Τα αίτια του θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου εξακολουθούν να απασχολούν τους επιστήμονες, 2.300 χρόνια μετά τον θάνατό του. Ελονοσία, τυφοειδής πυρετός, δηλητηρίαση από αλκοόλ, σύφιλη, δολοφονία από τους αντιπάλους του, όλα έχουν ακουστεί κατά καιρούς ως η αιτία που σκότωσε τον σπουδαίο στρατηλάτη.

Τώρα, στη λίστα προστίθεται το σύνδρομο Γκιγιέν-Μπαρέ, στο οποίο κατέληξε μία νέα έρευνα, αυτή τη φορά του Πανεπιστημίου Οτάγκο της Νέας Ζηλανδίας.

Σύμφωνα με όσα δημοσιεύονται στην επιστημονική επιθεώρηση The Ancient History Bulletin, ο θάνατός του μπορεί να είναι η πιο διάσημη περίπτωση νεκροφάνειας  (λανθασμένης διάγνωσης θανάτου), που έχει καταγραφεί ποτέ στην ιστορία.

Μάλιστα, όπως επισημαίνει η υπεύθυνη της μελέτης, Κάθριν Χολ, ήταν επίσης γνωστό ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ανέπτυξε μια «προοδευτική, συμμετρική και αύξουσα παράλυση κατά τη διάρκεια της ασθένειάς του. Και παρόλο που ήταν πολύ άρρωστος, παρέμεινε πνευματικά διαυγής μέχρι και τη στιγμή πριν πεθάνει».

Οταν ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε στη Βαβυλώνα το 323 π.Χ., το σώμα του δεν άρχισε να δείχνει σημάδια αποσύνθεσης για έξι ολόκληρες ημέρες, σύμφωνα με ιστορικές καταγραφές. Για τους αρχαίους Ελληνες, αυτό επιβεβαίωσε κάτι που όλοι σκέφτονταν για τον νεαρό βασιλιά της Μακεδονίας, αλλά και κάτι που φέρεται να πίστευε και ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος για τον εαυτό του: ότι δεν ήταν συνηθισμένος άνθρωπος, αλλά θεός.

Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν έτοιμος για μια ακόμα πολεμική εισβολή, όταν αρρώστησε ξαφνικά και πέθανε σε ηλικία 32 χρόνων μετά από 12 μέρες εξοντωτικών πόνων.

Η Χολ, ιστορικός και γιατρός, υποστηρίζει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος μπορεί να υπέφερε από μια νευρολογική διαταραχή που είναι γνωστή ως σύνδρομο Γκιγιέν-Μπαρέ, και προκάλεσε τον θάνατό του. Επίσης λέει ότι, τα άτομα που βρίσκονταν στο περιβάλλον του μπορεί να μην είχαν παρατηρήσει οποιαδήποτε άμεσα σημεία αποσύνθεσης στο σώμα του για έναν απλό λόγο: επειδή ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν ακόμη νεκρός.

Οπως αναφέρει η ίδια, οι περισσότερες άλλες θεωρίες σχετικά με το πώς πέθανε ο Μέγας Αλέξανδρος επικεντρώνονται στον υψηλό πυρετό και στον πόνο στην κοιλιακή χώρα, τα οποία παρουσίασε τις ημέρες πριν πεθάνει.

Η Χολ ισχυρίζεται ότι το σύνδρομο Γκιγιέν-Μπαρέ, που αποτελεί μία σοβαρή αυτοάνοση διαταραχή κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα υγιή κύτταρα του νευρικού συστήματος, μπορεί να εξηγήσει αυτόν τον συνδυασμό συμπτωμάτων καλύτερα από κάθε άλλη θεωρία, που έχει γραφτεί για τον θάνατο του Αλεξάνδρου. Πιστεύει δε ότι μπορεί να ανέπτυξε τη διαταραχή από μια λοίμωξη με καμπυλοβακτήριο (Campylobacter pylori) του πυλωρού. Επίσης, εκτιμά ότι ενδέχεται να ήταν μία παραλλαγή του συνδρόμου Γκιγιέν-Μπαρέ, η οποία προκαλεί παράλυση, χωρίς ο ασθενής να έχει σύγχυση ή απώλεια των αισθήσεων.

Υποστηρίζει επίσης, ότι η προοδευτική και γρήγορη παράλυση που υπέστη ο Μέγας Αλέξανδρος, όπως και το γεγονός ότι εξαιτίας της το σώμα του χρειαζόταν λιγότερο οξυγόνο, θα σήμαινε ότι η αναπνοή του γινόταν λιγότερο αισθητή και ανιχνεύσιμη. Επειδή στην αρχαιότητα οι γιατροί βασίζονταν στην παρουσία, ή την απουσία της αναπνοής, αντί για τον σφυγμό, για να καθορίσουν αν ένας ασθενής ήταν ζωντανός ή νεκρός, η ιστορικός πιστεύει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος μπορεί να θεωρήθηκε νεκρός πριν πεθάνει.

«Σκοπός μου ήταν να προκαλέσω μια νέα συζήτηση και ενδεχομένως να ξαναγραφτούν τα βιβλία της Ιστορίας, υποστηρίζοντας ότι ο πραγματικός θάνατος του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν έξι ημέρες αργότερα από ό,τι είχε ανακοινωθεί αρχικά» δήλωσε η ίδια. Ο θάνατός του μπορεί να είναι η πιο διάσημη περίπτωση νεκροφάνειας, ή λανθασμένης διάγνωσης θανάτου, που έχει καταγραφεί ποτέ στην Ιστορία, καταλήγει η ίδια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News