Αρκούν οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ούτως ώστε να συμμορφωθεί, στην περίπτωση που η κατάσταση εκτραχυνθεί στην Ουκρανία. Αυτό υποστηρίζει ο Ιαν Μπρέμερ, o ιδρυτής και πρόεδρος του Eurasia Group, θέτοντας ωστόσο μία βασική προϋπόθεση: ότι «θα είναι ξεκάθαρο ότι τις στηρίζουν όλοι. Οι Ρώσοι δεν πρέπει να μπορούν να σκεφτούν πως οι Αμερικανοί τις θέλουν ενώ οι Ευρωπαίοι όχι». Ο διακεκριμένος αμερικανός πολιτικός επιστήμονας, μίλησε στη La Repubblica και επέμεινε στην ανάγκη ενιαίας στάσης των Συμμάχων.

«Είναι πολύ σημαντικό να εμφανιστούν ενωμένοι, όχι μόνον όσον αφορά το ενδεχόμενο εισβολής στην Ουκρανία, αλλά οποιαδήποτε αλλαγή στου στάτους κβο, σε μια προσάρτηση του Ντονμπάς π.χ. Η Δύση πρέπει να καταστήσει σαφές πως η απάντηση στις ρωσικές ενέργειες θα είναι ισχυρή», πρόσθεσε.

Ο Μπρέμερ θεωρεί επίσης πως η κρίση στο Καζακστάν ευνοεί τη Δύση σε σχέση με την κρίση στην Ουκρανία. Ο πρόεδρος της χώρας Κάσιμ-Γιομάρτ Τοκάγεφ «αντιμετωπίζει προβλήματα επειδή διαχειρίστηκε πολύ άσχημα την οικονομία. Ο Πούτιν το βλέπει αυτό και ανησυχεί πολύ για τον αντίκτυπο που θα μπορούσαν να έχουν οι βαριές δυτικές κυρώσεις κατά της Μόσχας. Η κρίση στο Καζακστάν πρέπει να καταστήσει τη Ρωσία πιο προσεκτική, όσον αφορά τη βούλησή της να επισπεύσει τη σύγκρουση με τη Δύση στην Ουκρανία», εξήγησε.

Τι φοβάται περισσότερο το Κρεμλίνο

Το ότι οι ταραχές στο Καζακστάν μπορούν να πλήξουν τον Βλαντίμιρ Πούτιν υποστηρίζει και η Αν Απλμπάουμ. Μιλώντας στην Corriere della Sera η βραβευμένη με Πούλιτζερ (για το βιβλίο της «Γκουλάγκ: η αληθινή ιστορία») αμερικανίδα ιστορικός και δημοσιογράφος σημείωσε πως «σοβαρές ταραχές μπορούν να αποτελέσουν επιπρόσθετο λόγο για να μην εισβάλει (η Ρωσία) στην Ουκρανία. Ταραχές σημειώνονται ήδη στη Λευκορωσία, η Ουκρανία έχει καταστεί εχθρός και ολόγυρα υπάρχουν δυσαρεστημένες χώρες και οι Ρώσοι φέρουν την ευθύνη για τη διατήρηση της τάξης σε όλα αυτά τα μέρη, γιατί οποιαδήποτε επιτυχημένη εξέγερση – εάν, για παράδειγμα, η κυβέρνηση του Καζακστάν διαπραγματευόταν με τους διαδηλωτές – θα ήταν αρνητική για τη Ρωσία σύμφωνα με την κοσμοθεωρία του Πούτιν, καθώς θα υπονόμευε το πολιτικό της μοντέλο στο πλαίσιο του οποίου η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται με κανέναν», εξήγησε η Απλμπάουμ.

Οσον αφορά, όμως, την ουκρανική κρίση «από την πλευρά του Κιέβου, η στάση της Δύσης απέναντι στη Ρωσία φαίνεται απίστευτα αφελής. Από την εισβολή της Ρωσίας στη Γεωργία το 2008, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι καταλαμβάνονται διαρκώς εξαπίνης από τη Ρωσία: από τη ρωσική επιθετικότητα, από τις ρωσικές εδαφικές φιλοδοξίες, από τη ρωσική παρέμβαση στα δικά μας πολιτικά συστήματα, από τις ρωσικές προσπάθειες καταστροφής των συμμαχιών μας», επισήμανε σε κείμενό της στο The Atlantic όπου αρθρογραφεί.

Κατά την Απλμπάουμ οι ΗΠΑ πρέπει να έχουν στόχο «να καταστεί η Ουκρανία εκείνη η επιτυχημένη ευημερούσα και στραμμένη προς τη Δύση δημοκρατία που τόσο ξεκάθαρα φοβάται ο Πούτιν. Μην λαμβάνετε αποφάσεις για την Ουκρανία χωρίς την Ουκρανία. Και μην κάνετε οτιδήποτε γιατί είναι καλό για τα παιδιά στα παγοδρόμια του Κιέβου αλλά επειδή στην προκειμένη περίπτωση η ανάλυση του Πούτιν δεν είναι παρανοϊκή: μια επιτυχημένη, ευημερούσα, στραμμένη προς στη Δύση, δημοκρατική Ουκρανία θα αποτελούσε πράγματι μία τρομερή ιδεολογική απειλή για τη Ρωσία, καθώς και για τη Λευκορωσία και για άλλα αυταρχικά καθεστώτα στην περιοχή και ανά την υφήλιο».

