Οι μετονομασίες των «πύργων» των αμπελώνων είναι κάπως ενοχλητικές βέβαια, αλλά σημασία έχει ότι το κρασί μπορντό εξακολουθεί να ρέει – δεν έχει και σπουδαία σημασία που ο ιδιοκτήτης του οίκου σήμερα είναι κάποιος Κινέζος, εκλεκτός της νομενκλατούρας ασφαλώς.

Αυτή είναι μάλλον η επικρατούσα λογική στο Μπορντό, μία από τις παραδοσιακές οινοπαραγωγούς περιοχές της Γαλλίας όπου οι Κινέζοι έριξαν πολλά λεφτά και αγόρασαν επιχειρήσεις οινοποίησης  – όχι τις πιο φημισμένες και τις πιο μεγάλες πάντως.

Κάποιοι από τους ντόπιους, αν δεν είναι ευγνώμονες, τουλάχιστον δηλώνουν ότι δεν έχουν πρόβλημα: «Οι Κινέζοι βοήθησαν πολλούς ιδιοκτήτες οι οποίοι, λόγω των υψηλών φόρων κληρονομιάς που επιβάλλει το γαλλικό κράτος, δεν μπορούσαν να αντέξουν τη μεταβίβαση των περιουσιών στα τέκνα τους» λένε.

Φαίνεται ότι γνωρίζουν πως ο ρεαλισμός δεν πληγώνει περισσότερο από την εθελοτυφλία: «Οι Κινέζοι έχουν μπόλικη ρευστότητα, έτσι βοηθούν αυτούς τους ιδιοκτήτες να έχουν μια αξιοπρεπή συνταξιοδότηση. Συμβάλλουν και στη διατήρηση των σατό».

Σε όσους Γάλλους διαμαρτύρονται για την κινεζική εισβολή οι New York Times υπενθυμίζουν ότι μέσα στο διάβα του καιρού το φημισμένο κρασί μπορντό έχει επιδείξει αγοραία ευελιξία και έχει προσαρμοστεί «στον ξένο παρά και στα αλλότρια γούστα» χωρίς να λογαριάζει παραδόσεις και άλλα ηχηρά παρόμοια. Τι Αγγλοι (12ος και 13ος αι.), τι Ολλανδοί (17ος αι.) και τι ναζήδες (20ός αι.) πέρασαν… Και πρόσφατα τι Αμερικανοί, αφού το κρασί μέχρι και τη γεύση του άλλαξε ώστε να ικανοποιηθούν οι προτιμήσεις του αμερικανού γευσιγνώστη Ρόμπερτ Πάρκερ, με επιρροή στην Καλιφόρνια.

Πάει και τελείωσε: το κρασί του Μπορντό πηγαίνει εκεί όπου υπάρχουν χρήματα, και τα χρήματα τώρα τα έχουν οι Κινέζοι.

Ωστόσο, και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, αξίζει να προσεχθούν δύο στοιχεία: α) το κρασί του Μπορντό, ως εξαγωγικό προϊόν, κατευθύνεται σε ποσοστό περί το 20% στην Κίνα και β) το 80% της παραγωγής μπορντό από κινέζους ιδιοκτήτες πηγαίνει αποκλειστικά στην Κίνα και δεν εισέρχεται ποτέ στη γαλλική αγορά.

Οσον αφορά την ποιότητα του κινεζικού μπορντό, οι Κινέζοι ιδιοκτήτες έχουν αποφύγει την οποιαδήποτε ανάμειξή τους στην οινοποίηση, αφήνοντας αυτή τη δουλειά στα έμπειρα χέρια των Γάλλων.

Υπάρχουν και κινέζοι ιδιοκτήτες που επέλεξαν να μην πειράξουν τους τίτλους των σατό και των προϊόντων τους. Και το έπραξαν τιμίως οι άνθρωποι, αν σκεφθεί κανείς ότι δεν μπορούν καν να προφέρουν τον τίτλο της επιχείρησης που αγόρασαν και ενώ είναι στην ουσία άλαλοι: δεν μιλούν καθόλου Γαλλικά ή Αγγλικά και επικοινωνούν με το προσωπικό τους μέσω δραγουμάνου.

Αλλά αυτά δεν έχουν και σπουδαία σημασία, αφού οι Κινέζοι έχουν τα λεφτά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News