Μεγάλη γιορτή σήμερα, εθνική γιορτή θα ‘λεγα: Το εορτολόγιο γράφει «Τελώνου και Φαρισαίου». Κι αν «φαρισαϊσμός» είναι ο ορισμός της υποκρισίας, είναι η ίσως κατάλληλη μέρα να ρίξουμε μια ματιά στα πέριξ …

Πιστεύει άραγε κανείς ότι η πλειοψηφία των τριακοσίων βουλευτών ψηφίζει όπως διατυμπανίζει κατά συνείδηση ή προς όφελος του λαού και άλλα ηχηρά παρόμοια, ή μετράει μόνο ψήφους;

Πιστεύει άραγε κανείς ότι τα κόμματα ασκούν πολιτική με πυξίδα τη σωτηρία της χώρας και όχι τη δική τους επιβίωση και την ακόρεστη δίψα τους για εξουσία;

Κι από την άλλη όλοι εμείς: Με ποιους συμμαχούμε; Με τους λίγους , αλλά ευδιάκριτους που δεν προτάσσουν το κομματικό συμφέρον η με όσους με μαγικές συνταγές και κωλοτούμπες μας αποκοιμίζουν χαϊδεύοντας τ’ αυτιά μας; Αμφιβάλετε πώς αν αύριο πεταγόταν κάποιος και μας έλεγε την καταστροφική μπαρούφα «αν βγω εγώ θα καταργήσω τους περισσότερους φόρους γιατί έχω έτοιμη μιαν άλλη συνταγή», δεν θα του δίναμε το 90% των ψήφων δίχως να γνωρίζουμε την «άλλη συνταγή»;

Είναι τόσο καθημερινά όλ’ αυτά που στ’ αλήθεια, δεν αξίζει τον κόπο να αναλυθούμε σε ονόματα και παραδείγματα φαρισαϊσμού.

Όμως, μια και αυτό το σχόλιο ξεκίνησε με θρησκειολογικό χαρακτήρα, να μη λησμονούμε την Εκκλησία. Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ασφαλώς γνωρίζει ότι οι Φαρισαίοι, αυτή η αίρεση του 2ου αιώνα καταδικάστηκε από τα Ευαγγέλια. Αλλά για να δούμε αν και ο ίδιος καταδικάζει με τις πράξεις του τον φαρισαϊσμό. Υπάρχει η αίσθηση ότι ο προκαθήμενος διολισθαίνει ανεπαισθήτως αλλά συνεπώς προς το πρότυπο ιερέα-πολιτικού. Φτάνει να θυμίσουμε την πρόσφατη δήλωση του «ο λαός έφτασε τα όρια του», μια φράση που ακούγεται καθημερινά από ανερμάτιστους πολιτικούς, αλλά που δεν εξηγεί ποια είναι αυτά τα όρια και τι πρέπει να συμβεί μετά «τα όρια». Αυτό δεν λέγεται καταλλαγή αλλά πολιτικό ποντάρισμα στη δυστυχία των Ελλήνων. Αν δεν θέλει πάντως να κατηγορηθεί για υποκριτική στάση κι αν αναθυμάται το «ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι» θα πρέπει να απαντήσει:

-Έχουν μειωθεί οι μισθοί των ιερέων, όπως των πολιτών που «έχουν φθάσει τα όριά τους;»

-Γιατί αρνείται η Εκκλησία να συζητήσει το θέμα της μυθώδους εκκλησιαστικής περιουσίας ώστε να μη φθάσει ο λαός «τα όριά του;»

-Ελέγχει άραγε και με ποιο τρόπο τα μαύρα λεφτά (εκατομμύρια ευρώ!) των παπάδων από τελετές κάθε είδους σε ναούς και νεκροταφεία;

Και πέρα από αυτά, ενώ για τα «όρια του λαού» υπάρχει κοινωνικοπολιτική θέση, θα είχε ενδιαφέρον να είχε τοποθετηθεί ο Αρχιεπίσκοπος και σε κάποια άλλα παρόμοιας φύσεως θέματα, όπως:
-Για τον ξεσηκωμό υπερευαίσθητων μητροπολιτών υπέρ του άσπιλου Εφραίμ που ακολούθησε ο ίδιος ασθμαίνων με επίσκεψη παρηγορίας του υποδίκου!
-Για τα ρατσιστικά κηρύγματα μίσους του αγίου (!) Πειραιώς.
-Για τα παράσημα ιερέων στον αρχιχουντικό φυλακισμένο Ντερτιλή.
-Για την υπεράσπιση και από ιερέα του χουντικού φυντανιού της Σχολής Ευελπίδων.
-Και το πιο πρόσφατο: Για την ηχηρή σιωπή της Εκκλησίας για τους κοινούς εγκληματίες της Χρυσής Αυγής που έλιωσαν στο ξύλο ανήμπορους πεινασμένους μετανάστες. Ή δεν είναι «παιδιά του δικού μας Θεού» αυτοί;

Γι αυτούς και για άλλους πολλούς λόγους πιστεύω, κύριε Ιερώνυμε, ότι  πρέπει να πανηγυρίσουμε τη σημερινή ονομαστική μας εορτή: του Τελώνου και –κυρίως –του Φαρισαίου. Χρόνια πολλά!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News