Ηταν ίσως η πιο απόμακρη, μοναχική και μυστηριώδης σταρ του 20ού αιώνα, μάλιστα εγκατέλειψε την καριέρα της πολύ νωρίς. Η Γκρέτα Γκάρμπο ήταν μόλις 36 ετών το 1941 όταν αποσύρθηκε από το χώρο του θεάματος, και έκτοτε μέχρι το 1990 που πέθανε, έζησε όσο πιο αθόρυβα μπορούσε κλεισμένη τον περισσότερο καιρό στο διαμέρισμά της στη Νέα Υόρκη. Και όμως, υπάρχουν φωτογραφίες της ενώ κάνει σκι σε ένα χιονισμένο τοπίο, κόβει κούτσουρα, κάνει ηλιοθεραπεία τόπλες, κρατάει στην αγκαλιά της ένα σωρό κουτάβια, και γελάει περιτριγυρισμένη από αγαπημένους φίλους της.

Από την άλλη πλευρά ο χαρακτήρας της, έτσι όπως αναδύεται μέσα από μια σειρά επιστολών που διατηρήθηκαν προσεκτικά από τους φίλους της, διαφέρει συγκλονιστικά από την κοινωνική, ευτυχισμένη φιγούρα που έχει αποτυπωθεί στις ιδιωτικές της φωτογραφίες. Η Γκάρμπο έστελνε γράμματα σε μια φίλη της που την φιλοξενούσε στον πύργο της στη Σουηδία, κάθε φορά που ένιωθε απελπισμένη από αδύναμα σενάρια, θυμωμένη με ηλίθιους σκηνοθέτες, τρομοκρατημένη από την ετυμηγορία των κριτικών. Και τώρα τα γράμματα αυτά θα πωληθούν σε δημοπρασία του οίκου Sotheby’s μαζί με ένα προσωπικό άλμπουμ φωτογραφιών.

Στην ταινία «Grand Hotel» του 1932, η Γκάρμπο μουρμούρισε τη αξέχαστη ατάκα «θέλω να είμαι μόνη» από την οποία δεν ξέφυγε ποτέ. Τα γράμματά της αποδεικνύουν τώρα ότι όταν ήταν μόνη της ένιωθε πικρή μοναξιά. Το 1945, τέσσερα χρόνια μετά την αποτυχία της τελευταίας της ταινίας «Διπρόσωπη γυναίκα», έγραψε: «Σκέφτομαι μια ταινία που θα προσπαθήσω να κάνω, αλλά δεν ξέρω. Ο χρόνος αφήνει τα ίχνη του στα μικρά πρόσωπα και στα σώματά μας».

Και το 1933, όταν γύριζε μια από τις πιο γνωστές ταινίες της, την «Βασίλισσα Χριστίνα», έγραψε: «Ήταν μια δύσκολη εποχή, όλα πήγαν στραβά. Είμαι ημιτελής με τη Χριστίνα τώρα, ημιτελής θα είναι [και η ταινία] όταν τελειώσει».

Τα περισσότερα γράμματα γράφτηκαν στο Μπέβερλι Χιλς της Καλιφόρνιας, που της προκαλούσε απέχθεια: «Είμαι σχεδόν πάντα μόνη και μιλάω στον εαυτό μου. Πάω με το αυτοκίνητο στην παραλία, κάνω βόλτες και είναι πάντα θαυμάσιες. Αλλά αυτό είναι όλο». Κάτω από τον ήλιο της Καλιφόρνιας, της έλειπε ακόμη και η σουηδική βροχή: «Σκέφτομαι συχνά το Τίσταντ. Τα καλοκαίρια εκεί πέρα, όταν βρέχει, και εκείνη την θαυμάσια μελαγχολία που μας περιβάλλει». Και προέβλεψε ότι η «Διπρόσωπη γυναίκα» θα ήταν καταστροφή: «Θα αποδειχθεί ότι προτιμούσα να κάνω περιπάτους στην εξοχή από το να παλεύω για [καλά] σενάρια, όπως και έγινε».

