Μακροσκελές κείμενο-αφιέρωμα στην ηγέτιδα των «Αδελφών της Ιταλίας» Τζόρτζια Μελόνι έγραψε για το Politico η freelance ρεπόρτερ Χάνα Ρόμπερτς, η οποία εκτός της Ιταλίας καλύπτει και την Ελλάδα και γενικώς τη Μεσόγειο όπως λέει η ίδια στο δικό της σάιτ. Φυσικά, το ενδιαφέρον προέκυψε λόγω της πρωτιάς που το κόμμα της Μελόνι κατέκτησε στα προεκλογικά γκάλοπ και λόγω της διαφαινόμενης προοπτικής για την πρωθυπουργία.

«Τον Ιούλιο του 1992, μια 15χρονη μαθήτρια χτύπησε το κουδούνι στο ρωμαϊκό παράρτημα του Μετώπου Νεολαίας, ενός ακροδεξιού φοιτητικού κινήματος [σ.σ.: εννοεί τη νεολαία του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος (ΜSI)], και ζήτησε να την αφήσουν να μπει. Η αποκλειστικά ανδρική ομάδα των ριζοσπαστών που βρισκόταν μέσα την αντιμετώπισε με απορία, καθώς υπέβαλε την αίτησή της για να εγγραφεί. Ομως, σταδιακά, το κορίτσι κέρδισε την αποδοχή τους, αναλαμβάνοντας τον έναν ηγετικό ρόλο μετά τον άλλο, καθώς ανέβαινε στην ιεραρχία.

»Τριάντα χρόνια αργότερα η Τζόρτζια Μελόνι πρόκειται να γίνει η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ιταλίας, επικεφαλής ενός δεξιού συνασπισμού που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι θα κερδίσει την εξουσία στις εκλογές της Κυριακής». Η γενική κρίση της Ρόμπερτς είναι ότι η νίκη της Μελόνι «αντιπροσωπεύει ένα στοίχημα» για την Ιταλία, καθώς «τα ιταλικά οικονομικά, η ύφεση που κλυδωνίζει την Ευρώπη και ο πόλεμος που μαίνεται στα σύνορα της ΕΕ» είναι το μεγάλο κάδρο.

«Ως ηγέτις της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της ΕΕ, η Μελόνι θα διαδραματίσει ισχυρό ρόλο στη διαμόρφωση των απαντήσεων του μπλοκ σε αυτές τις εν εξελίξει κρίσεις. Πολλοί θα αναρωτηθούν στις Βρυξέλλες και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ποια στ’ αλήθεια είναι η Μελόνι, τι διαμόρφωσε τις αξίες της, πόθεν προέρχεται, πώς σκέφτεται». Η ρεπόρτερ νομίζει ότι «η απάντηση, εν μέρει τουλάχιστον, βρίσκεται ανάμεσα στους φίλους και στους συναγωνιστές της από εκείνες τις πρώτες μέρες στο Μέτωπο Νεολαίας». Ετσι έγραψε: «Πολλά μέλη της αρχικής ομάδας είναι πλέον ανώτερα στελέχη των “Αδελφών”, και κάποιοι εξ αυτών πρόκειται να διοικήσουν τη χώρα».

Οι πληροφορίες που εν συνεχεία παρέθεσε η Ρόμπερτς αφορούν την «αριστερή γειτονιά όπου μεγάλωσε στη Ρώμη», την Γκαρμπατέλα, και το «αριστερό περιβάλλον» που η Μελόνι βρήκε στα πανεπιστήμια. Και σχολίασε η ρεπόρτερ: «Το να ανήκεις στη Δεξιά ήταν επαναστατική πράξη». Η ίδια η Μελόνι λέει ότι η ένταξή της στο κόμμα του Τζόρτζιο Αλμιράντε ήταν αποτέλεσμα του ζωηρού πατριωτισμού της και της απέχθειάς της προς τη Μαφία. Μάλιστα υπογραμμίζει ότι καθοριστικό γεγονός για την κομματικοποίησή της ήταν η δολοφονία του εισαγγελέα Πάολο Μπορσελίνο από τους μαφιόζους.

Οταν λείπει ο πατέρας

Στο βιβλίο της «Eίμαι η Τζόρτζια. Οι ρίζες μου, οι ιδέες μου» η Μελόνι αναφέρεται σε διάφορα επεισόδια από τη φοιτητική και οικογενειακή ζωή της, από τα οποία ξεχωρίζει η αναφορά στον πατέρα της, ψηφοφόρο του ΚΚ Ιταλίας (PCI). Την εποχή που ο Αλμιράντε πήγε στην κηδεία του ηγέτη του PCI Ενρίκο Μπερλινγκουέρ και προκάλεσε πολιτικοκοινωνικό σεισμό είχε μόλις τελειώσει η φοβερή για την Ιταλία περίοδος της κοκκινόμαυρης τρομοκρατίας, τα «Μολυβένια Χρόνια», όμως για τη μικρή Τζόρτζια δεν είχε λήξει ακόμα ο χρόνος του συναισθηματικού κενού: βλέπετε, ο πατέρας της είχε εγκαταλείψει την οικογένεια…

Η Ρόμπερτς έγραψε για τις συγκρούσεις των νεοφασιστών νεολαίων με τους ακροαριστερούς συμφοιτητές τους, για την εμπειρία των ξυλοδαρμών και των νοσοκομείων. Κατέγραψε και τις δηλώσεις παλαιών και νυν συναγωνιστών της Μελόνι: «Αυτό ήταν η κανονικότητά μας. Προστατεύαμε τα κορίτσια, όμως η Μελόνι δεν ήθελε ειδική μεταχείριση». Τα ίδια άτομα είπαν στη ρεπόρτερ ότι οι νεολαίοι «μισίνι» ταυτόχρονα άκουγαν τραγούδια και διάβαζαν βιβλία αριστερών καλλιτεχνών και διανοουμένων: «Μοιραζόμασταν τον αγώνα τους κατά της αδιαφορίας».

