Το πρώτο γκολ των Ισπανών ήταν η καρτ-ποστάλ του Euro 2024. Ισως, η πιο αντιπροσωπευτική εικόνα αυτού του τουρνουά. Ο Λαμίν Γιαμάλ «σέρβιρε», ο Νίκο Γουίλιαμς εκτέλεσε. Δυο πιτσιρικάδες, γιοι μεταναστών από την Αφρική. Δυο «κολλητοί» -αν και ανήκουν σε διαφορετικούς συλλόγους- που παίζουν «πέτρα, ψαλίδι, χαρτί» για το ποιος θα πιει νερό πρώτος στις διακοπές των αγώνων. Δυο σούπερ ταλέντα που προσωποποίησαν τη νεανική ορμή και την αγωνιστική ανωτερότητα της νέας πρωταθλήτριας Ευρώπης. Που ήταν το «αλάτι» στο μάλλον άνοστο θέαμα του προηγούμενου μήνα.

Τα φώτα στράφηκαν στον Γιαμάλ επειδή είναι «φαινόμενο». Νεαρούς μπαλαδόρους είχαμε θαυμάσει και στο παρελθόν, αλλά 17χρονο να πρωταγωνιστεί σε ένα από τα δυο κορυφαία ποδοσφαιρικά ραντεβού, κανέναν. Κατέκτησε τον πρώτο του διεθνή τίτλο 364 μέρες πριν ενηλικιωθεί – ο Λιονέλ Μέσι σήκωσε το τρόπαιο του Κόπα Αμέρικα στα 34. Κι όμως, ο πιο καθοριστικός παίκτης στην επίθεση της Ισπανίας, η οποία σκόραρε τα περισσότερα γκολ (15) στα χρονικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, ήταν ο «bro» (όπως τον αποκαλεί), Γουίλιαμς Τζούνιορ.

Την Παρασκευή έκλεισε τα 22. Και το βράδυ της Κυριακής πήρε το βραβείο του MVP του τελικού. Ο Γιαμάλ ανακηρύχθηκε ως ο καλύτερος νέος παίκτης του τουρνουά. Δηλαδή, στα 17 του κέρδισε ένα βραβείο που απονέμεται σε ποδοσφαιριστές έως και 5 χρόνια μεγαλύτερους. Ο Ρόντρι τιμήθηκε ως ο κορυφαίος του τουρνουά.

Πολλοί στοιχημάτιζαν ότι σε αυτό το Euro θα έλαμπαν, ο Κιλιάν Εμπαπέ και ο Τζουντ Μπέλιγχαμ. Απογοήτευσαν και οι δυο. Ο Γάλλος θα προσπαθήσει να γιατρέψει το πληγωμένο του γόητρο στην αγκαλιά της Ρεάλ Μαδρίτης, όπου θα είναι συμπαίκτης του Μπέλιγχαμ και αντίπαλος του Γιαμάλ (Μπαρτσελόνα). Αντιμετώπισε την αποτυχία του με ψυχραιμία. Ενώ ο Αγγλος, μετά τη λήξη του τελικού ξέσπασε σε ό,τι βρήκε μπροστά του. Τα σχετικά βίντεο και οι φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν, έγιναν viral μέσα σε λίγα λεπτά.

Ο Μπέλιγχαμ είναι 21. Εχει όλη την (ποδοσφαιρική) ζωή μπροστά του. Ο Χάρι Κέιν, όμως, σε λίγες μέρες θα κλείσει τα 31. Είναι ένας από τους πιο χαρισματικούς παίκτες της γενιάς του και, ακόμη, δεν έχει κατακτήσει ούτε ένα τρόπαιο. Μόνο χαμένους τελικούς έχει να διηγηθεί: του Τσάμπιονς Λιγκ (2019), του Λιγκ Καπ (2015, 2021), του προηγούμενου Euro (2021) και, βεβαίως, τον χθεσινό. Πέρυσι το καλοκαίρι έφυγε από την Τότεναμ και πήγε στην Μπάγερν Μονάχου για να κατακτήσει, επιτέλους, έναν τίτλο. Αλλά η μόνιμη πρωταθλήτρια Γερμανίας την τελευταία 11ετία, εφέτος τερμάτισε τρίτη. Ηταν τόσο απογοητευμένος μετά τον τελικό, που οι λέξεις δύσκολα έβγαιναν από το στόμα του.

