Xτίστηκε το 1902 και, με τους 22 ορόφους του, θεωρήθηκε ο πρώτος πραγματικός ουρανοξύστης της Νέας Υόρκης. Το Flatiron δεν ήταν ποτέ το ψηλότερο κτίριο της αμερικανικής μητρόπολης, αλλά λόγω του ιδιαίτερου, τριγωνικού σχήματός του υπήρξε το κατεξοχήν τοπόσημό της για σχεδόν μια τριακονταετία. Εως ότου, λίγα τετράγωνα παραπέρα, ανεγέρθηκαν πρώτα το Chrysler Building και στη συνέχεια το Empire State Building.

Ωστόσο το κομψό κτίριο σε στιλ Beaux Arts παρέμεινε σημείο αναφοράς του Μανχάταν, καθώς δεν σταμάτησε ποτέ να χρησιμοποιείται, αν και άλλαξε αρκετές φορές χέρια. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, το 2019 συγκεκριμένα, όταν έφυγε και ο τελευταίος ενοικιαστής, ο εκδοτικός οίκος Macmillan.

Ακολούθησε η μεγάλη νεκρή περίοδος της πανδημίας του κορονοϊού, ενώ στη συνέχεια, ύστερα από διάφορες αντιξοότητες και μια αποτυχημένη πώληση, τη διαχείριση του πύργου στη γωνία της οδού Μπρόντγουεϊ και της 5ης Λεωφόρου ανέλαβε η Brodsky Organization, μια κτηματομεσιτική εταιρεία που μέσα στα επόμενα τρία χρόνια θα το μετατρέψει σε πολυτελή πολυκατοικία.

«Δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση: η πανδημία και η εξάπλωση της τηλεργασίας, η οποία σε πολλές περιπτώσεις κατέστη μόνιμη παρά τη λήξη της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, συνέβαλαν στο να αδειάσει εν μέρει η συνοικία των γραφείων στη Νέα Υόρκη και, ακόμη περισσότερο, σε άλλες μεγάλες αμερικανικές πόλεις» γράφει ο Μάσιμο Γκάτζι, ανταποκριτής της Corriere della Sera στις ΗΠΑ.

Εξηγεί ότι στo Μεγάλο Μήλο οι πύργοι γραφείων στο κέντρο είναι μισοάδειοι, με ορισμένα εταιρικά κεντρικά γραφεία να έχουν κίνηση μόνο ορισμένες ημέρες την εβδομάδα, αν και στο οικονομικό κέντρο και στη Γουόλ Στριτ εργάζονται σχεδόν εξ ολοκλήρου με φυσική παρουσία.

Σε άλλες πόλεις, από το Σικάγο μέχρι το Λος Aντζελες και από το Ντάλας μέχρι το Κλίβελαντ, η κρίση των εμπορικών ακινήτων είναι ακόμη πιο έντονη, επηρεάζοντας και τα πιστωτικά ιδρύματα: οι τράπεζες, που ήδη καλούνται να αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο κλείσιμο έως και 50.000 εμπορικών καταστημάτων σε όλη τη χώρα την επόμενη τετραετία, είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένες στο μέτωπο των γραφείων, καθώς τα δάνεια εμπορικών ακινήτων αντιστοιχούν στο 38% επί του συνόλου των δανείων. Το Λας Βέγκας και το Μαϊάμι δεν αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, χάρη στον τουρισμό, αλλά τι γίνεται με τις άλλες πόλεις;

Σε αυτό το πλαίσιο, η επιλογή πολλών διαχειριστών ακινήτων, ειδικά των πιο εκτεθειμένων, ήταν να μετατρέψουν τα κτίρια γραφείων σε πολυκατοικίες, μια κάθε άλλο παρά απλή διαδικασία, αφού τα γραφεία, εν γένει, έχουν παράθυρα μόνο στην πρόσοψη. Σε ορισμένες περιπτώσεις το κεντρικό τμήμα του κτιρίου «άδειασε» τρόπον τινά, ούτως ώστε να δημιουργηθεί ένα είδος εσωτερικής αυλής.

Πρόκειται, επίσης, για μια πολύ δαπανηρή διαδικασία, η οποία όμως συχνά επιδοτείται από δήμους που θέλουν να αναζωογονήσουν τις πόλεις τους. Το πιο δραστήριο είναι το Σινσινάτι, καθώς στη μητρόπολη του Οχάιο μετατρέπονται σε πολυκατοικίες κτίρια συνολικής επιφάνειας 240.000 τ.μ., ενώ ακολουθεί το Κλίβελαντ, επίσης στο Οχάιο.

Αλλά οι μετατροπές εξαπλώνονται και στην Καλιφόρνια – τόσο στο Λος Αντζελες όσο και στο Σαν Φρανσίσκο. Ακόμα, σε πόλεις όπου τα κτίρια γραφείων στο κέντρο της πόλης συνδέονται με σήραγγες στον αέρα για να προστατεύουν τους πολίτες από το κρύο (όπως το Μιλγουόκι του Γουινσκόνσιν) ή την υπερβολική ζέστη (όπως το Χιούστον του Τέξας).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News