Οι αυξανόμενες ταξικές διαφορές στο εσωτερικό της Γερμανίας είναι γεγονός διαπιστωμένο και πλέον πανθομολογούμενο: τριάντα χρόνια έπειτα από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου οι κοινωνικές και οικονομικές διαφορές μεταξύ των Δυτικών και των Ανατολικών αντί να έχουν αμβλυνθεί έχουν μεγαλώσει.

Είτε για τον βαθμό εκπαίδευσης μιλήσουμε είτε για τις φιλοδοξίες των ανθρώπων, ακόμη και για το εισόδημά τους ή για τις ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης, σε τελική ανάλυση για την ποιότητα της ζωής τους, οι διαφορές είναι πολύ μεγάλες.

Με αυτόν τον «μπούσουλα» ανάλυσης, άλλος είναι ο Γερμανός της Δύσης και άλλος ο Γερμανός της Ανατολής – και ο χαμένος, βέβαια, είναι ο δεύτερος.

Τα παραπάνω βεβαιώνονται από τα αποτελέσματα των πολύχρονων ερευνών του καθηγητή Μαρσέλ Χέλμπιγκ, ενός κοινωνιολόγου από την Ερφούρτη ο οποίος αφιέρωσε τις σπουδές του στο θέμα της ενδογερμανικής ανισότητας μετά τη γερμανική ενοποίηση.

Τον Χέλμπιγκ απασχόλησε η περιορισμένη αντιπροσώπευση των Ανατολικών στην κυρίαρχη αστική τάξη της ενωμένης νέας Γερμανίας. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αντίθεση μεταξύ του το πλήθους των φτωχών και της ευαρίθμητης κοινότητας των πλουσίων είναι περισσότερο αισθητή στην Ανατολή.

Ο κοινωνιολόγος λοιπόν εξηγεί στην εφημερίδα Berliner Zeitung του Βερολίνου γιατί η γερμανική κοινωνία είναι διαιρεμένη: το πρόβλημα της οικονομικής ανισότητας αντικατοπτρίζεται στην εκπαίδευση και στις ευκαιρίες για δουλειά σε Δύση και Ανατολή, λέει, και επιτείνεται από τη συσσώρευση μεταναστών και προσφύγων στις μη προνομιούχες περιοχές – και της Ανατολής και της Δύσης.

Το βαθύ χάσμα στο εσωτερικό της Γερμανίας υπάρχει και σε μία άλλη διάσταση, παρατηρεί, εκείνη μεταξύ του Βορρά και του Νότου – και υπογραμμίζει τη σιωπή των μέσων ενημέρωσης γύρω από αυτό το θέμα.

Αναφέρεται δε και σε μελέτη σχετικά με τους μετανάστες, η οποία εξέτασε 86 γερμανικές πόλεις από την άποψη της κατανομής των μεταναστών στο χρονικό διάστημα 2014 – 2017. Οι ερευνητές αυτής της μελέτης διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι χωρίς γερμανικό διαβατήριο είχαν εγκατασταθεί κυρίως στις φτωχότερες γειτονιές των πόλεων – ένα στοιχείο ιδιαίτερα έντονο στην Ανατολή, αλλά και στην περιοχή του Ρουρ και στις βορειοδυτικές επαρχίες της Γερμανίας. «Το αποτέλεσμα είναι ότι οι φτωχότερες γειτονιές των πιο φτωχών γερμανικών πόλεων φέρουν το βάρος της γερμανικής ενοποίησης» λέει ο Χέλμπιγκ.

Ο πανεπιστημιακός μέμφεται και όσους «ψέλνουν το τροπάρι» της αξιοκρατίας, ότι τελικά επιτυχημένοι γίνονται όσοι προσπαθούν ή αποδίδουν καλύτερα. Ετσι, πιστεύει, δικαιολογούν την κοινωνική ανισότητα και αποκρύπτουν τις δομικές αιτίες της. «Πώς μπορεί να εξηγηθεί γιατί έχουμε ελάχιστους Ανατολικογερμανούς στην ελίτ; Πολύ θα ήθελα να καταλάβω»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News