Τόσο στα ήπια κλίματα της Ιρλανδίας, της Σκωτίας και του Καναδά, όσο και στην καυτή Μέση Ανατολή, κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών σε πάρα πολλές τοποθεσίες του Βόρειου Ημισφαιρίου σημειώθηκαν οι υψηλότερες θερμοκρασίες που έχουν καταγραφεί ποτέ. Και παρότι κανένα από αυτά τα καυτά ρεκόρ δεν μπορεί να αποδοθεί μεμονωμένα στην υπερθέρμανση του πλανήτη και την κλιματική αλλαγή, στο σύνολό τους, επιβεβαιώνουν τις προβλέψεις των ειδικών για αύξηση των ακραίων καιρικών φαινομένων σε έναν ολοένα και πιο θερμό κόσμο.

Την προηγούμενη εβδομάδα στη βόρεια Αμερική ένας «τεράστιος θερμός θόλος», αναφέρει χαρακτηριστικά η Washington Post, κάλυψε τα ανατολικά 2/3 των ΗΠΑ και τον νοτιοανατολικό Καναδά ενώ πέρα από την αφόρητη ζέστη, οι άνθρωποι έπρεπε να αντιμετωπίσουν και τα ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά υγρασίας. Στο Μόντρεαλ, για παράδειγμα, στις 2 Ιουλίου ο υδράργυρος έφτασε στους 36,6 βαθμούς Κελσίου, που αποτελεί την υψηλότερη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί τα τελευταία 147 χρόνια στην καναδική μεγαλούπολη.

Στην Ευρώπη αυτοί που επλήγησαν περισσότερο ήταν οι Ιρλανδοί και οι Βρετανοί που είδαν ακόμα και δρόμους και σκεπές, όπως μετέδωσε το Weather Channel, να λιώνουν από τις ιστορικά υψηλές θερμοκρασίες με το θερμόμετρο στις 28 Ιουνίου να δείχνει 31,9 βαθμούς στη Γλασκώβη, 32 βαθμούς στο Σάνον της Ιρλανδίας και 29,5 βαθμούς στο Μπέλφαστ. Όσον αφορά την ασιατική επικράτεια, αρκεί να αναφερθεί μόνον ότι στην Τιφλίδα, προχθές, Τετάρτη, είχε 40,5 βαθμούς, που αποτελεί θερμοκρασία ρεκόρ για την πρωτεύουσα της Γεωργίας ενώ στο Ερεβάν της Αρμενίας στις 2 Ιουλίου ο υδράργυρος έφτασε στους 42 βαθμούς.

Όλα αυτά τα ρεκόρ προστίθενται σε μια ολοένα αυξανόμενη λίστα με σημαντικά καιρικά φαινόμενα που σημειώθηκαν κατά τους τελευταίους 15 μήνες ανά την υφήλιο, επισημαίνεται στο ρεπορτάζ της αμερικανικής εφημερίδας, σε έναν πλανήτη ο οποίος γίνεται ολοένα και πιο θερμός καθώς αυξάνονται οι συγκεντρώσεις των αερίων του θερμοκηπίου εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Τον Απρίλιο, για παράδειγμα, καταγράφηκε στο Πακιστάν η υψηλότερη θερμοκρασία, 50,2 βαθμοί, που έχει σημειωθεί ποτέ στη Γη κατά τη διάρκεια του πρώτου μήνα του καλοκαιριού. Στο Ντάλας τον μήνα Νοέμβριο ο υδράργυρος δεν είχε φτάσει ποτέ στους 32,2 βαθμούς αλλά έγινε και αυτό, και, μάλιστα, τρεις φορές, πέρυσι. Επίσης το 2017 στο Αβάζ του Ιράν η θερμοκρασία εκτοξεύτηκε στους 53,7 βαθμούς. Υψηλότερη θερμοκρασία δεν έχει καταγραφεί ποτέ στην Ισλαμική Δημοκρατία.

