτήθηκε: «Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον Ζελένσκι και τον Ορμπαν;» Μόνος του έδωσε την εξήγηση ότι του δόθηκε η ευκαιρία να συνομιλήσει μαζί τους «τις τελευταίες ημέρες» και να καταλάβει τι είδους προσωπικότητες είναι. Κατά τον ιταλό δημοσιογράφο, η τριάδα (Πούτιν, Ζελένσκι, Ορμπαν) εμπλέκεται  σε ένα οικονομικό γαϊτανάκι, το οποίο περιέγραψε αναλυτικά.

«Η πρόσφατη συμφωνία των G7 περιλαμβάνει προώθηση στην Ουκρανία 50 δισ. δολαρίων, τα οποία στη συνέχεια θα επιστραφούν χάρις στα κεφάλαια των ρωσικών αποθεμάτων (πάνω από 200 δισ. ευρώ) τα οποία πάγωσε η Ευρωπαϊκή Ενωση και πλέον διατηρούνται στη βελγική χρηματοπιστωτική Euroclear. Ουσιαστικά αυτή η συμφωνία απαιτεί από τις ΗΠΑ να δανείσουν 50 δισ. στο Κίεβο και κατόπιν να τα ανακτήσουν μέσω των ρωσικών αποθεμάτων που κατέχει η Euroclear στις Βρυξέλλες. Η κυβέρνηση Μπάιντεν ζήτησε μόνο μία δέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση, να αφαιρέσει τη ρήτρα που την υποχρεώνει να επανεξετάζει και να ανανεώνει τα μέτρα δέσμευσης των αποθεματικών κάθε εξάμηνο.

»Το αμερικανικό αίτημα εξηγείται από την ανάγκη του Λευκού Οίκου να είναι βέβαιος ότι οι ροές κεφαλαίων θα επιστρέφουν στην Ουάσινγκτον χωρίς τον κίνδυνο ανά εξάμηνο η Ουγγαρία του Ορμπαν να ασκεί βέτο στο εκ νέου πάγωμα των ρωσικών αποθεμάτων. Ουσιαστικά, το ουγγρικό βέτο στην ανανέωση των κυρώσεων κατά της Μόσχας θα υπονόμευε ολόκληρη τη συμφωνία των G7. Αυτό με τη σειρά του θα μπορούσε να αφήσει τις ΗΠΑ ακάλυπτες για τα 50 δισ. δολάρια του Κιέβου, και την Ουκρανία υπερχρεωμένη με επιπλέον 50 δισ. δολάρια. Τελικά, το ζήτημα αφορά την επ’ αόριστον κατάσχεση των ρωσικών αποθεμάτων, όμως για να γίνει αυτό απαιτείται ομόφωνη απόφαση των 27 κυβερνήσεων – και ο Ορμπαν διαθέτει δικαίωμα βέτο».

Και τι πραγματικά θέλει ο Ορμπαν; Κατά τον Φουμπίνι, να συνεχίσει να αγοράζει ρωσικό πετρέλαιο από την εταιρεία Lukoil μέσω του αγωγού που διασχίζει την Ουκρανία και εισέρχεται στην Ουγγαρία. Με τις κατασχέσεις ρωσικών κεφαλαίων που συμφώνησαν οι G7, οι συγκεκριμένες εισαγωγές ρωσικών καυσίμων καθίστανται αδύνατες για την Ουγγαρία. Μάλιστα, το Κίεβο έθεσε τη Lukoil υπό καθεστώς κυρώσεων, έτσι απαγορεύει στο ρωσικό αργό πετρέλαιο να διασχίζει τα ουκρανικά σύνορα προς την Κεντρική Ευρώπη.

Ωστόσο ο Ορμπαν  έχει ένα σχέδιο να παρακάμψει τον αποκλεισμό. Θέλει η ουγγρική Mol να αγοράσει επίσημα το πετρέλαιο της Lukoil ενώ βρίσκεται ακόμη στη Ρωσία, ώστε το αργό πετρέλαιο να περάσει νόμιμα από την Ουκρανία ως ουγγρική ιδιοκτησία. «Χωρίς αυτήν την παραχώρηση, η οποία υπονομεύει και εξευτελίζει όλες τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ο Ορμπαν θα μπλοκάρει τη συμφωνία των G7 και θα αφήσει την Ουκρανία χωρίς κεφάλαια. Τώρα εναπόκειται στον Ζελένσκι να αποφασίσει αν θα αποδεχτεί τους όρους της θηλιάς του Ορμπαν».

Ο Φουμπίνι έγραψε ότι κατάφερε να συνομιλήσει και με τους δύο ηγέτες, τον Ζελένσκι και τον Ορμπαν, σε ξεχωριστές συναντήσεις φυσικά. Σημείωσε ότι ο Ορμπαν μιλάει απταίστως την αγγλική γλώσσα διότι έκανε μεταπτυχιακό στην Οξφόρδη «χάρις σε υποτροφία του Τζορτζ Σόρος, τον οποίο τώρα ο Ορμπαν κυνηγάει στο πλαίσιο επαίσχυντων αντισημιτικών εκστρατειών». Και ότι ο ούγγρος πρωθυπουργός τού ξεκαθάρισε ότι θα πάρει από τη Lukoil όσα θέλει. «Είναι αποφασισμένος άνθρωπος και ηγέτης. Ελέγχει εύκολα τις καταστάσεις, σκέφτεται γρήγορα και δεν έχει κόμπλεξ με κανέναν. Δεν ζηλεύει τη Δύση. Πιθανότατα δεν θα προσλάμβανε ποτέ μια νοτιοαφρικανή υπηρέτρια για τα παιδιά του».

Υστερα ήρθε η σειρά του Ζελένσκι για… ψυχανάλυση με τον Φουμπίνι. «Τον ξεμονάχιασα για να τα πούμε περί την Lukoil. Ο Ζελένσκι δεν είχε την τύχη του Ορμπαν, ώστε να σπουδάσει και αυτός. Προέρχεται από μικρή εβραϊκή κοινότητα μιας φτωχής πόλης ορυχείων. Αλλά στο πρόβλημα του εκβιασμού της Lukoil και του Ορμπαν ήταν πολύ ανοικτός και, επίσης, εξαιρετικά άνετος. Δεν φοβάται, ακόμη και αν υπάρχει κάποιος εκεί έξω που θέλει πραγματικά να τον σκοτώσει. Προσέχει τι τρώει, ώστε να αποφύγει τυχόν δηλητηρίασή του.

»Τον Ορμπαν τον αποκαλεί Βίκτορ. Φαίνεται ότι οι δυο τους γνωρίζονται εδώ και καιρό και μιλάνε πολύ μεταξύ τους. Δεν μισούν ο ένας τον άλλον, είναι απλώς αντίπαλοι. Ο Ζελένσκι αξιολογεί τα αιτήματα του Ορμπαν με πραγματισμό. Μου ξεκαθάρισε ότι θα δεχτεί την παράκαμψη των κυρώσεων κατά της Lukoil. Ο Ζελένσκι και ο Ορμπαν είναι δυο αποφασισμένοι άνδρες, άνετοι στον ρόλο που τους έχει επιφυλάξει η Ιστορία. Φοβάμαι ότι ο Πούτιν δεν είναι».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News