Γκάλης δεν θα γινόταν, κακά τα ψέματα. Γκάλης δεν θα γίνει, ποτέ, κανείς. Αλλά, από εκείνη τη μαγική βραδιά του ’87 που η Ελλάδα ξεχύθηκε στους δρόμους για να γιορτάσει τον θρίαμβο στο Ευρωμπάσκετ, στο μυαλό του επτάχρονου -τότε- Ανδρέα Ζαγκλή το μέλλον περιελάμβανε, οπωσδήποτε, και μια πορτοκαλί μπάλα. Οταν, στα 21 του, ο γιατρός του ανακοίνωσε πως δεν θα ξαναπαίξει μπάσκετ, έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του.

Είχε βγάλει το πρώτο του δελτίο στα Μελίσσια, το 1990, σε ηλικία δέκα ετών. Το 1995 μεταπήδησε στο Μαρούσι. Είχε χειρουργηθεί, ήδη, δυο φορές στον ώμο όταν, το 2001, επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στους Ευρωπαϊκούς Πανεπιστημιακούς Αγώνες (στο Αβέιρο της Πορτογαλίας) ως φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Τραυματίστηκε ξανά. Η τρίτη επέμβαση υπήρξε καταδικαστική για την καριέρα του. Δεν μπορούσε να φανταστεί, βεβαίως, πού θα τον οδηγούσε εκείνη η ατυχία.

Προσπάθησε να μην απομακρυνθεί από τον Αθλητισμό (γενικώς) που λάτρευε. Το γύρισε στην προπονητική και στον παραγοντισμό. Ιδρυσε τον Ερμή Μελισσίων και μια Ακαδημία για νέα ταλέντα. Κι όταν πήρε το πτυχίο του, εντάχθηκε σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας πάνω στις Ολυμπιακές Σπουδές. Το 2004, δικηγόρος πλέον, άρχισε τη συνεργασία του με το γραφείο του Παντελή Δέδε, ένα από τα πιο γνωστά στις αθλητικές υποθέσεις. Δούλεψε, επίσης, δίπλα στον διάσημο γερμανό ατζέντη αθλητών, προπονητών και παραγόντων, Ντιρκ Ράινερ Μάρτενς. Πελάτες του υπήρξαν, ο Θοδωρής Παπαλουκάς, ο Μιχάλης Κακιούζης, ο Γιώργος Σιγάλας… Αλλά και εξέχοντες ποδοσφαιριστές, όπως ο Τσάμπι Αλόνσο, ο Χάβι Μαρτίνεθ και ο Αρτούρ Βιδάλ, όταν επρόκειτο να μετεγγραφούν στην Μπάγερν (ο ίδιος ζούσε στο Μόναχο).

Το 2009 ανέλαβε γραμματέας του BAT (Basketball Arbitral Tribunal), που λειτουργούσε από το 2006 ως διαιτητικό δικαστήριο οικονομικών διαφορών του μπάσκετ. Ηταν διαμεσολαβητής μεταξύ των δικαστών και των διαδίκων, και χειρίστηκε περισσότερες από χίλιες υποθέσεις που έφτασαν στον τελευταίο βαθμό δικαιοδοσίας. Στο μεταξύ, είχε προσληφθεί από τη FIBA ως εξωτερικός συνεργάτης. Ο τότε γενικός γραμματέας της, Πάτρικ Μπάουμαν, είχε ενθουσιαστεί με τον πανέξυπνο και χαμηλών τόνων έλληνα δικηγόρο, που μιλούσε πέντε γλώσσες (αγγλικά, ισπανικά, γαλλικά, γερμανικά και -βεβαίως- ελληνικά). Τον Ιούνιο του 2016 του πρόσφερε τη θέση του διευθυντή του Νομικού Τμήματος της παγκόσμιας συνομοσπονδίας και, έκτοτε, ο Ζαγκλής έγινε «το δεξί του χέρι».

Ο ξαφνικός θάνατος του Μπάουμαν (στις 13 Οκτωβρίου 2018 στο Μπουένος Αϊρες), σε ηλικία 51 ετών, βρήκε τη FIBA εντελώς απροετοίμαστη, σε ό,τι αφορούσε τη διαδοχή του. Σύμφωνα με το οργανόγραμμα, ο γενικός γραμματέας είναι ο «ισχυρός άνδρας» της. Ο διοικητικός ηγέτης του μπάσκετ διεθνώς. Η θέση έπρεπε να καλυφθεί πολύ σύντομα, αλλά και με μεγάλη προσοχή. Ιδίως αυτή την εποχή, που η FIBA επιχειρεί να επανακτήσει την κυριαρχική της θέση στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Επιλέγοντας τον Ζαγκλή για στενό του συνεργάτη, στην ουσία ο Μπάουμαν του είχε δώσει το «δαχτυλίδι». Αλλά και κανείς δεν αμφέβαλλε πως αυτός ο νέος, μορφωμένος, ανοιχτόμυαλος και φιλόδοξος άνθρωπος, είναι ο πιο κατάλληλος «τιμονιέρης», σε αυτή την κρίσιμη περίοδο.

Το Κεντρικό Συμβούλιο της FIBA τον επέλεξε ομόφωνα και ο αργεντινός πρόεδρος, Οράσιο Μουρατόρε, ανακοίνωσε πως ο 38χρονος έλληνας παράγοντας θα είναι ο τέταρτος γ.γ. στα χρονικά της παγκόσμιας συνομοσπονδίας, μετά τους Ρενάτο Ουίλιαμς Τζόουνς (1932-1976), Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς (1976-2003) και Πάτρικ Μπάουμαν (2003-2018). Είναι παράδοξο. Αν και η Ελλάδα δεν φημίζεται για το υψηλό επίπεδο των παραγόντων της, κάποιοι εξ’ αυτών κάνουν διεθνή καριέρα: ο Θεόδωρος Θεοδωρίδης (γενικός γραμματέας της UEFA), ο Πατρίκ Κομνηνός (CEO της Basketball Champions League), παλαιότερα ο Γιώργος Βασιλακόπουλος (πρόεδρος της FIBA Europe) και, τώρα, ο Ανδρέας Ζαγκλής.

Την αποστολή του την περιέγραψε ο ίδιος, αμέσως μετά την εκλογή του: «Να μεγαλώσουμε το μπάσκετ παγκοσμίως και να ενώσουμε την μπασκετική κοινότητα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News