Υπάρχουν σημαντικοί λόγοι για τους οποίους ο αιγύπτιος πρόεδρος Αμπντελφατάχ αλ Σίσι αρνείται κατηγορηματικώς να ανοίξει το συνοριακό πέρασμα στη Ράφα ώστε να εισέλθουν στο Σινά οι παλαιστίνιοι πρόσφυγες.

Ο Σίσι φοβάται τη διείσδυση και τη δυνητική επιρροή της Χαμάς, αφού ο ίδιος έριξε από την εξουσία τον Μοχάμεντ Μόρσι, φανατικό τζιχαντιστή της ομάδας Αδελφοί Μουσουλμάνοι. Ας σημειωθεί ότι επί ημερών Μόρσι η Αίγυπτος γνώρισε έναν καθημερινό ακήρυχτο εμφύλιο μεταξύ φανατικών μουσουλμάνων και χριστιανών κοπτών, με θύματα τους δεύτερους.

Επίσης, ο Σίσι δεν θέλει να εμφανιστεί ως συνεργός στο σχέδιο του ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου να… απαλλάξει την Παλαιστίνη από τους Παλαιστινίους διασπείροντάς τους στο εξωτερικό. Υπάρχει, βέβαια, και το οικονομικό στοιχείο, το δυσβάσταχτο κόστος φιλοξενίας όλων αυτών των ανθρώπων στην Αίγυπτο.

Κοιτάζοντας πιο μακριά, έγραψε η Corriere della Sera, πρέπει να θυμηθούμε ότι ακόμη και επί Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ, στη σοσιαλιστική Αίγυπτο δηλαδή, υπήρχε ανοικτή εχθρότητα απέναντι στα ισλαμικά κινήματα. Και έδωσε ένα συνοπτικό ιστορικό:

Ο Χασάν αλ Μπάνα, ο ιδρυτής, το 1928, των Αδελφών Μουσουλμάνων, δολοφονήθηκε από τους μυστικούς πράκτορες του βασιλιά Φαρούκ στο Κάιρο, το 1948. Αμέσως μετά ο Νάσερ, ο πρόεδρος που ήρθε στην εξουσία χάρη στο πραξικόπημα του στρατού και θεωρείται ο μεγάλος πατέρας του παναραβικού σοσιαλισμού, καταδίωξε απηνώς τους ισλαμιστές.

Την εποχή του Πολέμου των Εξι Ημερών, το 1967, όλοι οι αιγύπτιοι τζιχαντιστές ήταν στη φυλακή ή κρυμμένοι στην παρανομία. Ομως η αραβική ήττα από το Ισραήλ προκάλεσε την παρακμή της παναραβικής σοσιαλιστικής ιδεολογίας του Νάσερ. Αυτό ήταν το ιστορικό σημείο αναγέννησης του πολιτικού Ισλάμ.

Το 1981, η δολοφονία του αιγύπτιου προέδρου Ανουάρ Σαντάτ, ο οποίος είχε υπογράψει ειρήνη με το Ισραήλ, ήταν το πιο χειροπιαστό σημάδι της επιστροφής του τζιχαντισμού στο πολιτικό προσκήνιο της Αιγύπτου. Την εποχή της ειρήνης με τη Συμφωνία στο Καμπ Ντέιβιντ, στα τέλη της δεκαετίας του ’70, οι Αιγύπτιοι ήταν ευτυχείς να αφήσουν τη Λωρίδα στους Ισραηλινούς. Από τότε κανείς από τους ηγέτες τους δεν πίεσε ποτέ να την πάρει πίσω.

Μόνο στη σύντομη περίοδο διακυβέρνησης των ισλαμικών κομμάτων υπό τον Μόρσι, μετά τη λεγόμενη «αραβική άνοιξη» του 2011, το Κάιρο είδε τη Χαμάς ως σύμμαχο και ήθελε να τη βοηθήσει. Αλλά μετά το πραξικόπημα του Σίσι, το 2013, η κατάσταση έχει αλλάξει εντελώς και σήμερα ο αιγυπτιακός στρατός συνεργάζεται με τους Ισραηλινούς για να απομονώσει τη Χαμάς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News