Η εκλογικό αποτέλεσμα της 28ης Μαΐου αποτελεί την αρχή μιας σημαντικής αλλαγής στην Ισπανία. Η «απέραντη μπλε παλίρροια» του Λαϊκού Κόμματος (PP) υπό την ηγεσία του Αλμπέρτο Νούνιεθ Φεϊχό καταπόντισε τους σοσιαλιστές του Πέδρο Σάντσεθ, κερδίζοντας παραπάνω από 750.000 περισσότερες ψήφους από το κόμμα του ισπανού πρωθυπουργού στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές που διεξήχθησαν την Κυριακή στην Ισπανία. Το Λαϊκό Κόμμα θριάμβευσε, οπότε, ενώ ικανοποιητικά ήταν τα αποτελέσματα και για το ακροδεξιό Vox με το δεξιό τσουνάμι να συμπαρασύρει επίσης τους Ciudadanos (Πολίτες) και τους Podemos (Ποδέμος).

Οσον αφορά Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (PSOE), στην Ισπανία πολλοί διερωτώνται ήδη εάν η βαριά ήττα αποτελεί το «τέλος της εποχής Σάντσεθ». «Είμαστε στην αρχή του τέλους», απαντάει ο Χόρχε Μπούστος, υποδιευθυντής της El Mundo στο podcast της ισπανικής εφημερίδας. Η απώλεια σχεδόν όλων των μεγάλων πόλεων της Ισπανίας, περιλαμβανομένης και της Σεβίλλης, πάλαι ποτέ προπύργιο των Σοσιαλιστών, ανάγκασε τον ισπανό πρωθυπουργό να αναλάβει προσωπικά την ευθύνη, ανακοινώνοντας τη διάλυση της Βουλής και τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών σε λιγότερο από δύο μήνες, την 23η Ιουλίου. Σε ανάλυσή της η Βιρτζίνια Νέζι της Corriere della Sera γράφει πως, σύμφωνα με αναλυτές και ειδικούς, υπάρχουν τουλάχιστον δύο λόγοι που εξηγούν αυτό το αποτέλεσμα: οι λάθος συμμαχίες του Σάντσεθ και οι ανεπιθύμητες συνέπειες των φεμινιστικών νόμων.

Από τα αποτελέσματα στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές ξεχωρίζουν η απόλυτη πλειοψηφία που κέρδισε το Λαϊκό Κόμμα στην Περιφέρεια της Μαδρίτης (Comunidad de Madrid) και στη Λα Ριόχα αλλά και η ξαφνική κατάρρευση των Ποδέμος, με το κόμμα της Ιόνε Μπελάρα σχεδόν να εξαφανίζεται, ακόμη και στην πρωτεύουσα Μαδρίτη, επίκεντρο των φεμινιστικών διεκδικήσεων στην Ισπανία, όπως αναφέρει η ιταλίδα δημοσιογράφος.

Προσθέτει, όμως, πως στην Ευρώπη, οι Ποδέμος έχουν καταστεί σύμβολο του προοδευτισμού, μπροστάρηδες στους αγώνες για την προάσπιση των πολιτικών δικαιωμάτων. Τα τελευταία χρόνια, η ισπανίδα υπουργός Ισότητας Ιρένε Μοντέρο (σύντροφος του Πάμπλο Ιγκλέσιας, ενός εκ των ιδρυτών των Ποδέμος και πρώην ηγέτη τους), πλαισίωσε το σύνθημα του κόμματός της «Sì, Se Puede» («Ναι, Μπορούμε») με αρκετές νομοθετικές διατάξεις, από τις οποίες ξεχωρίζουν τρεις φεμινιστικοί νόμοι που προώθησε το υπουργείο της.

Η δημοσιογράφος της Corriere αναφέρεται καταρχάς στη νομοθεσία για την εγγυημένη τριήμερη άδεια εμμήνου ρύσεως τον μήνα που δικαιούνται, πλέον, οι γυναίκες εργαζόμενες της Ισπανίας αλλά και στη μεταρρύθμιση με στόχο να καταστούν οι αμβλώσεις ευρύτερα διαθέσιμες, καταργώντας την υποχρεωτική, τριήμερη περίοδο «σκέψης» για τις γυναίκες που επιθυμούν να τερματίσουν την κύηση και επιτρέποντας στις έφηβες ηλικίας 16-17 ετών να υποβάλλονται σε έκτρωση δίχως να χρειάζονται πλέον τη συναίνεση γονέα ή κηδεμόνα τους. Ο νόμος προβλέπει επίσης τη χορήγηση άδειας μετ’ αποδοχών στις εγκύους από την 39η εβδομάδα της κύησης, διασφαλίζει τη δωρεάν διανομή προϊόντων για την έμμηνο ρύση στους δημόσιους οργανισμούς (σχολεία, φυλακές, κέντρα υγείας κ.λπ) και χαρακτηρίζει «μορφή βίας» σε βάρος των γυναικών την παρένθετη μητρότητα.