Η προπαγάνδα

Στο πιο πρόσφατο βιβλίο της, «Το Λυκόφως της Δημοκρατίας» η Απλμπάουμ επισημαίνει πως από τις ΗΠΑ του Τραμπ έως την Ουγγαρία του Ορμπαν, οι αυταρχικοί ηγέτες υπονομεύουν την εμπιστοσύνη στη δημοκρατία μέσω θεωριών συνομωσίας. Τώρα κάτι αντίστοιχο επιδιώκει να κάνει ο Πούτιν, κατηγορώντας τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους για επιθετική συμπεριφορά, στο πλαίσιο της οποίας εξετάζεται ακόμη και το ενδεχόμενο – σύμφωνα πάντα με το Κρεμλίνο – χρήσης χημικών αερίων κατά φιλορωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία.

«Το Μεγάλο Ψέμα, η προπαγάνδα που σχεδιάστηκε για να πειστούν οι πολίτες να κάνουν κάτι που αντιτίθεται στα ίδια τους τα συμφέροντα αποτελεί παντού πρόβλημα: από το Καζακστάν, όπου τόσο η ρωσική κυβέρνηση όσο και η τοπική ψεύδονται σχετικά με τα αίτια των διαμαρτυριών και κατηγορούν τους ξένους, έως τις ΗΠΑ όπου ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού κατέληξε να πιστεύει ένα ψέμα όσον αφορά το τι συνέβη την 6η Ιανουαρίου του 2021. Χάρη στα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας το να πείθεται ο κόσμος για πράγματα που δεν έγιναν ποτέ είναι πιο εύκολο από οποτεδήποτε άλλοτε και οι αυταρχικοί ηγέτες το εκμεταλλεύονται», είπε η Απλμπάουμ στην Corriere.

Επιστρέφοντας στην Ουκρανία ανέφερε πως μέρος της στρατηγικής του Πούτιν είναι τρόπον τινά να θολώνει τα νερά όσον αφορά τις πραγματικές του προθέσεις. «Αποτελεί τακτική των αυταρχικών ηγετών. Ολα όσα κάνουν στην Ουκρανία – οι μετακινήσεις στρατευμάτων, μερικές κυβερνοεπιθέσεις, οι ενδεχόμενες παραβιάσεις των ουκρανικών συνόρων σε συγκεκριμένα σημεία – δημιουργούν την εντύπωση μια επικείμενης εισβολής: δεν γνωρίζω εάν είναι πραγματική ή αποτελεί μια τακτική εκφοβισμού των ΗΠΑ και άσκησης πίεσης στην Ουκρανία, ούτως ώστε να υποταχθεί στη βούληση της Ρωσίας. Δεν ξέρω τι έχει κατά νου ο Πούτιν και τι θα κάνει», ανέφερε.

«Υπάρχει πραγματική πιθανότητα βίας»

Αλλά το γεγονός πως οι ΗΠΑ και η Ευρώπη ευελπιστούν να ξεπεραστεί η κρίσης μέσω της διπλωματίας και των κυρώσεων, ανησυχεί ιδιαίτερα την Απλμπάουμ, καθώς υποδηλώνει πως δεν αντιλαμβάνονται ότι η ρωσική απειλή περί εισβολής στην Ουκρανία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποκλειστεί.

«Θεωρώ πως υπάρχει πραγματική πιθανότητα βίας και ότι υποτιμούμε τους Ρώσους. Αναμφίβολα η Ρωσία δεν είναι ισχυρή όσο η Κίνα, η οικονομία της είναι μικρή, αλλά ολόκληρη η εξωτερική της πολιτική βασίζεται στην ιδέα της αποδυνάμωσής μας, της υπονόμευσης της Ευρώπης, της Αμερικής, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, από χώρα σε χώρα, μέσω της παραπληροφόρησης και της αναζήτησης οικονομικών και πολιτικών συμμάχων για τη διατήρηση της επιρροής. Τίποτα από αυτά δεν κοστίζει ιδιαίτερα, αλλά είμαστε αφελείς εάν το αγνοούμε και πιστεύουμε ότι δεν έχει σημασία», προειδοποιεί η Απλμπάουμ.

Ερωτηθείσα για την κατάσταση στην Ευρώπη όσον αφορά τον ρόλο της στη διεθνή σκηνή εμφανίστηκε ιδιαίτερα επικριτική. «Πιστεύω πως ήρθε η ώρα για την Ευρώπη να αποκτήσει μία σοβαρή εξωτερική πολιτική και θεωρώ πως οι ευρωπαίοι ηγέτες υπήρξαν ανεύθυνοι στη διαχείριση της ευρωπαϊκής ασφάλειας τόσο δυτικά όσο και ανατολικά, από τη Μέση Ανατολή έως τη Βόρεια Αφρική. Ο μοναδικός ευρωπαίος ηγέτης που μίλησε σοβαρά ήταν ο Εμανουέλ Μακρόν αλλά ούτε εκείνος κατάφερε κάτι. Η Ευρώπη είναι πανίσχυρη οικονομικά και εντελώς ανίσχυρη στρατηγικά. Οι Ρώσοι και άλλοι μπόρεσαν να το εκμεταλλευτούν αυτό», υπενθύμισε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News