Δυστυχώς δεν πήγα στο φετινό TEDx. Ξεχάστηκα και δεν πρόλαβα. Είδα όμως μεγάλα κομμάτια στο δίκτυο. Η σημαντικότερη στιγμή για μένα, ήταν όταν ο Γιαννακίδης, μετά την ομιλία του Νίκου Κουμέττη, προέδρου της Coca Cola, μίλησε αυθόρμητα και μάλλον ασυναίσθητα για το μεγαλύτερο πρόβλημα του Έλληνα. Βγάζοντας μια ωραία ατάκα, στον σχολιασμό της περιγραφής του Κουμέττη για τα «βαρίδια» των σύγχρονων Ελλήνων, έκανε μια ωραία πρόταση. Είπε πως θα έπρεπε τελικά, να απλωθούμε σε όλον τον κόσμο και κάπου, κάποιοι, να υιοθετήσουν τον καθένα μας. Γιατί μόνο έτσι παράγουμε πολιτισμό και δείχνουμε την αξία μας. Μόνοι, ο καθένας χωριστά από τους άλλους και μόνο μέσα σε μικρές ομάδες!
Το συνδύασα με άλλους δύο ομιλητές, τον James Robinson και τον Στέλιο Ράμφο. Ο ένας έγραψε το βιβλίο «Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη» και ο δεύτερος θεωρεί ότι οι Έλληνες ζουν σε μια «νηπιακή» κατάσταση για χιλιάδες χρόνια. Ταιριάζουν και τα δύο τέλεια με την περίπτωσή μας. Είναι πλέον ολοφάνερο ότι το Έθνος-Κράτος που κατασκευάσαμε, απέτυχε παταγωδώς να εκφράσει τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό και παράλληλα η κοινωνική «αναπαραγωγή» των Ελλήνων δεν κατάφερε ακόμα να τους βγάλει από την ανωριμότητά τους.
Ιστορικά, πολιτικά και κυρίως πολιτισμικά αποδείχτηκε ότι η συρρίκνωση του ελληνισμού, μετά την ολοκλήρωση του σύγχρονου κράτους, εμποδίζει διαρκώς την ανάπτυξή του. Ακόμα και ποσοτικά να το δούμε, μετρήστε πόσοι ήταν οι Έλληνες το 1922 στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και πόσοι είναι τώρα… Μετρήστε επίσης τον πολιτισμό των κοινοτήτων τους (Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Θεσσαλονίκη, Σύρος, Τραπεζούντα, Βαλκάνια κ.λπ.) έτσι όπως ήταν απλωμένοι στις πολυεθνικές τους πόλεις. Ποιοι έμειναν καθυστερημένοι; Αυτοί που «εγκλωβίστηκαν μέσα στο μικρό συγκεντρωτικό βασίλειο των «συμμοριών» και δεν μπορούσαν να ανασάνουν.
Και τι έπρεπε να γίνει; Τίποτα. Αυτό ακριβώς που η ιστορία έγραψε. Αφού όλοι έφτιαχναν Έθνη-Κράτη κι εμείς δεν μπορούσαμε να τα βρούμε με Τούρκους και Βαλκάνιους, καλώς «μαντρωθήκαμε» στο «λημέρι» μας. Γιατί υπήρχε κίνδυνος να αφανιστούμε τελείως.
Σήμερα, όμως, θα έπρεπε να ξυπνήσουμε κάπως. Να ξεφυλλίσουμε πιο προσεκτικά την ιστορία και να δούμε ότι οι πρόγονοι όλων αυτών των σπουδαίων Ελλήνων που διαπρέπουν στη ΝΑΣΑ, στο CERN, στην οικονομία, στις επιχειρήσεις, στα πανεπιστήμια και στις τέχνες, δημιουργούσαν σε παρόμοιες συνθήκες. Ήταν πολίτες κοινοτήτων και όχι κρατών! Μετανάστες ήταν, μέτοικοι, ταξιδιώτες, μέλη Πόλεων-Κρατών που άλλαζαν συνέχεια «πατρίδα». Μπερδεμένοι μέσα σε ελεύθερους ανθρώπους με διαφορετικές συνήθειες και κουλτούρες.
Ένα πράγμα ήταν που τους έδενε. Η δημοκρατία. Όπως και όσο την είχαν. Όταν τελείωσε μετά το 338 π.Χ (Ο Φίλιππος νικάει στη Χαιρώνεια) η Πόλη- Κράτος και επικράτησε ο συγκεντρωτισμός, όλα χάθηκαν κι ο κόσμος πέρασε σε λίγους αιώνες στο σκοτάδι μαζί με τους Έλληνες.
Κακά τα ψέματα, ο Έλληνας δεν μπορεί το κράτος. Ο κοσμοπολιτισμός και η ελεύθερη κίνηση είναι αυτά που τον τρέφουν και τον απογειώνουν. Λίγες δεκαετίες ακόμα να συνεχίσει αυτό το άθλιο συγκεντρωτικό σύστημα, αρκούν για να εξαλείψουν την έννοια του έθνους.
Τι πρέπει να γίνει; Ή να συμβεί το θαύμα και να απαλλαγούμε από τα φαντάσματα που συντηρούν τον ολοκληρωτισμό μας ή απλά και όμορφα, να διαλύσουμε το ελληνικό κράτος μέσα σ΄ ένα μεγάλο ευρωπαϊκό. Κι επειδή εδώ, κάποιοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, εννοώ με την προϋπόθεση πως δεν θα υπάρχει ούτε γερμανικό, ούτε βρετανικό,ούτε κανένα άλλο κράτος, παρά μόνο το ευρωπαϊκό.
Ανεδαφικό μ΄αυτά που συμβαίνουν; Είναι το μόνο στοιχειωδώς ορατό. Οτιδήποτε άλλο πολύ φοβάμαι ότι θα φέρει τους Ιμάμηδες, αγκαλιά με τον Άνθιμο μπροστά στον Πύργο το λευκό!
Κανένας Έλληνας δεν ενηλικιώθηκε μέσα στη δεσποτική «οικογένεια» της υποκρισίας που κατασκεύασαν οι παπάδες, οι προστάτες και οι κοτζαμπάσηδες της «τουρκοχριστιανικής» παράδοσης. Η «υιοθεσία», λοιπόν, είναι απαραίτητη προς στιγμήν. Κι όταν περάσουμε την εφηβεία, να βρουν το θάρρος οι θετοί μας γονείς να μας πουν την αλήθεια. Μπας και γεννήσουμε πλέον εμείς τους Έλληνες που θα δημιουργήσουν στις δικές τους κοινότητες τον δικό τους πολιτισμό.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News