Πάρα πολλοί εκτός της Γερμανίας ενδέχεται να μην θυμούνται ότι την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου, σχεδόν 62 εκατομμύρια ψηφοφόροι θα προσέλθουν στις κάλπες για να εκλέξουν τη νέα κυβέρνησή τους. Πέρα από κάποιες, λίγες, πορείες διαμαρτυρίας, η προεκλογική εκστρατεία στη Γερμανία υπήρξε στην καλύτερη περίπτωση πολιτισμένη, αν όχι βαρετή και αδιάφορη, με την Άνγκελα Μέρκελ να έχει εξασφαλίσει εδώ και καιρό την τέταρτη θητεία της στη καγκελαρία.

Θα μπορούσε να γίνει λόγος για μια τυπική διαδικασία δεδομένου ότι ο «εναλλακτικός» Μάρτιν Σουλτς, υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών, αποδείχτηκε πολύ μικρός για να αναμετρηθεί με την γυναίκα η οποία κυβερνά την Γερμανία την τελευταία δωδεκαετία. Το προβάδισμα της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης ανέρχεται στις 14% ποσοστιαίες μονάδες αλλά η σημασία του αποτελέσματος παραμένει εξαιρετική. Γιατί η Γερμανία, πέρα από τη μεγαλύτερη οικονομία, αποτελεί –καλώς ή κακώς- και τη ραχοκοκαλιά της Eυρωζώνης και της ΕΕ ενώ η frau Μέρκελ εξακολουθεί να συγκαταλέγεται μεταξύ των πιο ισχυρών επικεφαλής κρατών στον κόσμο, η μοναδική που έχει αποδείξει πως μπορεί να σταθεί όρθια απέναντι σε ηγέτες όπως ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ακόμα και ο Ντόναλντ Τραμπ. Δεδομένης της επικράτησης των Χριστιανοδημοκρατών, πολιτικοί αναλυτές, εντός και εκτός της Γερμανίας, αποπειρώνται τώρα να προβλέψουν με ποιους θα επιλέξει να συγκυβερνήσει η Άνγκελα Μέρκελ, «Μητέρα» των Γερμανών (και… μητριά των Ευρωπαίων) καθώς οι όποιοι εταίροι της θα επηρεάσουν σημαντικά την εσωτερική και την εξωτερική πολιτική της Γερμανίας έως το 2021.

Η πρωτιά ανήκει στη Χριστιανοδημοκρατική Ένωση με τους Σοσιαλδημοκράτες να έπονται για ακόμη μία φορά. Οπότε το όποιο ενδιαφέρον της πολυαναμενόμενης (πιθανώς περισσότερο στο εξωτερικό παρά στη Γερμανία) εκλογικής αναμέτρησης αφορά την τρίτη θέση, με την Μέρκελ να δείχνει πως θα μπορούσε να επιλέξει όχι την κλασική Μεγάλη Συμμαχία με το κόμμα του Σουλτς αλλά τον σχηματισμό ενός νέου κυβερνητικού συνασπισμού με τους Ελεύθερους Δημοκράτες.

Στις εκλογές του 2013 το κόμμα του Κρίστιαν Λίντνερ δεν κατάφερε να πιάσει το όριο του 5% και παρέμεινε εκτός της Μπούντεσταγκ. Σήμερα, ωστόσο, θεωρείται βέβαιο πως θα επανέλθει και, μάλιστα, με αξιώσεις, όχι μόνον στο γερμανικό κοινοβούλιο αλλά και στην εξουσία. Και αν συμβεί αυτό, αναμένεται πως θα επιφέρει κάποιες σημαντικές αλλαγές καθώς ο φιλελεύθερος ηγέτης του FDP τάσσεται υπέρ της δραστικής μείωσης του δημόσιου χρέους και της φορολογίας στη Γερμανία. Όσον αφορά την υπόλοιπη Ευρώπη, ο Λίντνερ επιθυμεί η χώρα του να υιοθετήσει ακόμα αυστηρότερη στάση προς τις χώρες-μέλη της ΕΕ που εξακολουθούν να δημιουργούν προβλήματα. Και στο στόχαστρο του Γερμανού πολιτικού βρίσκεται, φυσικά, η Ελλάδα: τέρμα τα πακέτα διάσωσης, τέρμα και οι όποιες συζητήσεις για ρύθμιση του χρέους, αυστηρή τήρηση των συμφωνηθέντων, αλλιώς Grexit. Μιλώντας στο Bloomberg, o Λίντνερ δεν παρέλειψε να επαναλάβει ότι οι χώρες της ΕΕ θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για τη διαχείριση των δημοσιονομικών τους ενώ εξέφρασε και την αντίθεσή του σε μια γαλλογερμανική συμμαχία που θα συνεπαγόταν «τσουβάλια χρήματα» για τον Εμανουέλ Μακρόν και τις άλλες χώρες της Eυρωζώνης.

Ελαφρώς αριστερότερα θα μπορούσαν ενδεχομένως να φέρουν την μελλοντική κυβέρνηση της Άνγκελας Μέρκελ οι Πράσινοι. Αλλά εάν η Μέρκελ παρακάμψει τους Σοσιαλδημοκράτες ενδέχεται να χρειαστεί να συμμαχήσει και με τους Ελεύθερους Δημοκράτες και με τους Πράσινους καθώς σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις την πολυπόθητη τρίτη θέση ενδέχεται να καταλάβει τελικά το AfD, η (νεοναζιστική) Εναλλακτική για τη Γερμανία, το πρώτο ακροδεξιό κόμμα που αναμένεται να εισέλθει στη Μπούντεσταγκ από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κι έπειτα. Υπάρχει και το αριστερό Die Linke, με το οποίο, όμως, η κυρία Μέρκελ αποκλείεται να συγκυβερνήσει.

Το εκλογικό σύστημα της Γερμανίας λειτουργεί ως ένας συνδυασμός άμεσης και αναλογικής εκπροσώπησης. Προσερχόμενοι στις κάλπες την Κυριακή, οι Γερμανοί ψηφοφόροι θα δώσουν δύο ψήφους, με τη μία να αφορά τον τοπικό αντιπρόσωπό τους και την άλλη το κόμμα. Περίπου το ήμισυ των εδρών στο κοινοβούλιο θα καλυφθεί από τους 299 τοπικούς εκπροσώπους των εκλογικών περιφερειών της χώρας ενώ οι υπόλοιπες έδρες κατανέμονται σύμφωνα με το ποσοστό των ψήφων που έχει κερδίσει κάθε κόμμα, έχοντας ξεπεράσει το όριο του 5%. Αφότου σχηματιστεί ο όποιος κυβερνητικός συνασπισμός -μια διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει έως και μήνες- ο πρόεδρος της χώρας θα ορίσει για ακόμη μια –τέταρτη- φορά την Άνγκελα Μέρκελ καγκελάριο της Γερμανίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News