Οι υψηλότερες θερμοκρασίες ανά την υφήλιο στις 3 Ιουλίου, δύο μέτρα πάνω από την επιφάνεια της γης. Φωτογραφία: University of Maine Climate Reanalyzer

Υφίσταται σίγουρα μια δύσκολη πραγματικότητα. Υφίσταται, όμως, και μια αντίληψη αυτής πραγματικότητας η οποία, ωστόσο, είναι στρεβλή. Τουλάχιστον όσον αφορά το ζήτημα των προσφύγων και των μεταναστών. Η πραγματικότητα αφορά το γεγονός ότι το προσφυγικό/ μεταναστευτικό ζήτημα κατέληξε να καθορίζει με τον πλέον σκληρό τρόπο την πολιτική σε παγκόσμιο επίπεδο, από τις ΗΠΑ έως τη Βρετανία και την ηπειρωτική, κυρίως, Ευρώπη. Η τελευταία που λύγισε ενώπιον των ξενοφοβικών τάσεων των πολιτών της ήταν η Άνγκελα Μέρκελ η οποία αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει ατάκτως ώστε να ικανοποιήσει τον Ζεεχόφερ και τους ομοϊδεάτες του εντός της κυβέρνησής της. Η στρεβλή αντίληψη έγκειται στο ότι όλοι όσοι εναντιώνονται στους πρόσφυγες και τους μετανάστες σε αυτές και σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες του δυτικού κόσμου είναι κατά βάση κακώς ενημερωμένοι και προκατειλημμένοι. Αυτό, τουλάχιστον, συμπεραίνεται από τη μελέτη μιας ομάδας ακαδημαϊκών από το Χάρβαρντ που δημοσιεύτηκε από την Εθνική Υπηρεσία Οικονομικών Ερευνών των ΗΠΑ.

Ο Αλμπέρτο Αλεζίνα, ο Αρμάντο Μιάνο και η Στέφανι Σταντσέβα, μας πληροφορεί το Quartz, υπέβαλαν δύο ομάδες ερωτήσεων σε ένα στατιστικά αντιπροσωπευτικό δείγμα 22.500 ανθρώπων από τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Σουηδία, τη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η μία ομάδα ερωτήσεων σχετιζόταν με τους μετανάστες ως άτομα που ζουν νόμιμα στη χώρα όπου βρίσκονται ενώ η άλλη αφορούσε την ανακατανομή του πλούτου και τις κοινωνικές παροχές. Η σειρά με την οποία οι συμμετέχοντες απάντησαν στα δύο σετ ερωτήσεων ήταν τυχαία. Και διαπιστώθηκε πως σκεπτόμενοι τους πρόσφυγες και τους μετανάστες οι άνθρωποι χάνουν τον ενδιαφέρον τους για κοινωνικά προγράμματα με στόχο τον περιορισμό της φτώχειας.

Γιατί όλοι όσοι απάντησαν πρώτα τις ερωτήσεις που σχετίζονταν με τους μετανάστες τάσσονταν πιο ανοιχτά κατά της αναδιανομής, χαρακτήριζαν την ανισότητα δευτερεύον ζήτημα ενώ εμφανίζονταν επιφυλακτικοί και όσον αφορά τις δωρεές σε ανθρωπιστικές οργανώσεις. Γιατί, όμως, σκεπτόμενοι τους πρόσφυγες και τους μετανάστες οι άνθρωποι, εμφανίζονται λιγότερο γενναιόδωροι; Το γεγονός«πιθανώς να συνδέεται με τις ανακριβείς αντιλήψεις τους» για τους ανθρώπους αυτούς.

Για τους συμμετέχοντες στην έρευνα οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι φτωχότεροι, περισσότερο εξαρτημένοι από κοινωνικές παροχές και λιγότερο μορφωμένοι όσο δηλώνουν. Οι εκτιμήσεις των περισσότερων όσον αφορά τον συνολικό αριθμό των προσφύγων και των μεταναστών ήταν υπερβολικές με τη διαφορά μεταξύ αντίληψης και πραγματικότητας να είναι εντυπωσιακή κυρίως στις ΗΠΑ, με τους ερωτηθέντες να θεωρούν ότι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αποτελούν το 36% του συνολικού πληθυσμού ενώ σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία είναι «μόλις 10%». 

