«Το τανκ είναι δίπλα μου. Κινείται». Καθισμένη στο τηλεφωνικό κέντρο έκτακτης ανάγκης της Παλαιστινιακής Ερυθράς Ημισελήνου, η Ράνα προσπάθησε να διατηρήσει τη φωνή της ήρεμη όσο άκουγε την παιδική φωνή στην άλλη άκρη του σύρματος.

«Είναι πολύ κοντά;» ρώτησε. «Πολύ, πολύ» απάντησε η φωνή. «Θα έρθεις να με πάρεις; Φοβάμαι πολύ». Η Ράνα δεν μπορούσε να κάνει τίποτα παρά να συνεχίσει τη συζήτηση.

Η εξάχρονη Χιντ Ρατζάμπ παγιδεύτηκε ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά στην πόλη της Γάζας και εκλιπαρούσε για βοήθεια κρυμμένη μέσα στο αυτοκίνητο του θείου της, περικυκλωμένη από τα πτώματα των συγγενών της. Η φωνή της Ράνα ήταν ο μόνος σύνδεσμός της με τον κόσμο.

Η Χιντ είχε φύγει από το σπίτι της, στην πόλη της Γάζας, νωρίτερα εκείνη την ημέρα, μαζί με τον θείο, τη θεία και πέντε ξαδέρφια της. Ηταν Δευτέρα 29 Ιανουαρίου και εκείνο το πρωί ο ισραηλινός στρατός είχε πει στους ανθρώπους να εκκενώσουν περιοχές στα δυτικά της πόλης και να κινηθούν νότια, κατά μήκος του παραλιακού δρόμου.

Η μητέρα της Χιτ, Γουισάμ, θυμάται ότι γίνονταν έντονοι βομβαρδισμοί στην περιοχή τους. «Ημασταν τρομοκρατημένοι και θέλαμε να φύγουμε. Πηγαίναμε από μέρος σε μέρος για να αποφύγουμε τις αεροπορικές επιδρομές» δήλωσε στο BBC. Η οικογένεια αποφάσισε να κατευθυνθεί προς το νοσοκομείο Αχλί, στα ανατολικά της πόλης, ελπίζοντας ότι θα ήταν ένα ασφαλέστερο μέρος.

Η Γουισάμ και το μεγαλύτερο παιδί της ξεκίνησαν με τα πόδια. Η Χιντ μπήκε στο αυτοκίνητο του θείου της, ένα μαύρο Kia. «Εκανε πολύ κρύο και έβρεχε» είπε η Γουισάμ. «Είπα στη Χιντ να πάει με το αυτοκίνητο γιατί δεν ήθελα να υποφέρει στη βροχή». Μόλις έφυγε το αυτοκίνητο, άκουσαν δυνατούς πυροβολισμούς από την κατεύθυνσή του.

Καθώς ο θείος της Χιντ οδηγούσε προς το Πανεπιστήμιο αλ-Αζχάρ, το αυτοκίνητο φαίνεται ότι συνάντησε ισραηλινά τανκς. Μπήκαν σε ένα βενζινάδικο για ασφάλεια και φαίνεται ότι δέχθηκαν πυρά.

Μέσα στο όχημα η οικογένεια κάλεσε συγγενείς σε βοήθεια. Ενας από αυτούς επικοινώνησε με το αρχηγείο έκτακτης ανάγκης της Παλαιστινιακής Ερυθράς Ημισελήνου, 80 χιλιόμετρα μακριά, στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη.

Ηταν γύρω στις 14:30 όταν οι χειριστές στο τηλεφωνικό κέντρο της Ερυθράς Ημισελήνου στη Ραμάλα κάλεσαν τον αριθμό του κινητού τηλεφώνου του θείου της Χιντ. Απάντησε η 15χρονη κόρη του, Λαγιάν.

Στο ηχογραφημένο τηλεφώνημα η Λαγιάν λέει στο προσωπικό της Ερυθράς Ημισελήνου ότι οι γονείς και τα αδέρφια της έχουν σκοτωθεί και ότι υπάρχει ένα τανκ δίπλα στο αυτοκίνητο. «Πυροβολούν εναντίον μας» λέει, πριν η συζήτηση τελειώσει με τον ήχο πυροβολισμών και με  κραυγές. Η ομάδα της Ερυθράς Ημισελήνου ξανακαλεί και το τηλέφωνο σηκώνει η Χιντ, με φωνή που τρέμει από το φόβο.

Γρήγορα γίνεται σαφές ότι είναι η μόνη επιζήσασα στο αυτοκίνητο. «Κρύψου κάτω από τα καθίσματα», τη συμβουλεύει η ομάδα. «Μη σε δει κανένας».

