Να, ορίστε που γκρινιάζουμε για την έλλειψη ιδεών από τους έλληνες επιχειρηματίες! Παραπονιόμαστε ότι ανοίγουν μόνον cafe, σουβλάκια και frozen yogurts. Ιδού το νέο επίτευγμα της αδάμαστης ελληνικής επιχειρηματικότητας. Η «Βύσμα ΕΠΕ».

Δεν την ονομάζει έτσι ο ιδιοκτήτης, προς Θεού. Αλλά αυτό ακριβώς εννοεί. Όπως φαίνεται στο φυλλάδιό του, με το πρόσχημα της αποφυγής ταλαιπωρίας στις ουρές της στρατολογίας, είναι έτοιμος να παράσχει τις υπηρεσίες του. Ποιες ουρές θα παρακάμψει όμως; Πήγαν πέρσι ο ένας γιος μου και φέτος ο άλλος στο ΚΕΠ και τελείωσαν τα στρατολογικά τους χαρτιά σε δέκα λεπτά. Μετά από λίγες μέρες με τον αριθμό στρατολογικού μητρώου, μπορούσαν να μπαίνουν στο site της στρατολογίας και να παρακολουθούν σε ποιο σώμα κατετάγησαν, αν έγινε δεκτή η αναβολή λόγω σπουδών κ.λπ. Άρα; Άρα η «Βύσμα ΕΠΕ» φροντίζει για τη μετάθεσή σας. Απλά.

Έκανα και ρεπορτάζ (πάντα ονειρευόμουν να γράψω αυτήν τη φράση και να κυριολεκτώ). Πήρα τηλέφωνο, όπου μετά από σύντομη συζήτηση, η κοπέλα στο γραφείο επιβεβαίωσε ότι «ναι, μιλάμε για ευνοϊκές μεταθέσεις». Ατυχώς, δεν πληροφορήθηκα τον τιμοκατάλογο, διότι ο αρμόδιος ήταν σε εξωτερικό ραντεβού. Υποθέτω ότι θα είναι περίπου ως εξής: Διδυμότειχο 0€, Ρόδος 20€, Πεντάγωνο 50€, χαλαρή βυσματική μονάδα εντός Αττικής 100€. Επίσης δεν στάθηκε δυνατό να εξακριβώσω αν πρέπει ο γονεύς να προκαταβάλει το ποσόν, ή θα πληρώσει μόλις επιτευχθεί η αιτούμενη μετάθεση. Ελλιπές το ρεπορτάζ, αλλά ήταν το πρώτο μου.

Πάντως το marketing και το timing (ωραίες νεοελληνικές λέξεις αυτές) της επιχείρησης είναι σωστά. Σήμερα διορισμοί στο δημόσιο δεν γίνονται, τουλάχιστον όχι πολλοί. Άρα το μέγιστο που μπορεί να εξασφαλίσει ένας υψηλά ιστάμενος, είναι μία καλή μετάθεση για το «παιδί» του (κομματικά) συγγενούς του. Φυσικά η «Βύσμα ΕΠΕ» ως χονδρέμπορος που ομαδοποιεί τα αιτήματα, μπορεί να βελτιώσει το «κανάλι» αυτό της αγοράς. Επίσης το positioning του μαγαζιού είναι τέλειο. Βρίσκεται δίπλα σε δημοτικό γήπεδο, όπου συχνάζουν δεκαοχτάχρονοι αθλητές και οι παρέες τους, όλοι εν δυνάμει φαντάροι. Ελληνική σημαία ανεμίζει περήφανα στο μπαλκόνι, υπονοώντας ότι οι πελάτες του μαγαζιού θα φυλάνε εδάφη της ελληνικής επικράτειας με αναπεπταμένη τη σημαία μας. Απλώς, τα εδάφη αυτά θα είναι τα τιμημένα σύνορα Παπάγου-Χολαργού, ή Σαλαμίνας-Περάματος.

Γίναμε Ευρώπη τελικά. Το lobbying επισημοποιείται. Όχι πια «έχω έναν γνωστό στο Υπουργείο». Επίσημη διαμεσολάβηση, όχι ΠΑΡΑΓΚΑ πλέον. Να οι νέες θέσεις εργασίας στις start up επιχειρήσεις.

ΥΓ.1: Φαντάζομαι θα κόβουν απόδειξη παροχής υπηρεσιών και θα φορολογούνται βάσει ετήσιου τζίρου.

ΥΓ.2: Γιατί γκρινιάζω; Ξεκινήσαμε τις «ιδιωτικοποιήσεις» από αυτό που ως χώρα ξέρουμε να κάνουμε άψογα: Τη μίζα και το μέσον.

ΥΓ.3: Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε το φαινόμενο ως μια άκρως επιτυχημένη εφαρμογή -και καινοτομία- σε επίπεδο ΣΔΙΤ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News