Με την επιχειρησιακή δεινότητα των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών (FSB) ασχολείται ρεπορτάζ της ιστοσελίδας Meduza, που εδρεύει στη Ρίγα της Λετονίας και απαρτίζεται από αντικαθεστωτικούς ρώσους δημοσιογράφους. Αφορμή για το ενδιαφέρον τους υπήρξε η απόπειρα εξόντωσης του Αλεξέι Ναβάλνι με δηλητήριο, τον περασμένο Αύγουστο στη Σιβηρία, όπως κατήγγειλε ο ίδιος μέσα από σχετικό βίντεό του στο YouTube. Υπενθυμίζεται ότι ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έχει πει ότι αν ήθελαν οι πράκτορές του να τον σκοτώσουν, «θα είχαν τελειώσει τη δουλειά» και τώρα δεν θα γίνονταν ρεπορτάζ, αλλά μεταθανάτια αφιερώματα. Είναι γνωστό ότι για το Κρεμλίνο ο Ναβάλνι είναι πράκτορας των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.

Κατά τους ανθρώπους της Meduza, οι ρώσοι πράκτορες ήθελαν οπωσδήποτε να σκοτώσουν με δηλητήριο τον Ναβάλνι, όμως απέτυχαν επειδή διέπραξαν «λάθη πεδίου» κατά την απόπειρα, όπως χρήση κινητών τηλεφώνων και άλλα παιδαριώδη για κατασκόπους σφάλματα. Δηλαδή, λένε ότι οι Ρώσοι (οι συμπατριώτες τους) είναι ανίκανοι και ως κατάσκοποι και ως εκτελεστές. Ετσι, για την ικανότητα των Ρώσων να σκοτώνουν τους εχθρούς τους μίλησαν με τους εξειδικευμένους στο θέμα «ερευνητές ρεπόρτερ» (και ομοίως αντικαθεστωτικούς) Αντρέι Σολντάτοφ και Ιρίνα Μπορογκάν, συγγραφείς και αρκετών βιβλίων σχετικών με το θέμα.

Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει ο αναγνώστης είναι ότι αν αποκαλύπτει κάτι η «υπόθεση Ναβάλνι», αυτό είναι η ακλόνητη πίστη τού προσωπικού των FSB στον Πούτιν. Τα επιχειρησιακά λάθη πάντα είναι μέσα στο παιχνίδι, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση συνδέονται με τη φύση των αποστολών που έχουν ανατεθεί στην υπηρεσία, όπως λέει ο Σολντάτοφ, η οποία δεν είναι άλλη από την αντιμετώπιση των «εσωτερικών εχθρών» του Κρεμλίνου, δηλαδή το κυνήγι ανθρώπων των media και επιχειρηματιών, με επιλεκτικό τρόπο.

Το όπλο που αγάπησε και ύμνησε με τον τρόπο της η Αγκαθα Κρίστι, το δηλητήριο, ύπουλο και άνανδρο, μάλλον γυναικείο στις σελίδες της και οπωσδήποτε ξεπερασμένο σήμερα, εν τούτοις χρησιμοποιείται από τις ομάδες των FSB παραδοσιακά. Υπάρχουν παραδείγματα που πηγαίνουν αρκετά πίσω στον χρόνο, πολλές δεκαετίες, και αποδεικνύουν ότι για τους ρώσους κατασκόπους είναι ένα εργαλείο αξιόπιστο με αποτελέσματα τόσο θανατηφόρα όσο και τρομοκρατικά. Η τοξική ουσία, στην κατάλληλη δόση, μπορεί να επιφέρει αργό και βασανιστικό θάνατο σε κάποιον παρουσία των οικείων του, οι οποίοι καθίστανται έτσι μάρτυρες των δεινών του. Στην περίπτωσή τους το δηλητήριο γίνεται ένα μέσο άσκησης τρομοκρατίας, ο φόβος του διαχέεται παντού, σε κάθε ψυχή.

Ο πυροβολισμός βάζει απλώς τελεία. Το δηλητήριο δίνει ένα διπλό μήνυμα, λένε οι δύο ειδικοί στη Meduza. Μετά τη δηλητηρίαση του θύματος υπάρχει και η ευχέρεια της συκοφάντησής του, η δυνατότητα της εις βάρος του σπερμολογίας με παραμύθια περί ναρκομανίας, αλκοολισμού ή περί προβλημάτων υγείας. Ετσι δημιουργείται σύγχυση, μία γκρίζα περιοχή στην οποία η Μόσχα μπορεί να κινηθεί με μεγαλύτερη άνεση και να οργανώσει την άμυνά της.

Ο Σολντάτοφ θεωρεί ότι οι δυνάμεις FSB είναι πιστές στον Πούτιν, αν και υπάρχει κάποια δυσαρέσκεια στα κατώτερα επίπεδα. Για τους αξιωματούχους δεν γεννάται ζήτημα. Αυτοί είναι μασίφ, αυτοί είναι «ο λαός του Πούτιν», αυτοί είναι περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον πεπεισμένοι ότι η Ρωσία δέχεται πόλεμο από τη Δύση. Εχουν απόλυτη επίγνωση ότι κάθε μάχη συνεπάγεται απώλειες και ότι τα αντίμετρα κάθε πλευράς είναι θανατηφόρα, συνεργάζονται, δε, με τη στρατιωτική μυστική υπηρεσία. Είναι προσαρμοσμένοι σε ένα σύστημα εντολών που πρέπει να εκτελούνται, χωρίς ανάληψη πρωτοβουλιών δηλαδή, μια και στο παρελθόν, όπως λέει ο Σολντάτοφ, έγιναν λάθη μεγάλα: πολλές πηγές επιβεβαιώνουν ότι μία ομάδα αξιωματικών του FSB, που επιχειρούσε στο Κίεβο, απέτυχε να προβλέψει τα γεγονότα της «Επανάστασης της πλατείας Μαϊντάν».

Οσο για τις συνέπειες από τις αποτυχίες τους, δεν υπάρχει πρόβλημα, αρκεί από αυτές να μην ανακύπτουν άλλα, σοβαρά ζητήματα. Ωστόσο, όπως λέει ο νεαρός ρεπόρτερ, και οι επικεφαλής της FSB δεν έχουν αποφύγει τις εκκαθαρίσεις στο εσωτερικό τους: «Ορισμένοι πρώην πράκτορες βρίσκονται τώρα στη φυλακή ή σε κατ’ οίκον περιορισμό, ενώ στους εν ενεργεία έχουν απαγορευτεί τα ταξίδια στο εξωτερικό από το 2012. Επίσης, από πέρυσι απαγορεύτηκαν τα ταξίδια και στους συνταξιούχους πράκτορες, για την πρώτη πενταετία της αποστρατείας τους, τουλάχιστον».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News