Οι δεύτερες κάλπες των γαλλικών βουλευτικών εκλογών έδειξαν κάτι αδιαμφισβήτητο, το οποίο για ευνόητους λόγους αποσιωπάται από τα διεθνή media – αν και πρέπει να συνυπολογιστεί ως παράμετρος στο δύσκολο πολιτικό πρόβλημα του σχηματισμού νέας κυβέρνησης (ο Μακρόν, φυσικά, το αντιλαμβάνεται και με τον τρόπο του ομολογεί τη σημασία του). Οτι, δηλαδή, πρώτο κόμμα σε αριθμό ψήφων (όχι όμως και σε αριθμό εδρών, εξαιτίας του εκλογικού συστήματος) ήρθε το Rassemblement National (RN), το «αποσυνάγωγο» κόμμα των Λεπέν-Μπαρντελά, και όχι η «ενωμένη Αριστερά».

Ο συνασπισμός Λαϊκό Μέτωπο –κατά βάσιν ένα ετερόκλητο μείγμα αριστεριστών του κόμματος Μελανσόν (France Insoumise, FI) και στελεχών του Σοσιαλιστικού Κόμματος– κατέκτησε μεν καμιά σαρανταριά έδρες περισσότερες από το RN, όμως υπολείπεται αυτού σε κοινωνική αποδοχή, τουτέστιν κατά τρία εκατομμύρια ψήφους – πολιτικό «ποσόν» κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητο, το οποίο δημιουργεί «μαγιά» για τις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας (για τις οποίες κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι δεν θα επισπευσθούν).

Κατόπιν αυτών των στοιχείων που δείχνουν πόσο δύσκολο εγχείρημα είναι ο σχηματισμός νέας κυβέρνησης, το αδιέξοδο στις διαβουλεύσεις είναι δεδομένο και παγιώνεται με τις συνεχείς εξελίξεις. Η «επιστολή Μακρόν» απέκλεισε την κυβερνητική συνεργασία με το RN βέβαια, ομοίως όμως και με το κόμμα του Μελανσόν, ενώ οι 60 βουλευτές του γκολικού κόμματος ανακοίνωσαν ότι δεν συμμετέχουν σε κυβέρνηση-κουρελού.

Στο εσωτερικό του κόμματος Μελανσόν, δε, έχουν αρχίσει τα συνήθη αριστερίστικα «μαλλιοτραβήγματα»: ορισμένα στελέχη του, έγραψε η Repubblica, «οργανώνονται τώρα για να δημιουργήσουν τη δική τους κοινοβουλευτική ομάδα και καταγγέλλουν τοξικές και αντιδημοκρατικές μεθόδους στο κίνημα, όπου μαίνεται αδελφοκτόνος πόλεμος». Το ρεπορτάζ ανέφερε ότι ο Μελανσόν έκανε εσωτερικές εκκαθαρίσεις και πλέον οι εκκαθαρισθέντες αυτονομούνται.

«Ενώ το Λαϊκό Μέτωπο εξακολουθεί να ‘‘ζυμώνεται’’ ώστε να υποδείξει κάποιον υποψήφιο πρωθυπουργό, οι εκκαθαρισθέντες από τον Μελανσόν ‘‘ζυμώνονται’’ και αυτοί με τους οικολόγους και τους κομμουνιστές του Λαϊκού Μετώπου με σκοπό να δημιουργήσουν νέα κοινοβουλευτική ομάδα, καθώς το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν έχει εκλέξει αρκετούς βουλευτές για να σχηματίσει τη δική του ομάδα (έχει εννιά αλλά απαιτούνται 15). Οι οικολόγοι έχουν 33 βουλευτές, με επικεφαλής τη Μαρίν Τοντελιέ. Σε σύγκριση με τις βουλευτικές εκλογές του 2022, όταν η FI είχε καταφέρει να έχει ηγεμονική θέση, σήμερα έχει μόνο 71 έδρες. Ενώ το Σοσιαλιστικό Κόμμα υπερδιπλασίασε τις έδρες του, τις έκανε 65 από 31».

Αν αποδεικνύει κάτι το μετεκλογικό κουβάρι στη Γαλλία, αυτό είναι η αποδεδειγμένη από τον καιρό του Στάλιν (από ιστορικής απόψεως, αυτός είναι ο εφευρέτης των Λαϊκών Μετώπων) αρχή ότι ο «αντιφασισμός» –εδώ η σύμπηξη «προοδευτικού μετώπου» κατά του RN– δεν προσφέρει ούτε παράγει συνεκτική πολιτική ιδεολογία, πόσο μάλλον κυβερνητικό σχήμα, ιδίως σε χώρες όπως η σημερινή Γαλλία. Το κωμικοτραγικά παράδοξο είναι ότι ένας τροτσκιστής όπως ο Μελανσόν επένδυσε σε ένα σταλινικό μοντέλο της δεκαετίας του ’30 το οποίο δεν απέδωσε ποτέ πολιτικούς καρπούς στη Δύση, ούτε φυσικά στην Ελλάδα – παρά τη γιγάντωση του ΕΑΜ στα χρόνια της Κατοχής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News