Tην προηγούμενη εβδομάδα, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, όποτε ήμουν στο σπίτι στις 10.05 το βράδυ στηνόμουν στην τηλεόραση και έβλεπα ΝΕΤ. Και αν ήμουν έξω προγραμμάτιζα την εγγραφή και έβλεπα τις καινούργιες σειρές όταν επέστρεφα. Και όταν άνοιγα την ΕΤ 1 έπεφτα πάνω στο αφιέρωμα στην δεκαετία του 40, σε κάποια από τις 280 ώρες του προγράμματος που άρχισε στις 12 Οκτωβρίου. Εξαιρετικά ντοκιμαντέρ και ιστορικές ταινίες, μυθοπλασίες και ορισμένες επαναλήψεις ελληνικών σήριαλ που σημάδεψαν την πορεία της ελληνικής τηλεόρασης. Την Παρασκευή είδα μια έξοχη – και ιδιαιτέρως επίκαιρη ταινία – για τον μερικώς μεταμεληθέντα ναζί Άλφρεντ Σπέερ και την δίκη της Νυρεμβέργης. Με μια λέξη, αξιοπρεπέστατη ψυχαγωγική τηλεόραση σε μια εποχή δύσκολη. Και όπως έδειξαν τα νούμερα ανταγωνιστική παρότι χρειάζεται χρόνος για να απεξαρτηθεί το τηλεοπτικό κοινό από τις ανοησίες με τις οποίες βομβαρδίζεται επί χρόνια χωρίς έλεος. Είναι μια καλή και ελπιδοφόρα αρχή την οποία κάθε σοβαρός άνθρωπος που θέλει να γίνει κάτι ποιοτικό στον τόπο οφείλει να την υποστηρίξει.

Αλλά εδώ είναι Ελλάδα όπου πρώτα πρέπει να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα και πρέπει να κόψουμε από την αρχή τα φτερά σε μια υπόθεση που απειλεί να ταράξει τον ήρεμο βάλτο μέσα στον οποίο συνηθίσαμε να τσαλαβουτάμε. Και δυστυχώς ο Γενικός Διευθυντής της τηλεόρασης που πιστώνεται την θετική αλλαγή στο πρόγραμμα, ξέχασε πού ζει, ξέχασε ότι η δημόσια τηλεόραση εν Ελλάδι είναι ανθρωποφάγος αράχνη και τους έδωσε την αφορμή. Έκοψε το περίφημο πλέον gay φιλί. Κακώς. Η κριτική αναπόφευκτη και αναγκαία. Αλλά άλλο η κριτική και άλλο αυτό που συνέβη. Είχαμε δυο ειδών αντιδράσεις, τις καλοπροαίρετες και τις κακοπροαίρετες. Οι καλοπροαίρετοι πρόβαλλαν την ελευθερία της έκφρασης και την ανάγκη να αντισταθούμε σε ένα ομοφοβικό ρεύμα που καλλιεργούν ακροδεξιοί και εκκλησιαστικοί κύκλοι. Σωστά. Μόνο που όφειλαν να δουν και την προσπάθεια που γίνεται στην δημόσια τηλεόραση και παράλληλα με την αυστηρή κριτική να μην παραλείψουν να προβάλλουν και την μεγάλη εικόνα. Και να μην ενώσουν υστερικές κραυγές με δεξιούς και αριστερούς υποκριτές που έχουν άλλες στοχεύσεις. Οι δεξιοί που έχουν μάθει να βλέπουν την εξουσία – και μαζί την ΕΡΤ – σαν λάφυρο δεν έχουν συμφιλιωθεί με πολύχρωμες και αξιοκρατικές επιλογές. Στον τομέα που κάνουν κουμάντο τα έχουν κάνει μαντάρα. Δεν είναι μόνο ούτε κυρίως το βαθύ μπλε που ενοχλεί, είναι η παντελής περιφρόνηση από μέρους τους κάθε έννοιας αξιοκρατίας. Δεν είναι λοιπόν η κριτική τους από φιλελεύθερη σκοπιά. Αν το φιλί είχε προβληθεί οι περισσότεροι από αυτούς κατά πάσα πιθανότητα θα υπεραμύνονταν των χρηστών οικογενειακών ηθών.

Η «αριστερή» υποκρισία αποτυπώνεται στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Την ανακοίνωση θα μπορούσαν να την υπογράψουν διάφοροι – κυρίως στο σημείο που αναφέρεται στην ελευθερία της έκφρασης και της καλλιτεχνικής δημιουργίας – όχι όμως ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί όταν πέρυσι «αγανακτισμένοι» αριστεροί παρεμπόδιζαν λόγω και έργω τις συναυλίες του Νταλάρα ο ΣΥΡΙΖΑ σιωπούσε και κρυφογελούσε. Εκτός και αν δεν εμπίπτει η συγκεκριμένη συμπεριφορά στην παρεμπόδιση της ελευθερίας της έκφρασης. Αν μάλιστα κρίνουμε και από την εκκωφαντική σιωπή τους όταν η νεολαία τους καθύβριζε τον Κουβέλη, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι είναι υπέρ μιας πολύ συγκεκριμένης μορφής «έκφρασης». Παίρνουν άριστα στα γραπτά και μηδέν στα προφορικά.

Αυτό που διαφεύγει και στους μεν και στους δε είναι ότι ο τόπος είναι μικρός και όλοι γνωριζόμαστε. Και όλοι στην πιάτσα ξέρουν ότι ο Γενικός Διευθυντής ούτε ομοφοβικός ούτε συντηρητικός είναι. Έκανε λάθος εκτίμηση, να του ασκηθεί κριτική και τελεία και παύλα. Όμως οι ποικιλώνυμοι υποκριτές νομίζουν ότι βρήκαν παπά, να θάψουν πέντε-έξι. Πιστεύω ότι αυτό που είναι καρφί στα μάτια τους είναι η επί της ουσίας προοδευτική αλλαγή που σημειώνεται στο πρόγραμμα της δημόσιας τηλεόρασης, αλλαγή που μέρα την μέρα γίνεται αισθητή. Αλλαγή που αν δεν παρεμποδιστεί, αν δεν συκοφαντηθεί και διαβληθεί θα εδραιωθεί. Η εδραίωση αυτή θα ενισχύσει την αξιοκρατία και την πολυχρωμία και αντικειμενικά θα ανεβάσει τον πήχη και στο ειδησεογραφικό – ενημερωτικό τομέα που δεν έχει ανάλογες ανησυχίες και αντίστοιχες επιδόσεις. Και ταυτοχρόνως θα αφαιρέσει το έδαφος για «αριστερή» κριτική.  Επειδή, λοιπόν, δεν μπορούν να χτυπήσουν το τηλεοπτικό προϊόν – το οποίο και οι μεν και οι δε αποσιωπούν σαν να μην υπάρχει μπροστά στα μάτια τους – κτυπούν με ένα φιλί τον υπεύθυνο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News