Οι θαλάσσιοι ελέφαντες είναι μεγάλες ωκεανοπόρες φώκιες που χωρίζονται σε δύο είδη, τον θαλάσσιο ελέφαντα του βορείου ημισφαιρίου και εκείνον του νοτίου ημισφαιρίου. Οι θαλάσσιοι ελέφαντες κυνηγήθηκαν τόσο που έφθασαν στα πρόθυρα της εξαφάνισης στα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά από τότε ο αριθμός τους έχει αυξηθεί.

Οπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το BBC, ερευνητές στις ΗΠΑ έκαναν μια πολύ ενδιαφέρουσα ανακάλυψη. Διαπίστωσαν ότι οι θαλάσσιοι ελέφαντες του βορείου ημισφαιρίου προτιμούν να κοιμούνται σε βάθη εκατοντάδων μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, έτσι ώστε να αποφεύγουν δυσάρεστες συναντήσεις με τους αντιπάλους τους.

Οι θαλάσσιοι ελέφαντες κοιμούνται συνολικά μόλις δύο ώρες ημερησίως και οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι προτιμούν μεγάλα βάθη. Μπορούν να καταδυθούν σε βάθη 800 μέτρων και, σύμφωνα με τους ερευνητές, όταν είναι κουρασμένοι βουτούν σε βάθος 300 μέτρων και κοιμούνται κάθε φορά επί 20 λεπτά, σε μια διαδικασία που οι ερευνητές ονομάζουν «καταδύσεις σιέστας».

Η υπογραφή

Ερευνητική ομάδα, αποτελούμενη από επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας Σάντα Κρουζ και του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, κατάφεραν να τοποθετήσουν ανώδυνα σε οκτώ θαλάσσιους ελέφαντες του βορείου ημισφαιρίου πομπούς, με τη βοήθεια των οποίων παρακολούθησαν τόσο το σημείο στο οποίο βρίσκονταν όσο και την εγκεφαλική τους δραστηριότητα, τον καρδιακό ρυθμό, την κίνηση και τη θέση του σώματος των ζώων.

«Αναπτύξαμε μια επιστημονική “υπογραφή για τον ύπνο” μελετώντας τη συμπεριφορά και τη φυσιολογία τους για πολλά χρόνια» αναφέρει η Ριτίκα Μουκχέρτζι από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

«Αυτό που βρίσκω αξιοσημείωτο είναι ότι οι θαλάσσιοι ελέφαντες κοιμούνται ενώ βρίσκονται εκατοντάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια του νερού. Αυτός δεν είναι ελαφρύς ύπνος, αλλά πραγματικός, παραλυτικός, βαθύς ύπνος, που θα έκανε τους ανθρώπους να ροχαλίζουν. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο εγκέφαλος των θαλάσσιων ελεφάντων τους ξυπνά πριν τελειώσει το οξυγόνο. Φανταστείτε να ξυπνάτε στον πάτο μιας πισίνας, προκαλεί ρίγος στη σπονδυλική στήλη» δηλώνει ο Τέρι Γουίλιαμς, από το Πανεπιστήμιο Καλιφόρνια Σάντα Κρουζ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Οι ερευνητές λένε ότι με βάση τα ευρήματα σχεδίασαν «χάρτες ύπνου» για φώκιες – υποδηλώνοντας ότι οι χώροι ύπνου μπορεί να είναι εξίσου σημαντικοί με τους χώρους ενεργού κυνηγιού για τα συγκεκριμένα θαλάσσια θηλαστικά.

«Μας δείχνει πώς μοιάζει ο κόσμος τους και μας βοηθάει να καταλάβουμε τι κάνουν και πότε το κάνουν, ώστε να καταλάβουμε πώς να αποφύγουμε να μπούμε στον δρόμο τους» σημειώνει η Ριτίκα Μουκχέρτζι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News