Οι ανακριβείς αντιλήψεις παρατηρούνται συστηματικά σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και ανεξάρτητα από το επίπεδο μόρφωσης. Οι προκαταλήψεις αυτές, όμως, επισημαίνεται στη μελέτη, μπορούν να αξιοποιηθούν από εκείνους που επιδιώκουν τον περιορισμό των κοινωνικών παροχών. «Κόμματα που τάσσονται κατά της αναδιανομής του πλούτου, ακόμα και εκείνα που δεν εναντιώνονται στους μετανάστες, μπορούν να παίξουν το χαρτί της μετανάστευσης ώστε να ξεσηκώσουν τον κόσμο κατά της αναδιανομής».

Εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες διασχίζουν την Ουγγαρία ώστε να περάσουν στην Αυστρία, έχοντας ως τελικό προορισμό τη Βόρεια Ευρώπη. Φωτογραφία: Christopher Furlong/ Getty Images/ Ideal Images

«Η ασπιρίνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία του Αλτσχάιμερ», υποστηρίζουν (εκ νέου) οι ειδικοί. Οι αιτίες της ασθένειας παραμένουν ακόμα άγνωστες αλλά μια ομάδα του Ιατρικού Κέντρου του πανεπιστημίου Rush στο Σικάγο, έπειτα από κλινικές δοκιμές που πραγματοποίησε σε ποντίκια που είχαν πληγεί από μια ασθένεια παρόμοια με το Αλτσχάιμερ, διαπίστωσαν πως η απλή ασπιρίνη συμβάλλει στη ρύθμιση των ενζύμων που επιφέρουν τον εκφυλισμό των κυττάρων.

Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στην ιατρική επιθεώρηση Journal of Neuroscience, αποδεικνύει πως η ασπιρίνη μπορεί να «ωθήσει» τα λυσοσώματα (αποτελούν το πεπτικό σύστημα των κυττάρων) να απαλλάξουν τα ίδια τα κύτταρα από τα τοξικά β-αμυλοειδή (πρωτεΐνες) που καταστρέφουν τις εγκεφαλικές συνάψεις, επιβραδύνοντας έτσι την εκδήλωση και την εξέλιξη της νευροεκφυλιστικής ασθένειας. Ο Ρομπ Χάουαρντ, ωστόσο, καθηγητή Ψυχιατρικής της τρίτης ηλικίας στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου (UCL), μιλώντας στοNewsweek εμφανίστηκε τουλάχιστον επιφυλακτικός: «Δεν πρέπει να ενθουσιαζόμαστε υπερβολικά και πρέπει να θυμόμαστε ότι τα ποντίκια δεν πλήττονται από το Αλτσχάιμερ και πως η ασπιρίνη έχει ήδη χορηγηθεί σε ασθενείς με την εν λόγω πάθηση δίχως κανένα όφελος».

Πιο αισιόδοξος φαίνεται πως είναι ένας άλλος βρετανός ειδικός, ο Πίτερ Πάσμορ, καθηγητής Γηριατρικής στο πανεπιστήμιο Queens του Μπέλφαστ: «Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα μελέτη αλλά είναι σημαντικό να μην αρχίσουν οι άνθρωποι να παίρνουν ασπιρίνες ελπίζοντας πως θα αποτρέψουν ή θα αμβλύνουν τις επιπτώσεις της νόσου. Θα χρειαστεί χρόνος έως ότου πραγματοποιηθούν μελέτες σε έναν ικανοποιητικό αριθμό ασθενών».

