Τον Αύγουστο 2013 ο υπουργός Ναυτιλίας Μιλτ. Βαρβιτσιώτης αναγνώρισε ότι «τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια είναι ακριβά ελέω καυσίμων». Σε συνέντευξή του είχε επισημάνει ότι οι ακτοπλοϊκές εταιρείες καλούνταν να διαχειριστούν συσωρευμένες ζημιές, αλλά -πρόσθεσε- «είναι πάρα πολύ ακριβά τα εισιτήρια, επειδή έχει αυξηθεί πάρα πολύ το κόστος του πετρελαίου».

Το 2004, λόγω της τρελής πορείας της τιμής των καυσίμων, σε ανατιμήσεις είχαν προχωρήσει οι αεροπορικές εταιρείες στα εισιτήριά τους, ενώ επίσης είχαν αυξήσει τα κόμιστρά τους οι ιδιοκτήτες ταξί και φορτηγών.
Αυτά τότε. Τώρα, που οι τιμές του πετρελαίου κινούνται στα χαμηλότερα επίπεδα της πενταετίας και η τιμή (παράδοσης Ιανουαρίου) του αργού κυμαίνεται στα 54 δολάρια το βαρέλι, οι τιμές εισιτηρίων (πλοίων και αεροπλάνων) παραμένουν αμετάβλητες.

Γνωρίζω εκ προοιμίου ότι θα μου πουν πως αυτό συμβαίνει επειδή οι προμήθειες είχαν γίνει με άλλες τιμές κι επειδή οι εταιρείες πρέπει να εκμεταλλεύονται τις καλές περιόδους για να δημιουργούν τα αποθεματικά τους για τις κακές περιόδους. Αυτό, όμως, είναι λίγο παραπλανητικό – διότι στις κακές μέρες άμεσα μετακυλίεται το κόστος της επιβάρυνσης στους καταναλωτές (με πρόσθετο επίναυλο) και δεν συμβαίνει το ίδιο στις καλές μέρες.

Διότι, επίσης, η ΙΑΤΑ εκτίμησε ότι η μείωση των τιμών των αεροπορικών εισιτηρίων θα κυμανθεί στο 5.1%. Πώς γίνεται όμως αυτό, όταν η τιμή του πετρελαίου έχει πέσει στο 40%. Το 34.9% πού πάει;

Καταλήγοντας, σπεύδω να πω ότι οι συγκεκριμένες παρατηρήσεις είναι στοιχειώδεις και ασφαλώς υπάρχουν σύνθετες εξηγήσεις. Το βασικό ερώτημα, όμως, παραμένει: η ώρα του καταναλωτή φτάνει ποτέ; Διότι η πρόσφατη ιστορία μας δείχνει ότι στην ανάποδη εποχή ο καταναλωτής καλείται να επωμιστεί τον «επιμερισμό» του βάρους της συγκυρίας, ενώ στις μπουνάτσες ο επιμερισμός πάει περίπατο και απλώς διαβάζουμε ότι οι εταιρείες σημείωσαν «κέρδη ρεκόρ»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News