Το Μουσείο Μπούνγκα Μπούνγκα του Μπερλουσκόνι πρέπει να δημιουργηθεί, να λειτουργήσει και να ενταχθεί στη λίστα με τα πιο περίεργα τουριστικά αξιοθέατα, έγραψε το Politico με χιουμοριστική διάθεση.

Την όρεξη για πλάκα τού άνοιξε το… άνοιγμα της διαθήκης του ιταλού πολιτικού που πέθανε προσφάτως. Ε, αφού λεφτά υπάρχουν και είναι μπόλικα, τα πάντα γίνονται, θα σκέφτηκε ο συντάκτης του δημοσιεύματος, κάποιος ζηλιάρης νεαρός Αγγλος ονόματι Πολ Ντάλισον.

Σίγουρα τέτοιο «μουσείο» δεν θα το ανοίξει η χήρα, καθώς τα 100 εκατ. ευρώ που κληρονόμησε δεν είναι κομφετί για πέταμα. Η εταιρεία Fininvest των δύο μεγάλων τέκνων του Μπερλουσκόνι, όμως, αν δει ότι η δουλειά έχει ψωμί (ευρώ), μπορεί και να το διαπράξει.

Πού θα στεγαστεί τέτοιο «μουσείο»; «Η έπαυλη του αειμνήστου ιταλού πρωθυπουργού στο Μιλάνο θα μπορούσε να μετατραπεί σε μουσείο, έτσι έχει προταθεί άλλωστε» – από ποιον έχει προταθεί, όμως, ο Ντάλισον δεν λέει.

Η εξήγηση του Politico είναι απλή: «Ο Μπερλουσκόνι αγόρασε τη βίλα San Martino στις αρχές της δεκαετίας του ’70 και, εκτός από κύρια κατοικία του, υπήρξε τόπος πολιτικών συναντήσεων και διεξαγωγής των σεξουαλικών πάρτι Μπούνγκα Μπούνγκα». Μένει, λοιπόν, μόνο το ζήτημα των εκθεμάτων.

Αν το Viagra ενδιαφερθεί…

«Αν το Viagra ενδιαφερθεί για κάποια συμφωνία χορηγίας, αυτό είναι άγνωστο. Πάντως, η βίλα διαθέτει 70 δωμάτια με πορτρέτα του Μπερλουσκόνι και πίνακες αξίας. Περιλαμβάνει και το ‘‘συμβόλαιο με τον λαό’’ που υπέγραψε ο Μπερλουσκόνι από τηλεοράσεως, με το οποίο υποσχόταν το 2001 να μειώσει τους φόρους, να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και να ενισχύσει τις υποδομές. Φήμες λένε ότι αυτό το ‘‘συμβόλαιο’’ φυλάσσεται σε τουαλέτα».

Ο ελάχιστα εύσχημος παραλληλισμός των πολιτικών παρακαταθηκών του Σίλβιο με χαρτί υγείας δεν λύνει, πάντως, το πρόβλημα των εκθεμάτων, ενδεχομένως και της φαεινής ιδέας του «ρεπορτάζ».

Ετσι, ο Ντάλισον το γύρισε, όχι ακριβώς στον τσάμικο, αλλά «στον ανταγωνισμό που θα έχει το Μουσείο Μπούνγκα Μπούνγκα με άλλα μουσεία», όπως «το Μουσείο Φαλλού της Ισλανδίας, το Μουσείο με Περιλαίμια Σκύλων του αγγλικού Λιντς, το Μουσείο Ψωμιού του Ουλμ, στη Γερμανία, και το Μουσείο Νουντλς στην Οζάκα της Ιαπωνίας».

Οχι, περί Μουσείου Δημοσιογραφίας δεν ανέφερε κάτι το Politico, ωστόσο αυτή η ιδέα μπορεί να κρατηθεί ζεστή για κάποιο μελλοντικό άρθρο. Από βίλες, εξάλλου, βρομάει ο τόπος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News