Ο Γκάμπριελ Χίτον, ειδικός στο τμήμα βιβλίων του οίκου Sotheby’s, δήλωσε στον Guardian: «Υπάρχει ένα σχεδόν αφόρητο βάθος θλίψης και μοναξιάς σε αυτές τις επιστολές. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι καμιά από αυτές δεν είναι υπογραμμένη–μία έχει τη λέξη «Ο Κλόουν» αντί για υπογραφή, σε άλλες υπάρχουν σκίτσα γυναικών. Η επιθυμία να παραμείνει στη σκιά, έξω από το προσκήνιο, είναι ακραία – το αισθάνεται κανείς ότι υπάρχει κάτι πολύ, πολύ λάθος εδώ».

Οι επιστολές είχαν σταλεί όλες σε μια σουηδή κόμισσα, την Μάρτα Βαχτμάιστερ, και ήταν προσεκτικά φυλαγμένες σε ένα κουτί -σαν δερματόδετος τόμος- μαζί με μερικά εμμονικά γράμματα που είχε λάβει η Γκάρμπο από κάποιον φανατικό θαυμαστή της, επιχαίροντας -με πολλές υπογραμμίσεις- για κάθε κακή κριτική.

Το 1936, η Γκάρμπο έκανε κρύα αστεία για την κρίση που ξέσπασε στην Μεγάλη Βρετανία μετά την παραίτηση από τον θρόνο του βασιλιά Εδουάρδου Η’ για να παντρευτεί την αμερικανίδα –και δύο φορές διαζευγμένη- Ουόλις Σίμπσον: «Αγαπητή κυρία Σίμπσον, τώρα οι ήσυχες ημέρες της πέρασαν. Θα την ακολουθούν όπου κι αν πηγαίνει. Ελπίζω ότι οι κυνηγοί με τις φωτογραφικές μηχανές θα την τρομάξουν τόσο πολύ που θα αφήσει ήσυχο τον βασιλιά μου».

Η Γκρέτα Γκάρμπο γεννήθηκε στη Στοκχόλμη το 1905 και μετακόμισε στις ΗΠΑ το 1925, όπου γύρισε 25 από τις 28 ταινίες της. Τα τελευταία χρόνια απομονωνόταν όλο και περισσότερο και πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1990. Η κόμισσα και ο όμορφος σύζυγός της την γνώρισαν μέσω ενός κοινού τους φίλου στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Την προσκάλεσαν σε έναν πρωτοχρονιάτικο χορό στον πύργο τους και έκτοτε για πολλά χρόνια η διάσημη σταρ έκανε εκεί τις χειμερινές και τις καλοκαιρινές διακοπές της.

Παρέμειναν φίλες μέχρι το 1976 που η Βαχτμάιστερ πέθανε. Οι περισσότερες επιστολές γράφτηκαν με μολύβι σε φτηνό χαρτί και το μοναδικό δακτυλογραφημένο γράμμα απευθυνόταν στην κόρη του ζευγαριού με την υπογραφή GG. «Ίσως δεν έχετε λάβει το τηλεγράφημα που έστειλα όταν η μητέρα σας μάς άφησε. Εάν δεν το λάβατε, δεν θα μπορείτε να ξέρετε πόσο βαθιά λυπημένη ήμουν και είμαι. Οι γονείς σας σήμαιναν πάρα πολλά για μένα. Θα είναι στη μνήμη μου για πάντα».

Οι επιστολές έχουν μεταφραστεί από μια άλλη ειδικό του τμήματος, την Σεσιλί Γκάσχολμ, η οποία είναι Δανή αλλά μιλάει πολύ καλά Σουηδικά: «Πέρασα δυο μέρες κλεισμένη σε ένα δωμάτιο μαζί τους και η θλίψη τους έφτασε πραγματικά σε μένα», δήλωσε, «Ανθρωποι κολλούσαν τα κεφάλια τους στην πόρτα και με ρωτούσαν αν ήμουν εντάξει και έπιανα τον εαυτό μου να λέει: “Φύγετε, αφήστε με μόνη”».

Οι 36 επιστολές, που καλύπτουν περισσότερες από 100 σελίδες, θα βγουν στο σφυρί, μαζί με το άλμπουμ των φωτογραφιών, στις 12 Δεκεμβρίου σε δημοπρασία του οίκου Sotheby’s στο Λονδίνο και η τιμή τους αναμένεται να φτάσει τις 20.000 λίρες (περίπου 23.000 ευρώ).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News