Η «παλιά φρουρά του ευρώ» η οποία τις τελευταίες εβδομάδες έχει επιδοθεί σε οξεία κριτική του αποχωρούντος προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Μάριο Ντράγκι, εστιάζοντας στη «χαλαρή» νομισματική πολιτική του η οποία υποτίθεται ότι αποδυνάμωσε τον χρηματοπιστωτικό τομέα διά της αγοράς δημοσίων χρεών, ξεχνά ότι χωρίς αυτή την πολιτική τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα για την Ευρωζώνη.

Η παραπάνω θέση είναι της Μαρί Σαρέλ και αναπτύσσεται σε άρθρο στη Le Monde, που σκοπός του είναι η ανάλυση της κατάστασης που επικρατεί στην ΕΚΤ λίγο προτού παραδώσει ο Ντράγκι το τιμόνι στην Κριστίν Λαγκάρντ, την 1η Νοεμβρίου.

Οι παλιοί τραπεζίτες δεν κατάλαβαν –ή δεν τους έδωσε ο Ντράγκι να καταλάβουν- ότι είναι άλλο πράγμα η Bundesbank και άλλο η τράπεζα του ευρώ. Η πρώτη ενεργεί για τα συμφέροντα της Γερμανίας, η δεύτερη για τα συμφέροντα όλων των χωρών της Ευρωζώνης αποφαίνεται η αρθρογράφος της γαλλικής εφημερίδας.

«Φαίνεται ότι λησμονούν ότι χωρίς την παρέμβαση του Ντράγκι κατά τη διάρκεια της κρίσης, η Ευρωζώνη και οι τράπεζές της θα ήταν πολύ χειρότερες σήμερα. Πάνω απ’ όλα χάνουν το πραγματικό πρόβλημα της Ευρωζώνης: την αδυναμία των κυβερνήσεων η οποία ανάγκασε την ΕΚΤ να δράσει μόνη της υπέρ της οικονομίας. Είχε ελάχιστες επιλογές. Ναι, αλλά με αυτόν τον τρόπο βοήθησε να τεθούν ζητήματα προς επίλυση, να ξεπεραστούν οι αδυναμίες. Αυτή είναι η κληρονομιά του Ντράγκι στην ΕΚΤ».

H μετά τον Ντράγκι εποχή «δεν υπόσχεται και πολλά πράγματα». Η Σαρέλ γράφει ότι ο Ντράγκι δημοσίως κατήγγειλε πολλές φορές το ανολοκλήρωτο του πολιτικού εγχειρήματος και τις συνεπαγόμενες αδράνειες στη λήψη αποφάσεων. Τα μεγάλα κράτη της Ευρωζώνης, ιδιαιτέρως εκείνα με πλεόνασμα στους προϋπολογισμούς τους, όπως είναι η Γερμανία, δεν μπορούν να καταλήξουν σε συμφωνία. «Τι ακριβώς κάνουν οι κυβερνήσεις σήμερα για να αποκαταστήσουν την παραπαίουσα ευρωπαϊκή ανάπτυξη; Πολύ λίγα. Ο Ντράγκι εγκαίρως έχει τοποθετηθεί ότι Ενωση θα παραμείνει μία εύθραυστη κατασκευή αν δεν υπάρξει δημοσιονομική πολιτική για ολόκληρη την Ευρωζώνη». Ομως, κατά την αρθρογράφο, πρόκειται για «φωνή βοώντος εν τη ερήμω».

Η αρθρογράφος επισημαίνει δομικά προβλήματα της Ενωσης: «Η αλήθεια είναι ότι η καχυποψία που κυριαρχεί μεταξύ των χωρών-μελών είναι τόσο έντονη που προτιμούν να αφήσουν την ΕΚΤ να κάνει τα πάντα μόνη της και με δική της πρωτοβουλία». Είναι επίσης αλήθεια ότι υπάρχουν χώρες, όπως η Ιταλία και η Γαλλία, οι οποίες αποδείχθηκαν ανίκανες να θέσουν το χρέος υπό έλεγχο. Υπάρχουν και εκείνες, όπως «η γριά Γερμανία», που προτιμούν να «ρισκάρουν την ύφεση παρά να διαταράξουν τις ιερές ισορροπίες». Συνεπώς η συζήτηση σχετικά με το δημοσιονομικό πλαίσιο παραμένει θύμα μιας «καταστροφικής σκλήρυνσης».

Χρειάζεται τόλμη στις πολιτικές τόνωσης ώστε να αντιμετωπιστούν φαινόμενα που παγιώνονται στην οικονομία και στις κοινωνίες, όπως είναι η ανεργία, οι ακραίες ανισότητες και η κλιματική αλλαγή. «Η ανάθεση των πάντων στην ΕΚΤ η οποία γεννήθηκε σε περίοδο κατά την οποία προτεραιότητα ήταν η καταπολέμηση του πληθωρισμού θα αποβεί τραγωδία».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News