Ο δεύτερος νόμος (Ley Trans) επιτρέπει σε όλα τα άτομα ηλικίας τουλάχιστον 16 ετών να αλλάζουν το όνομά τους και να αυτοπροσδιορίζουν το φύλο τους στο Ληξιαρχείο με απλή δήλωση, χωρίς ιατρική βεβαίωση που να πιστοποιεί «δυσφορία φύλου» ενώ μέσω του τρίτου νόμου, περί της «πλήρους διασφάλισης της σεξουαλικής ελευθερίας» που είναι γνωστός και ως νόμος του «Solo sì es sì» («Mόνο το ναι είναι ναι») επιδιώκεται να καταστεί η συναίνεση σημείο αναφοράς κάθε σεξουαλικής πράξης.

Η ιταλίδα δημοσιογράφος εξηγεί πως στο πλαίσιο του ποινικού κώδικα εξαλείφεται κάθε διαφορά μεταξύ σεξουαλικής κακοποίησης και βιασμού και, σύμφωνα με τον Χαβιέρ Ρεντόντο, αναλυτή και καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο Francisco de Vitoria της Μαδρίτης, ειδικά αυτός ο κανόνας αποτέλεσε την «χαριστική βολή» για τους Ποδέμος.

Διότι η εφαρμογή του νέου νόμου είχε το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που είχε κατά νου η υπουργός Μοντέρο. Οπως αναφέρει το El Periódico de España, ο κανόνας έχει δημιουργήσει ένα μοναδικό έγκλημα που περιλαμβάνει όλες τις μορφές σεξουαλικής κακοποίησης και βίας, αυξάνοντας τις ποινές συνολικά αλλά μειώνοντας, συγχρόνως, τις ελάχιστες δυνατές. Τουλάχιστον σε 1.079 βίαιους παραβάτες επιβλήθηκαν μειωμένες ποινές, εκ των οποίων 108 αφέθηκαν ελεύθεροι, γεγονός που προκάλεσε έντονη δυσφορία τόσο εντός όσο και εκτός της ισπανικής κυβέρνησης (συνεργασίας μεταξύ των Σοσιαλιστών και των Ποδέμος) με το υπουργείο Ισότητας να δέχεται τα περισσότερα πυρά και για τον νόμο για τους ανήλικους τρανς.

«Το μεγαλύτερο λάθος του Σάντσεθ ήταν ότι αγκάλιασε τον Πάμπλο Ιγκλέσιας, στη συνέχεια σχημάτισε κυβέρνηση με τους Ποδέμος και στηρίχθηκε στους Καταλανούς αυτονομιστές και στoν (βάσκο εθνικιστή) Εουσκάλ Ερια Μπίλντου», ανέφερε ο Ρεντόντο.

«Αυτές οι συμμαχίες αποδοκιμάστηκαν από πολλούς σοσιαλιστές και για τον Σάντσεθ αποδείχθηκαν τοξικές», σημείωσε από την πλευρά της και η Λουθία Μέντεθ, δημοσιογράφος της El Mundo, εξηγώντας πως ο Σάντσεθ κατέληξε να καλείται να αντιμετωπίσει όχι μόνον τη δεξιά και ακροδεξιά αντιπολίτευση στη Βουλή αλλά και «μια εσωτερική αντιπολίτευση τρεις φορές ισχυρότερη».

Εν όψει των εκλογών του Ιουλίου, ο σοσιαλιστής ισπανός πρωθυπουργός θα μπορούσε να εστιάσει κυρίως στην ανάγκη του Λαϊκού Κόμματος να συμμαχήσει με τους ακροδεξιούς του Vox, αλλά ο Ρεντόντο θεωρεί πως «ο “αντιφασιστικός συναγερμός” (έκφραση των Ποδέμος) δεν θα λειτουργήσει. Τώρα είναι το τέλος της εποχής του Σάντσεθ», υποστηρίζει ο ισπανός ειδικός.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News