Η τηλεφωνήτρια Ράνα Φακίχ έμεινε στη γραμμή με τη Χιντ για ώρες, καθώς η Ερυθρά Ημισέληνος εκλιπαρούσε τον ισραηλινό στρατό να επιτρέψει στο ασθενοφόρο της να πάει στο σημείο.

«Ετρεμε, φοβόταν, ζητούσε βοήθεια» είπε η Ράνα. «Μας είπε ότι οι συγγενείς της ήταν νεκροί. Αλλά αργότερα είπε ότι “κοιμούνταν”. Ετσι, της είπαμε “άφησέ τους να κοιμηθούν, δεν θέλουμε να τους ενοχλήσουμε”».

Η Χιντ συνέχιζε να ζητάει, ξανά και ξανά, να έρθει κάποιος να την πάρει. «Κάποια στιγμή, μου είπε ότι είχε βραδιάσει» ανέφερε η Ράνα στο BBC. «Φοβόταν. Με ρώτησε πόσο μακριά ήταν το σπίτι μου. Ενιωσα παράλυτη και αβοήθητη».

Τρεις ώρες μετά την έναρξη της κλήσης, ένα ασθενοφόρο ξεκίνησε τελικά για να σώσει τη Χιντ. Στο μεταξύ, η ομάδα της Ερυθράς Ημισελήνου είχε βρει τη μητέρα της και συνέδεσε τις δυο τους. «Εκλαψε περισσότερο όταν άκουσε τη φωνή της μητέρας της» θυμάται η Ράνα.

«Με παρακάλεσε να μην κλείσω το τηλέφωνο» είπε η Γουισάμ στο BBC. «Τη ρώτησα πού τραυματίστηκε, μετά την ηρέμησα διαβάζοντας το Κοράνι μαζί της. Προσευχηθήκαμε μαζί. Επαναλάμβανε κάθε λέξη μου μετά από μένα».

Ειχε πέσει το σκοτάδι όταν το πλήρωμα του ασθενοφόρου –ο Γιουσέφ και ο Αχμάντ– ειδοποίησαν τους χειριστές ότι πλησίαζαν στην τοποθεσία και επρόκειτο να ελεγχθούν από τις ισραηλινές δυνάμεις. Αμέσως μετά η επικοινωνία, τόσο με τους διασώστες όσο και με τη Χιντ, διακόπηκε οριστικά.

Ο παππούς της Χιντ, Μπαχάα Χαμάντα, είπε στο BBC ότι το τελευταίο πράγμα που άκουσε η Γουισάμ ήταν ο ήχος της πόρτας του αυτοκινήτου που άνοιξε και η Χιντ της είπε ότι μπορούσε να δει το ασθενοφόρο.

«Κάθε δευτερόλεπτο η καρδιά μου καίει» είπε η Γουισάμ στο BBC. «Κάθε φορά που ακούω τον ήχο ενός ασθενοφόρου σκέφτομαι “ίσως να είναι αυτή”. Κάθε ήχος, κάθε πυροβολισμός, κάθε πύραυλος, κάθε βόμβα, αναρωτιέμαι αν κατευθύνονται προς την κόρη μου, αν έχει χτυπηθεί».

Ούτε οι ομάδες της Ερυθράς Ημισελήνου στη Γάζα ούτε η οικογένεια της Χιντ κατάφεραν να φτάσουν στην τοποθεσία, η οποία εξακολουθεί να αποτελεί ενεργή ζώνη μάχης και ελέγχεται από τον ισραηλινό στρατό. «Είναι πιο δύσκολα το βράδυ», είπε η Ράνα. «Οταν ξυπνάς και ακούς τη φωνή της στο αυτί σου να λέει “έλα να με πάρεις”».

Το BBC ζήτησε από τον ισραηλινό στρατό λεπτομέρειες για τις επιχειρήσεις του στην περιοχή εκείνη την ημέρα, για την εξαφάνιση της Χιντ και για το ασθενοφόρο που στάλθηκε για να τη σώσει. Ρώτησε ξανά 24 ώρες αργότερα και εκείνοι απάντησαν ότι συνέχιζαν να ελέγχουν.

«Πού είναι το Διεθνές Δικαστήριο; Γιατί οι πρόεδροι κάθονται στις καρέκλες τους;» ρωτάει, σε απόγνωση, η μητέρα της Χιντ.

Μία εβδομάδα μετά την εξαφάνιση της κόρης της, η Γουισάμ κάθεται και περιμένει στο νοσοκομείο Αχλί, μέρα με τη μέρα, γεμίζοντας την απουσία με ελπίδα ότι η Χιντ θα επιστρέψει ζωντανή. «Της έφερα πράγματα και την περιμένω εδώ» είπε. «Περιμένω την κόρη μου κάθε στιγμή, κάθε δευτερόλεπτο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News