Παραδοσιακά, βέβαια, από τον καιρό της «Ορτινε Νουόβο» του Πίνο Ράουτι (και Νο2 του ΜSI), δηλαδή στις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ‘70, οι νεοφασίστες νεολαίοι διάβαζαν Τόλκιν – η Ρόμπερτς έγραψε: «Και Στίβεν Κινγκ». Η Μελόνι πάντως, με το «γλυκό πρόσωπο», δεν είχε καμία σχέση εμφανισιακά με το αρχέτυπο του ακροδεξιού νεολαίου, του σκληρού και ενίοτε σκίνχεντ. Ετσι έθεσε πρώτη φορά υποψηφιότητα για δημοτική σύμβουλος. «Οταν έγινε η νεότερη υπουργός της Ιταλίας, μόλις στα 31 έτη της, ζούσε ακόμα στο σπίτι με τη μητέρα της. Απέφυγε το κυβερνητικό όχημα με σοφέρ και πήγαινε στη Βουλή με το Mini της» έγραψε η Ρόμπερτς. «Σήμερα θεωρεί ότι είναι τυχερή που έχει σύντροφο και παιδί».

Σταθερότητα και… κωλοτούμπες

Με τα πολλά, η ρεπόρτερ πέρασε και στο ψητό, δηλαδή στη σημερινή  ιδεολογία της Μελόνι: «Απορρίπτει τις προοδευτικές αξίες και ασπάζεται τις πολιτικές ταυτότητας. Η ιδεολογία της είναι βασισμένη στην υπεράσπιση των εθνικών συνόρων, των εθνικών συμφερόντων και της παραδοσιακής οικογενείας. Πάντα ήταν κατά των ναρκωτικών και κατά των αμβλώσεων, αν και επιμένει ότι δεν θα απαγορεύσει τις αμβλώσεις. Αγανακτεί με την κυριαρχία της ελιτίστικης Αριστεράς στον δημόσιο λόγο και στο ιταλικό κατεστημένο, ιδίως στον ακαδημαϊκό χώρο και στο δικαστικό σύστημα. “Μας αποκαλούν τέρατα”, λέει. Ομως τέτοιες καταγγελίες είναι κοινές για τους Δεξιούς πολιτικούς σε όλον τον κόσμο».

Οι πολιτικοί αντίπαλοι της Μελόνι «εντοπίζουν μία ευθεία γραμμή από τον Μουσολίνι μέχρι τους σημερινούς “Αδελφούς της Ιταλίας”, και η ίδια δίνει μεγάλη σημασία στη συνέπεια και στο να παραμένει πιστή στις πολιτικές της ρίζες». Κατά την Ρόμπερτς, «αυτή η αντίληψη περί σταθερότητας τη βοήθησε να πάρει ψήφους από το Δεξιό και αντίπαλο κόμμα Λέγκα».

Oσον αφορά την εξωτερική πολιτική, η Μελόνι έχει δείξει ότι είναι πρόθυμη να εξελιχθεί και να προσαρμοστεί, έγραψε η ρεπόρτερ: «Το 2018 γιόρτασε την εκλογική νίκη του Πούτιν, ενώ και στο βιβλίο της επαινεί τους Μπετίνο Κράξι και Σίλβιο Μπερλουσκόνι επειδή αντιστάθηκαν στις ΗΠΑ. Ωστόσο από την εισβολή στην Ουκρανία και μετά, ανυπομονώντας να θεωρηθεί μετριοπαθής από το διεθνές κατεστημένο, η Μελόνι ευθυγραμμίστηκε ανεπιφύλακτα με τις ΗΠΑ και με το ΝΑΤΟ». Και με την ΕΕ, εξυπακούεται.

Ολοι οι άνθρωποι της Τζόρτζια

Τέλος, η Ρόμπερτς αναφέρθηκε και στο στενό περιβάλλον της Μελόνι, σε στελέχη του κόμματός της βέβαια, οι οποίοι ωστόσο είναι και συγγενείς της: «Η Μελόνι βασίζεται σε μία δεμένη ομάδα συναγωνιστών, άτομα που είναι μαζί της πολλά χρόνια. Στο κόμμα είναι και η αδερφή της και ο κουνιάδος της. Κύκλος κλειστός. Επίσης, η ομάδα του γραφείου της πρέπει να αντιμετωπίζει τα καπρίτσια της. Γράφει μόνο στο χέρι με κεφαλαία γράμματα, και απαιτεί οτιδήποτε έχει να διαβάσει να εκτυπωθεί, σε μία σελίδα, με γραμματοσειρά Segoe μέγεθος 12. Στο σπίτι έχει πάλι αυστηρούς κώδικες, σχεδόν μονόχρωμη γκαρνταρόμπα. Αυτός ο εσωτερικός κύκλος είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση της Μελόνι ως ηγέτιδας. Οταν χρειάζεται να πάρει κάποια απόφαση, δεν το κάνει μόνη της. Πρώτα συμβουλεύεται όσους γνωρίζουν το θέμα».

Το τελικό σχόλιο της Ρόμπερτς: «Η πίστη της Μελόνι στις ρίζες της φυλής ίσως εμποδίσει το κόμμα της να μετατραπεί σε μετριοπαθές συντηρητικό. Η Μελόνι δεν αφαιρεί καν τη φλόγα από το σήμα των “Αδελφών”, και ας σχετίζεται με τον φασισμό, επειδή λέει ότι είναι μέρος της κομματικής ιστορίας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News