Αγώνας Φύλων, από το 1973 μέχρι το 2017. Τότε καταγράφηκε η πρώτη νίκη γυναίκας κατά άνδρα στο τένις -ήταν ο δεύτερος αγώνας μεταξύ των δύο φύλων στην Ιστορία. Σήμερα αυτή η νίκη μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη («Battle of Sexes»). Τότε ο τεράστιος πρωταθλητής του Γουίμπλεντον, Μπόμπι Ριγκς προκάλεσε την κατά 25 χρόνια νεότερή του, Μπίλι Τζιν Κινγκ, θέλοντας να αποδείξει ότι «οι γυναίκες ανήκουν στο υπνοδωμάτιο και στην κουζίνα, με αυτήν ακριβώς τη σειρά». Εξευτελισμός στο τερέν. Η αντίπαλός του έγινε σύμβολο κατά του μισογυνισμού και των διακρίσεων κατά των γυναικών στη βιομηχανία του αθλητισμού και όχι μόνο. Σήμερα; Πόσο έχει αλλάξει η επαγγελματική αντιμετώπιση γυναικών;

Οσο το επιτρέπουν οι ίδιοι οι άνδρες, μάλλον. Η Εμα Στόουν, η ταλαντούχα ηθοποιός που ενσαρκώνει την εμβληματική τενίστρια στην ταινία που θα κάνει πρεμιέρα τον Σεπτέμβριο, αποκαλύπτει ότι κατά τη διάρκεια της καριέρας της, χρειάστηκε να συμβιβαστούν άνδρες συμπρωταγωνιστές της και να δεχθούν μειώσεις στις αμοιβές τους, ώστε να ανέβουν οι δικές της απολαβές στο ίδιο επίπεδο.

«Το κάνουν για εμένα, επειδή αισθάνονται ότι αυτό είναι το σωστό και το δίκαιο. Και αυτό είναι κάτι που δεν συζητείται: ότι για να κερδίσουμε τις ίσες απολαβές έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που θα σκεφτούν ότι αυτό είναι το δίκαιο», λέει η ίδια κατά τη διάρκεια συνέντευξης στο αμερικανικό περιοδικό Out, που παραχώρησε από κοινού με την τενίστρια Μπίλι Τζιν Κινγκ και με την ηθοποιό Αντρεα Ράιζμπορο, η οποία στην ταινία υποδύεται την Μάριλιν Μπάρνετ, τη γυναίκα που είχε δεσμό με την τενίστρια και την ώθησε να ανακοινώσει δημοσίως την ομοφυλοφιλία της και να γίνει στη συνέχεια ένα σύμβολο για των αγώνα της παγκόσμιας ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

«Αν ο άνδρας συμπρωταγωνιστής μου έχει ψηλότερο κασέ από εμένα, αλλά θεωρεί ότι είμαστε ίσοι, και δέχεται να μειωθούν τις απολαβές του, ώστε εξισωθούν με τις δικές μου, τότε αυτό αλλάζει το κασέ μου, αλλάζει τη ζωή μου. Αυτός είναι ο φεμινισμός της Μπίλι Τζιν και τον αγαπώ», τονίζει η Στόουν.

«Μόλις έδωσες ένα παράδειγμα που αποδεικνύει πόσο σημαντικοί είναι οι άνδρες σε αυτές τις αλλαγές –γιατί συνήθως βρίσκονται σε θέση ισχύος, και αν αρχίσουν να αλλάζουν τις καταστάσεις, τότε αρχίζουν οι πραγματικές αλλαγές», σχολιάζει η, 73χρονη σήμερα πρωταθλήτρια, του τένις.

«Ασχολούμαι με το τένις εφήβων τα τελευταία 42 χρόνια. Εχουμε ίσο αριθμό ανδρών και γυναικών σε κάθε ομάδα. Αυτό σημαίνει ότι όταν έρθει να μας παρακολουθήσει ένα παιδί, θα κοινωνικοποιηθεί διαφορετικά. Η πρώτη γενιά γυναικών που θα έχουν την ευκαιρία σε πραγματική ισότητα στις απολαβές είναι πιθανότατα οι γυναίκες που αποφοιτούν τώρα από τα πανεπιστήμια, αν, όμως, είναι διατεθειμένες να διεκδικήσουν χρήματα. Τα κορίτσια τείνουν προς εργασίες που δεν αποσκοπούν στο κέρδος. Εχουμε συνηθίσει να είμαστε υποστηρικτικές. Αυτό έχουμε μάθει. Αλλά οι γυναίκες πρέπει να αρχίσουν να διεκδικούν. Δεν σημαίνει ότι είσαι κακός άνθρωπος. Οσο δεν πληγώνεις τον άλλον, η φιλοδοξία είναι πολύ σημαντική», τονίζει.

«Ποτέ δεν μου άρεσε να κατηγοριοποιώ μέσω φύλου, αλλά όλη μου τη ζωή έχω παρακολουθήσει άνδρες να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον. Οι γυναίκες δεν έχουν κοινωνικοποιηθεί κατ’ αντίστοιχο τρόπο. Γι’ αυτό θέλω να παίζουν οι γυναίκες σπορ. Δεν με νοιάζει αν είναι καλές, τουλάχιστον μαθαίνουν την κουλτούρα των ανδρών και πώς να χειρίζονται δύσκολες καταστάσεις», λέει η τενίστρια.

«Η ευθύνη που αισθάνθηκα απέναντι στην Μπίλι Τζιν είναι τεράστια», λέει η ηθοποιός για τον ρόλο που ανέλαβε στην ταινία. «Μου έστειλε υπέροχα μηνύματα για τον πόνο που βίωσε, για τη σύγχυση στην οποία είχε βρεθεί εκείνη την περίοδο. Είμαι πολύ τυχερή που είμαι σε αυτή την ηλικία τώρα και μπορώ να συσχετιστώ με κάποια πράγματα. Δεν ξέρω πώς είναι να είσαι ο νούμερο ένα τενίστας στον κόσμο. Δεν ξέρω πώς είναι να είσαι ήρωας για εκατομμύρια ανθρώπους. Αλλά ξέρω τι σημαίνει να αγωνίζεσαι, να φοβάσαι, να είσαι δημόσιο πρόσωπο, να αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να μοιραστείς όλο σου το είναι, να φοβάσαι μήπως πεις το λάθος πράγμα, μήπως τα κάνεις όλα σκατά», λέει η Στόουν.

Και η τενίστρια την επαληθεύει. «Φοβάμαι πολύ κι έχω νιώσει πολλές φορές μοναξιά», λέει. «Οταν είσαι αρχηγός, συχνά αισθάνεσαι μόνος. Ηταν πολύ τρομακτική εμπειρία για μένα η ταινία. Είναι ένα κομμάτι του 1973 και του τι συνέβαινε στη ζωή μου και στις ζωές άλλων. Ελπίζω να αγγίξει τα μυαλά των ανθρώπων σήμερα και να τους δείξει μία ματιά από τις προκλήσεις της δεκαετίες του 1970, ιδίως για τα μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ. Απλώς ελπίζω να βοηθήσει κάποιον που αγωνίζεται σήμερα», λέει η Μπίλι Τζιν Κινγκ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News