626
Η 25χρονη βρετανίδα, Εμα Γουάτσον, σε αποστολή της στο μετρό του Λονδίνο | Twitter

Η Εμα Γουάτσον μάχεται τον Τραμπ φευτεύοντας βιβλία στη Νέα Υόρκη

Protagon Team Protagon Team 12 Νοεμβρίου 2016, 09:40
Η 25χρονη βρετανίδα, Εμα Γουάτσον, σε αποστολή της στο μετρό του Λονδίνο
|Twitter

Η Εμα Γουάτσον μάχεται τον Τραμπ φευτεύοντας βιβλία στη Νέα Υόρκη

Protagon Team Protagon Team 12 Νοεμβρίου 2016, 09:40

«Δεν ξέρω αν πριν από δύο χρόνια θα πίστευα ότι θα είχαμε την πρώτη γυναίκα πρόεδρο των ΗΠΑ», είπε τον Οκτώβριο, πριν από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, σε εκδήλωση στο Μανχάταν η Εμα Γουάτσον. Τελικά, αποδείχθηκε ότι είχε δίκιο ο παλιότερος εαυτός της. Δεν εξελέγη η γυναίκα υποψήφια. Και τώρα; Τώρα αγωνιζόμαστε για τις πεποιθήσεις μας, γράφει η ίδια σε σχόλιο στο Twitter. Δεν αναφέρει ρητά το όνομα του νέου προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, αλλά μία ημέρα μετά τις εκλογές, η νεαρή –μόλις 25 ετών- Πρέσβειρα Καλής Θέλησης του ΟΗΕ προειδοποιεί ότι «σήμερα θα παραδώσει βιβλία στη Νέα Υόρκη και θα αγωνιστεί για όλα αυτά που πιστεύει».

Το μήνυμα, τα πιστεύω της δηλαδή, είναι σαφή. Αλλά βιβλία; Ναι βιβλία. Η βρετανίδα ηθοποιός που μάθαμε ως τη βιβλιοφάγο Ερμιόνη στη σειρά του «Χάρι Πότερ», καταβροχθίζει βιβλία και στην πραγματική ζωή. Ως μέρος της φεμινιστικής καμπάνιας της για την προώθηση της ισότητας των δύο φύλων τα διασκορπίζει στους σταθμούς του μετρό του Λονδίνου. Την περασμένη εβδομάδα «έκρυψε» 100 αντίτυπα στις κυλιόμενες σκάλες, σε εσοχές τοίχων, σε πάγκους των σταθμών της βρετανικής πρωτεύουσας.

Και τώρα οι εξελίξεις «την καλούν» στις ΗΠΑ οι οποίες εξέλεξαν έναν άνθρωπο που, ανάμεσα σε άλλα, έχει κατηγορηθεί για λεκτικές και σεξουαλικές επιθέσεις κατά γυναικών. Το βιβλίο που άφησε στο μετρό της Νέας Υόρκης η Γουάτσον είναι το έβδομο και τελευταίο βιβλίο της Μάγια Αγγέλου, «Me and mom and me» (2013). Η αφροαμερικανίδα συγγραφέας, μία μεγάλη φωνή στις ΗΠΑ, δεν ήταν ακριβώς φεμινίστρια. Αλλά ήταν άνθρωπος που έδινε έμπνευση και από τις πρώτες μαύρες γυναίκες της Αμερικής που μίλησαν ανοιχτά –με ποίηση, μυθιστορήματα και μουσική- για την προσωπική τους ζωή. Η πρώτη συγγραφέας που «τόλμησε» να γράψει βιβλίο με κεντρικό ήρωα τον εαυτό της.

Η Γουάτσον δεν ήξερε ότι οι ΗΠΑ θα ξυπνούσαν με πρόεδρο τον Τραμπ όταν επέλεξε το συγκεκριμένο βιβλίο. Ετυχε να είναι αυτό που είχε επιλέξει ως βιβλίο του Νοεμβρίου στην παγκόσμια λέσχη φεμινιστικών αναγνωσμάτων («Το Κοινό μας Ράφι») που έχει συγκροτήσει από τον περασμένο Ιανουάριο και που σήμερα φιλοξενεί περίπου 150.000 διαδικτυακά μέλη. Κάθε μήνα επιλέγει ένα βιβλίο προς ανάγνωση και συζήτηση. Το «Me and mom and me» το επέλεξε επειδή σε αυτή την αυτοβιογραφία η συγγραφέας περιγράφει τη σχέση της με τη μητέρα της. «Η Βίβιαν Μπάξτερ (μητέρα της Αγγέλου) επηρέασε την εξέλιξη της Αγγέλου ως μαύρης γυναίκας αλλά και ως προς τη φεμινιστική προσέγγισή της, την ανεξαρτησία της και την αυτογνωσία της, όλα αυτά που συνέβαλαν στον μοναδικό τρόπο με τον οποίο έβλεπε τον κόσμο και με τον οποίο εξέφραζε τον εαυτό της στο χαρτί», γράφει η Γουάτσον.

Μπορεί να μοιάζει πολύ ρομαντική η σκέψη ενός 25χρονου κοριτσιού που προσπαθεί να εμπνεύσει γυναίκες και άνδρες μοιράζοντας βιβλία στο μετρό και καλώντας τους με σημείωμα στην πρώτη σελίδα να τους φερθούν προσεκτικά και όταν τα διαβάσουν να τα επιστρέψουν στο μετρό για τον επόμενο αναγνώστη. Επίσης, πολλοί θα πουν ότι δεν έχει νόημα να «αγωνιστεί» στη Νέα Υόρκη, καλύτερα να πήγαινε μέχρι το Οχάιο ή τη Φλόριντα. Και ίσως δεν είναι το κατάλληλο βιβλίο για τις περιστάσεις στη μετά – Τραμπ εποχή των ΗΠΑ. Γιατί αυτό και όχι τη «Συνωμοσία εναντίον της Αμερικής» του Φίλιπ Ροθ; Κι όμως, στην πρώτη – πρώτη πρότασή της στο βιβλίο της η Αγγέλου γράφει: «Η πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα δεν ήταν η καλύτερη στιγμή για να γεννιέσαι μαύρη, φτωχή και γυναίκα στο Σεντ Λούις του Μιζούρι». Σαν να στέλνει ένα μήνυμα: Θέλεις πραγματικά να επιστρέψουμε στο παρελθόν;

Τρεις ατάκες της Μάγια Αγγέλου που είναι «γραμμένες» για την επικαιρότητα στις ΗΠΑ

«H προκατάληψη είναι ένα βαρύ φορτίο που θολώνει το παρελθόν, απειλεί το μέλλον και κάνει το παρόν απρόσιτο»

«Οι ανάγκες της κοινωνίας προσδιορίζουν την ηθική της»

«H πίκρα είναι σαν τον καρκίνο. Τρώει το σώμα που την φιλοξενεί. Αλλά ο θυμός είναι σαν τη φωτιά. Τα εξαγνίζει όλα»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...