Ισως η πιο τραγική φιγούρα της βραδιάς ήταν ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ. Ο πιο επιτυχημένος προπονητής της εθνικής Αγγλίας μετά το 1966 έμεινε, για μια ακόμη φορά, με άδεια χέρια. Οι Times γράφουν ότι, παρά την ήττα των «Λιονταριών» από τους Ισπανούς, ο 53χρονος τεχνικός θα γίνει ο πρώτος άγγλος ομοσπονδιακός μετά τον Μπόμπι Ρόμπσον που θα λάβει τον τίτλο του «Σερ». Μπορεί. Εκείνος, όμως, ήθελε το τρόπαιο για να κλείσει τα στόματα όσων επί χρόνια τον λοιδορούν. Να αποχωρήσει, εφόσον το αποφάσιζε, ως θριαμβευτής, «τιμωρώντας» τους επικριτές του. Οπως, κάποτε, ο Γάλλος Εμέ Ζακέ (1998) και ο Βραζιλιάνος Λουίς Φελίπε Σκολάρι (2002).

«Ζούμε σε μια χώρα γεμάτη θυμό, όμως αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Ακόμη και οι πιο επιτυχημένοι προπονητές -ο Ντιντιέ Ντεσάν, ο Πεπ Γκουαρντιόλα, ο Γιούργκεν Κλοπ- δέχονται σκληρή κριτική, όμως και αυτή (η κριτική) πρέπει να έχει ένα όριο», είχε τονίσει στη συνέντευξη Τύπου της Παρασκευής. Ξέρει τι τον περιμένει. Αλλά, παρά τη θλίψη που μαρτυρούσε το πρόσωπό του, ήταν ο μόνος Αγγλος στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου που χειροκρότησε όταν ο Ρόντρι παραλάμβανε το βραβείο του.

Ο ισπανός συνάδελφός του, Λουίς ντε λα Φουέντε, είναι, ίσως, ο πιο άγνωστος προπονητής που οδήγησε μια ομάδα στην κατάκτηση του Euro. Αυτό το τουρνουά ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα στην καριέρα του. Στα 63. Οταν ανέλαβε την εθνική Ισπανίας, διαδεχόμενος τον Λουίς Ενρίκε μετά τον αποκλεισμό της «Φούρια Ρόχα» στο Μουντιάλ του Κατάρ (2022), η επιλογή του συνοδεύτηκε από μεγάλη γκρίνια. Εργαζόταν επί χρόνια στις μικρές εθνικές ομάδες της χώρας του. Με επιτυχία, είναι αλήθεια, όμως λίγοι πίστευαν ότι ήταν άξιος να αναλάβει ένα πόστο από το οποίο είχαν περάσει, ο Λουίς Αραγονές και ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε.

Αποδείχθηκε πραγματικός δάσκαλος για τα νιάτα της εθνικής Ισπανίας, τα οποία γνώριζε καλά από παλιά. Το νικητήριο γκολ το πέτυχε χθες ένα από τα «παιδιά του», ο Μίκελ Ογιαρθάμπαλ, πρωταγωνιστής της ομάδας που το 2019 κατέκτησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ21. Αλλά και από τους παλιούς (Μοράτα, Καρβαχάλ, Νάβας, Ρόδρι…) πήρε το καλύτερο δυνατό. Ακόμη και οι «παιχταράδες» του ένδοξου παρελθόντος της (Τσάβι, Ινιέστα και Βίγια την παρακολούθησαν από την εξέδρα), μάλλον δεν περίμεναν ότι η Ισπανία θα γινόταν η πρώτη πρωταθλήτρια Ευρώπης που θα έφτανε στον θρίαμβο έχοντας κερδίσει όλα τα παιχνίδια της.

Οι Αγγλοι έζησαν ακόμη ένα ποδοσφαιρικό δράμα. Και σαν να μην έφτανε η ήττα τους στον τελικό, στο γήπεδο εμφανίστηκε ένα… φάντασμα από το παρελθόν για να παραδώσει το τρόπαιο στους νικητές: ο Τζόρτζιο Κιελίνι, ο θρυλικός αμυντικός της εθνικής Ιταλίας που το 2021 τους το είχε «αρπάξει» μέσα από τα χέρια στον τελικό του «Γουέμπλεϊ».

Σήμερα είναι σχολιαστής του Sky Sport Italia. Στη διάρκεια της τηλεοπτικής μετάδοσης, σχολιάζοντας το μέγα πλήθος των οπαδών της Αγγλίας που βρίσκονταν στις εξέδρες, είπε με βιτριολικό χιούμορ: «Με πάει πίσω αυτή η εικόνα. Βλέποντας τους Αγγλους τόσο ενθουσιώδεις και χαρούμενους, θυμάμαι πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει η διάθεσή τους».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News