Η ασπιρίνη σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο ενδοεγκεφαλικής αιμορραγίας σε ασθενείς με Αλτσχάιμερ, προειδοποιούν οι ειδικοί. Φωτογραφία: Shutterstock

«Τις ζητάω για τη γνώση μιας ζωής». Με αυτά τα λόγια o βικτοριανός ζωγράφος Τζέιμς ΜακΝίλ Ουίστλερ αιτιολόγησε το μακρινό 1878 τις 200 γκινέες που ζητούσε για έναν πίνακα που είχε ζωγραφίσει μέσα σε διάστημα δύο ημερών. «Οι τραπεζίτες επενδύσεων αιτιολογούν τα μπόνους τους με τον ίδιο τρόπο», γράφει ο Τζον Γκάπερ στους Financial Times, επιδιώκοντας να λύσει  το μυστήριο των απίστευτων αμοιβών που απαιτούν και λαμβάνουν οι «σύμβουλοι» από τους πελάτες τους. Και όταν ερωτώνται πώς τα καταφέρνουν, οι μάγοι των«συγχωνεύσεων και των εξαγορών» (M&A, mergers and acquisitions) «μιλάνε αόριστα, και ελαφρώς αμήχανα, περισσότερο για την τέχνη της πειθούς παρά για την επιστήμη της αξιολόγησης». Το κλειδί της επιτυχίας, γράφει ο Γκάπερ, «δεν είναι τόσο η εξασφάλιση της καλύτερης δυνατής συμφωνίας, όσο το να πιστέψουν ο εκτελεστικός διευθυντής και το ΔΣ πως έχουν την καλύτερη δυνατή συμφωνία».

Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; Πρώτον, διότι το διακύβευμα είναι πολύ υψηλό με τον Γκάτερ να επικαλείται έναν πρώην τραπεζίτη που συνέκρινε τον εαυτό του με έναν χειρούργο που εξηγεί στον ασθενή του πόσα του χρεώνει και γιατί, καθώς τον μεταφέρει στο χειρουργείο. Ο ασθενής χρειάζεται τον καλύτερο επαγγελματία και δε χωρούν ενστάσεις. Δεύτερον, γιατί οι τραπεζίτες επενδύσεων πληρώνονται με τα χρήματα άλλων. Όταν, για παράδειγμα, πωλείται μια εταιρεία η αμοιβή των συμβούλων θα επιβαρύνει τον αγοραστή, όποτε μερικά εκατομμύρια παραπάνω δεν αποτελούν ζήτημα. Αλλά ακόμα και όταν ο πελάτης είναι ο αγοραστής, σίγουρα δεν είναι οι εκτελεστικοί διευθυντές εκείνοι που θα πληρώσουν το τίμημα. Άλλωστε η προμήθεια που λαμβάνουν οι τραπεζίτες επενδύσεων για την πώληση ή την εξαγορά μιας εταιρείας είναι πολύ μικρή – υποστηρίζουν οι ίδιοι – της τάξης του 0,3%, περίπου, για μια εταιρεία που θα πωληθεί από 10 έως 25 δισεκατομμύρια δολάρια.

«Οι τραπεζίτες ισχυρίζονται ότι είναι φτηνοί συγκριτικά με τους μεσίτες», σημειώνει ο Γκάτερ. Τρίτον, επειδή αποτελεί γεγονός ότι απαιτούνται πολλές τεχνικές γνώσεις για την πραγματοποίηση μιας συναλλαγής αξίας πολλών δισεκατομμυρίων.

Ενδέχεται, όμως, τελικά να έχει δίκιο ο Πίτερ Ζινκ Σέκερ, συγγραφέας του βιβλίου «The M&A Formula» ο οποίος δηλώνει πως «οι εταιρείες πληρώνουν πάρα πολλά στους συμβούλους. Πραγματικά δεν αξίζει». Θα μπορούσε να αξίζει, συμπληρώνει ο Γκάτερ, εάν η ανταμοιβή καθοριζόταν καιρό μετά την ολοκλήρωση και την αποτίμηση της συμφωνίας.

Στελέχη της Goldman Sachs πρόκειται να λάβουν 58 εκ. δολάρια από την 21st Century Fox για τις συμβουλές που παρείχαν σχετικά με την πώληση περιουσιακών στοιχείων αξίας 71 δισ. δολαρίων στη Disney. Φωτογραφία: Shutterstock