Η εξέλιξη του στιλ του Πικάσο –μια διαδικασία που διήρκεσε 80 χρόνια, από το 1890 έως το 1970– είναι γνωστή και συνήθως αναλύεται ανά περιόδους όπως η Μπλε, η Κόκκινη και ο Κυβισμός.

Ωστόσο, το Μουσείο Πικάσο στη Μάλαγα, την πόλη στη νότια Ισπανία όπου γεννήθηκε ο καλλιτέχνης, ανέτρεψε αυτήν τη λογική, αναδιατάσσοντας ριζικά τη συλλογή του και οργανώνοντας τα έργα του σύμφωνα με τα θέματά τους αντί για τη χρονολογία που δημιουργήθηκαν.

Η έκθεση των έργων του καλλιτέχνη στην πόλη, που θα διαρκέσει μέχρι τον Μάρτιο του 2027, συγκεντρώνει 141 έργα του Πικάσο που ο καλλιτέχνης κράτησε για τον εαυτό του, συμπεριλαμβανομένων δέκα που δεν έχουν εκτεθεί ποτέ στην Ισπανία και σπάνια έχουν εκτεθεί αλλού.

«Πρόκειται για μια ενότητα του έργου του Πικάσο την οποίο συνδυάσαμε ξανά, δείχνοντας τον τρόπο με τον οποίο αναφέρεται συχνά με τη δουλειά του σε προηγούμενα έργα του και χτίζει υβριδικά στιλ», είπε στους Times ο Μάικλ Φιτζέραλντ, επιμελητής της έκθεσης και καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Trinity College, στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μεταξύ των έργων που δεν έχουν εκτεθεί ποτέ στο παρελθόν στην Ισπανία είναι ο πίνακας «Paul (The Artist’s Son)» (Πολ, ο γιος του ζωγράφου), ζωγραφισμένος το 1922, ο οποίος έχει εκτεθεί μόνο δύο φορές στο παρελθόν, την πρώτη το 1932, σε μια αναδρομική έκθεση στο Παρίσι που επιμελήθηκε ο ίδιος Πικάσο. «Θεώρησε ότι ήταν σημαντικό του έργο, παρόλο που οι ιστορικοί τέχνης γενικά το αγνόησαν», είπε ο Φιτζέραλντ. «Είναι ένα πολύ συναισθηματικό πορτρέτο του γιου του, όταν εκείνος ήταν ενάμισι ετών και αυτή η πλευρά του Πικάσο σπάνια παρουσιάζεται».

Και πρόσθεσε: «Ανακατεύουμε τις χρονολογίες και έτσι εκθέτουμε έναν πίνακα του 1920 μαζί με έναν πίνακα του 1960, ώστε να μπορούμε να δούμε ακριβώς τη σχέση και τη συνέπεια στην τέχνη του που τείνουμε να χάσουμε απλά κοιτώντας τα στιλιστικά χαρακτηριστικά».

Τα θέματα της έκθεσης περιλαμβάνουν «την εστίασή του στην Ισπανία και στα παιδιά του, που ξεκινά από τη Μάλαγα στα νιάτα του και στην οποία επιστρέφει στο τέλος της ζωής του επειδή τη βλέπει ως σύμβολο της επιθυμίας του να ανανεώσει την τέχνη του, να παραμείνει ζωντανός και ανοικτός σαν παιδί», είπε ο Φιτζέραλντ.

Ενα άλλο έργο που παρουσιάζεται, το γλυπτό «Γυναίκα που Ακουμπάει στον Αγκώνα της», του 1933, είναι ένα κολάζ υλικών που ο Πικάσο συναρμολόγησε με γύψο και αποτύπωσε με τις υφές των αντικειμένων που βρήκε γύρω του, στο στούντιό του. «Είναι καταπληκτικό που μπορέσαμε να το φέρουμε στην Ισπανία γιατί κινδυνεύει να διαλυθεί», είπε ο επιμελητής.

Εκτίθενται επίσης δύο σκίτσα, ένα από τα οποία ο Πικάσο χρησιμοποίησε ως προσχέδιο για τον πίνακα «Les Demoiselles d’Avignon (Οι Δεσποινίδες της Αβινιόν), ένα από τα σπουδαιότερα έργα του.

Το άλλο σχεδιάστηκε στο Μπιαρίτζ το 1918, κατά τη διάρκεια του μήνα του μέλιτος με τη σύζυγό του Ολγα. Ο Φιτζέραλντ το περιέγραψε ως «γεμάτο με στοιχεία που δείχνουν την οικειότητα της σχέσης τους, για παράδειγμα ένα χέρι της Ολγας με τη βέρα, καθώς και ενδείξεις για το πώς θα έμπαινε στην Κυβιστική του περίοδο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News