Προτού στεγνώσουν τα μάτια μας από το κλάμα μπουχτίζουμε ήδη το ευτυχές γεγονός και έτσι αμέσως μας έρχεται η όρεξη για γκρίνιες!

Κλασική αλήθεια, η οποία επιβεβαιώνεται με την υποδοχή που τα ιταλικά Μέσα επιφύλαξαν στην κυβέρνηση Κόντε έπειτα από την απελευθέρωση των 18 ψαράδων. Εντάξει, είναι πια ελεύθεροι οι άνθρωποι, αλλά γιατί και πώς τους απελευθέρωσε ο Χαλίφα Χαφτάρ; Με ποια ανταλλάγματα;

Η Repubblica έγραψε ότι ο «δικτάτορας» της Ανατολικής Λιβύης επεδίωξε και πήρε την ιταλική συγγνώμη (για την παραβίαση των λιβυκών χωρικών υδάτων από τα δύο ψαροκάικα), ώστε να κερδίσει σε κύρος και σε διεθνή προβολή. Και όχι μόνο απαίτησε γενικώς και αορίστως «συγγνώμη», την οποία εν ανάγκη θα μπορούσε να του τη δώσει και ένας κλητήρας του υπουργείου Εξωτερικών, αλλά έθεσε όρο να την ακούσει από πρωθυπουργικό στόμα.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μετέβη αυτοπροσώπως ο Τζουζέπε Κόντε στη Βεγγάζη και αυτό είναι το κάζο στο οποίο υπέκυψε. Ε, και για να του πέσει λιγότερο βαρύ στο στομάχι το φαλάφελ που τον φίλεψε ο  στρατάρχης, πήρε μαζί του και τον «πεντάστερο» Ντι Μάιο σαν βαλίτσα.

Η Repubblica δεν αρνήθηκε ότι υπήρξαν κινήσεις των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών βασισμένες στις καλές προσωπικές σχέσεις του επικεφαλής τους, Τζοβάνι Καραβέλι, με τον Χαφτάρ (και ως προς αυτό συμφωνεί και η Corriere della Sera). Ομως θεώρησαν ότι το νερό μπήκε στο αυλάκι όταν η ιταλική κυβέρνηση αντελήφθη (άργησε, βέβαια…) πως η σύλληψη των ψαράδων ήταν καθαρώς πολιτική ενέργεια. Ο Χαφτάρ τιμώρησε την Ιταλία για τη στήριξή της στον «πρωθυπουργό της Τρίπολης» Χαφέζ αλ-Σαράζ.

Η έμμεση μομφή της Repubblica στον Καραβέλι εκφράστηκε μέσα από τη μνεία των επιτυχιών του σε περιπτώσεις κατευνασμού ομάδων εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου, στις οποίες τον τελικό λόγο είχαν τα λεφτά. Ομως άλλο πράγμα είναι οι μαφιόζοι και άλλος είναι ο Χαφτάρ.

Ετσι το βάρος δόθηκε στις διαπραγματεύσεις με τον Χαφτάρ μέσω τρίτων. Και εκεί –έκπληξη;– πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε ο γιος του Χαφτάρ, ονόματι Σαντάμ, αλλά και ένας πολιτικός παράγων της Τρίπολης, ονόματι Αχμέντ Μαϊτίγκ, εχθρός κατά τα λοιπά του Χαφτάρ και του γιου του…

Το άλλο μεγάλο ιταλικό Μέσο, η Corriere della Sera, συμφωνεί στα περισσότερα με τη Repubblica, μάλιστα κυκλοφόρησε με καμπανιστό τίτλο: «Η κίνηση του στρατάρχη είχε στόχο την ανάκτηση του κύρους του». Πέρα από τον υιό Χαφτάρ και τον Μαϊτίγκ, στο γαϊτανάκι των επαφών που προηγήθηκαν της απελευθέρωσης των 18 ψαράδων η Corriere ενέπλεξε και τον αιγύπτιο πρόεδρο Αλ Σίσι γράφοντας ότι «διευκόλυνε τη συμφωνία» μεταξύ των Ιταλών και του Χαφτάρ. Το ενδιαφέρον της Αιγύπτου (η οποία στήριξε την πλευρά Χαφτάρ στον λιβυκό εμφύλιο) το ιταλικό Μέσο το αποδίδει σε ένα ιδιαίτερο πεδίο, στο πετρελαϊκό πάρε-δώσε, υφιστάμενο και δυνητικό, μεταξύ Καΐρου και Ρώμης.

Ο ίδιος ο στρατάρχης Χαφτάρ  (η Corriere σε καμιά αράδα της δεν τον βάφτισε «δικτάτορα») ποντάρει στις σχέσεις του με τον Μαϊτίγκ, ο οποίος τυγχάνει αναπληρωτής πρωθυπουργός στην Τρίπολη, για το εγγύς μέλλον. Εξάλλου μαζί του συνεργάστηκε για το πρόσφατο άνοιγμα των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων σε όλη τη Λιβύη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News